Στο σώμα σου να κατοικώ και τίποτ’ άλλο!
Να σταματήσω να φοβάμαι, ν’ αμφιβάλλω.
Σ’ αυτό το σώμα το γυμνό, που ‘ναι σαν χιόνι
και το κρατώ και το φιλώ και όλο λιώνει.
Τι έρωτας αβάσταχτος, τρελός
γεμάτος από λάμψεις και ταξίδια!
Στα χέρια σου έχω γίνει σαν πηλός.
Ποτέ, καμιά στιγμή, δεν είναι ίδια!
Στο σώμα σου να κατοικώ – και τίποτ’ άλλο.
Στο σώμα αυτό το μαγικό και το μεγάλο.
Μες στα ρυάκια του να ζω και ν’ ανασαίνω
τη σκοτωμένη μου καρδιά για ν’ ανασταίνω.