Περιστεράκι της φτωχειάς αυλής - Γιάννης Πουλόπουλος

Περιστεράκι της φτωχειάς αυλής,

που σ' είχα συντροφιά κι ελπίδα μόνη

ξεψύχησες απόψε μες στα χέρια μου

και κλείσαν τώρα του ουρανού οι δρόμοι.

Βροχή στα δειλινά,

ελπίδα πουθενά,

την φτώχεια μου, φτωχότερη την βλέπω,

παράθυρα κλειστά,

τα όνειρα σβηστά

και εγώ ξερό κλαρί στη μέση στέκω.

Περιστεράκι της φτωχειάς μας αυλής,

που σ'άρπαξε η βροχή και σε κρατάει,

δεν ψάχνω δεν ρωτώ πού πήγε τ'όνειρο,

πώς έφυγε η αγάπη και πού πάει

Για αυτό σ΄ αγαπώ - Χάρις Αλεξίου

Βάζω τριαντάφυλλο στο βάζο

τις σκέψεις μου στοιβάζω

και σε αναπολώ.

Φεύγεις, φεύγεις, ξανάρχεσαι και φεύγεις

το όνειρο διαλέγεις

γι αυτό και σε ποθώ.

Είσαι μια οπτασία, είσαι μια ουτοπία

που όλα τα διαπερνάς,

πλήρης ελευθερία

που όλο με προσπερνάς.

Χίμαιρα γλυκιά, είσαι η ψυχή μου

και πληγή βαθιά, αχ συνείδηση μου,

μέχρι που να ζω θέλω να σε ζήσω

όσο και αν πονώ

γιατί σ' αγαπώ ζωή.

Κύκλο, βαθιά στο φαύλο κύκλο

θυμίζω μαύρο κύκνο

που εδώ ψυχορραγεί.

Έλα, έλα ξανά ιερή μου τρέλα

του ίλιγγου προπέλα

και άγια προσμονή.