Είναι τα μάτια σου έρημα σαν άστρα
δυο περιβόλια που'μειναν στην άκρη
Και συ να περιμένεις απ'τα βάθη
σαν μια νεράϊδα ποτισμένη πάθη
Ότι γεννιέται μέσα απ'την ψυχή μου
και μεγαλώνει μ ' όλα μου τα λάθη
σαν ξωτικό πλανιέται μεσ ' τα δάση
προσμένοντας η αγάπη να περάσει
Γύρε μαζί μου
αυτό το βράδυ
να ξημερώσει ξανά
στ ' ασημί σου φεγγάρι
Θέατρο μοιάζει ο κόσμος ένα αστείο
έχουν περάσει χρόνια και φοβάμαι
πως κάπου κάπως χάσαμε το πλοίο
και σε μια χώρα μαγική κοιμάμαι
Απ ' όλα όσα έζησα μαζί σου
ανύσηχα τα βράδυα τα θυμάμαι
απόγευμα στον κόκκινο σου ήλιο
πιασμένοι χέρι χέρι να κοιτάμε
Γύρε μαζί μου
αυτό το βράδυ
να ξημερώσει ξανά
στ ' ασημί σου φεγγάρι
Απ ' όλα όσα έζησα μαζί σου...
ανήσυχα τα βράδια τα θυμάμαι...