Άγγελος του νόστου - Δημήτρης Μητροπάνος

Ένα καράβι που σαλπάρισε

είναι η σκέψη μου και πάει,

καιρός ποτέ δεν τη μπατάρισε,

σ' όλα τα πέλαγα γυρνάει

Μέσα στ' αμπάρι τα μεράκια μου

σαν κόρη οφθαλμού φυλάω,

μ' όλα τα όνειρα ναυτάκια μου

γερό τιμόνι να κρατάω

Όσοι στο σήμερα βολεύονται,

έχουνε τ' αύριο χαμένο,

μα όσοι για τ' αύριο παιδεύονται,

θέλουν τον κόσμο αδελφωμένο

Σκύψε ουρανέ μου κι αφουγκράσου με,

είμ' ένας άγγελος του νόστου,

άνοιξε δρόμο να περάσουμε,

δώσε του κόσμου γέλιο, δώσ' του

δώσε του κόσμου γέλιο,

δώσε του κόσμου γέλιο,

δώσε του κόσμου γέλιο,δώσ' του

Φυσάει αγέρας περιπλάνησης

μες στης ψυχής τα καλντερίμια

και στους ρυθμούς της κάθε ανάμνησης

γίνεται το παρόν συντρίμμια

Ένα καράβι που σαλπάρησε

είναι η σκέψη μου και πάει,

καιρός ποτέ δεν τη μπατάρισε,

σ' όλα τα πέλαγα γυρνάει

Όσοι στο σήμερα βολεύονται,

έχουνε τ' αύριο χαμένο,

μα όσοι για τ' αύριο παιδεύονται,

θέλουν τον κόσμο αδελφωμένο

Σκύψε ουρανέ μου κι αφουγκράσου με,

είμ' ένας άγγελος του νόστου,

άνοιξε δρόμο να περάσουμε,

δώσε του κόσμου γέλιο, δώσ' του

δώσε του κόσμου γέλιο,

δώσε του κόσμου γέλιο,

δώσε του κόσμου γέλιο, δωσ' του

Δυο ζωές για σένα δίνω - Καλλιόπη Βέττα

Στα παράθυρα του κόσμου

γύρεψα να σε ‘βρω φως μου

δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω

δυο ζωές για σένα δίνω.

Κλείνω τα μάτια και θαρρώ

πως βρίσκεσαι κοντά μου

εικόνα ανεξίτηλη

στη μνήμη στην καρδιά μου.

στη μνήμη στην καρδιά μου.

Σφαλισμένα παραθύρια

γκρεμισμένα τα γεφύρια

κάστρα ορθώνονται μπροστά μου

πέλαγα ολόγυρα μου.

Τα χέρια απλώνω μάτια μου

στην άϋλη μορφή σου

κι όλα τα κάστρα γκρέμισα, 

και τα γεφύρια στέριωσα

και βρίσκομαι μαζί σου.