Κυλάω σαν άγριο ποτάμι
που αιώνες τη θάλασσα ψάχνει
στο απύθμενο εκείνο το μπλε της να χαθεί.
Στις όχθες σου εγώ σαν καλάμι
μουσκεύω στης μέρας την πάχνη
κι η ρίζα μου θέλει με σένα να ενωθεί.
Απόψε στο ρεύμα μου μπαίνεις
στης ζωής το μακρύ το ταξίδι
να σε πάρω στο δρόμο χωρίς επιστροφή.
Μαζί σου η ζωή μου αλλάζει
και τίποτα ίδιο δεν μοιάζει
μαζί θα κυλάμε,για πάντοτε μαζί.
Απόψε στο ρεύμα σου μπαίνω
στης ζωής το μακρύ το ταξίδι
να με πάρεις στο δρόμο χωρίς επιστροφή.
Μαζί σου η ροή μου αλλάζει
και τίποτε ίδιο δεν μοιάζει
μαζί θα κυλάμε,για πάντοτε μαζί.
Φύλλα ξερά τα ονειρά μου
τα πλένει ο βοριάς και η αλμύρα
και τα καίει τη μέρα στις φλόγες του ο νοτιάς.
Να μη φοβηθείς τα νερά μου
αυτή είναι η δική μου μοίρα
το άγριο ποτάμι να είμαι της καρδιάς.
Απόψε στο ρεύμα μου μπαίνεις
στης ζωής το μακρύ το ταξίδι
να σε πάρω στο δρόμο χωρίς επιστροφή.
Μαζί σου η ροή μου αλλάζει
και τίποτε ίδιο δεν μοιάζει
μαζί θα κυλάμε,για πάντοτε μαζί.