Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2015

Ζήσε - Ελευθερία Αρβανιτάκη





Μπορεί να άλλαξες ματιά,
μπορεί να ντύνεσαι αλλιώς,
μα η μορφή δε με γελά
μέσα σου είσαι πάντα αυτός.
Αυτός που αγάπησα με μια
αυτός που έμεινα εκεί.
Κι αν με κοιτάζεις σοβαρά
μέσα σου τρέχει ένα παιδί

Ζήσε αυτό που μια φορά συμβαίνει!
Ζήσε αυτό το χτύπο που ανεβαίνει!
Τώρα και πλυμηρίζει όλο το σώμα
πάντα νικάμε στο τέλος εμείς
οι ευαίσθητοι της γης!

Κι αν είναι λίγη η χαρά,
κι αν είναι λίγος ο ουρανός,
κοίτα, ο άνθρωπος γυρνά
πάντα το βλέμμα προς το φως!
Κάνε την κίνηση λοιπόν
να γίνουν όλα αληθινά,
δες το μεγάλο μας κένο
πως το γεμίζει μια αγκαλιά!

Μπορεί να άλλαξες ματιά,
μπορεί να ντύνεσαι αλλιώς,
μα η μορφή δε με γελά
μέσα σου είσαι πάντα αυτός.
Κάνε την κίνηση λοιπόν
να γίνουν όλα αληθινά,
δες το μεγάλο μας κένο
πως το γεμίζει μια αγκαλιά!


Πες μου - Ελευθερία Αρβανιτάκη





Δε θέλω λόγια εγώ
σε ένα φάκελο κλειστό
χωρίς μια μυρωδιά
απ`τα δικά σου τα μαλλιά.
Δε θέλω γράμματα
να λένε πράγματα σκληρά
να λένε, ως εδώ εμείς οι δυο.

Δε θέλω λόγια εγώ
που δεν μπορώ να τα κοιτώ
θέλω να βλέπω το κορμί
που την αγάπη θ`αρνηθεί.
Αν θες να χωριστείς
να με κοιτάς και να το ζεις
ό,τι έχεις να μου πεις
εδώ να`ρθεις.

Πες μου, πες μου
πες πως θες να με νικάς
πως είσαι εντάξει,πως γελάς.
Πες μου,πες μου
πες πως θες να με νικάς
μα πρώτα
πες μου πώς μπορείς
ξεχνώντας με να ζεις.

Δε θέλω γράμματα
να περιγράφουν την καρδιά
να λεν πως κάποτε
αληθινά μ`αγάπησε.
Δε θέλω γράμματα
που να χωρίζουν σιωπηλά
ό,τι έχεις πες το εδώ
για να τ`ακούσουμε κι οι δυο........