Πάντα εσύ, του πόθου μου είσαι το νησί
πάντα η χαμένη μου πατρίδα είσαι εσύ
στην ξενιτιά μου η μονάκριβη ελπίδα
πάντα ο φάρος στο χαμό μου
η αμμουδιά στο γυρισμό μου
και στη δίψα το νερό μου είσαι εσύ.
Κι αν ο χρονος μας λυγίσει
κι ο καιρός μας πολεμήσει
τι μπορεί να μας χωρίσει
τόση αγάπη πώς να σβήσει;
Χίλιες θάλασσες θ' ανοίξω
χίλιες μοίρες θα νικησω
κι οταν θα σε συναντήσω
θα 'ναι μια στιγμή για πάντα
αγκαλιά στο Θεό
πάντα, σ' ένα τάνγκο για δυο
μαζί για πάντα.
Πάντα εσύ, η επόμενή μου θα 'σαι η γη
εκεί που δεν υπάρχει τέλος ούτε αρχή
εκεί που η κάθε μου πληγή θα 'ναι κέρδος
κι ολα θα 'χουν γίνει ένα
μες στο φως αναστημένα
και για πάντα ερωτευμένα
όλα εκεί.
Κι αν ο χρονος μας λυγίσει
κι ο καιρός μας πολεμήσει
τι μπορεί να μας χωρίσει
τόση αγάπη πώς να σβήσει;
Χίλιες θάλασσες θ' ανοίξω
χίλιες μοίρες θα νικησω
κι οταν θα σε συναντήσω
θα 'ναι μια στιγμή για πάντα
αγκαλιά στο Θεό
πάντα, σ' ένα τάνγκο για δυο
Κι αν ο χρόνος μας λυγίσει
κι ο καιρός μας πολεμήσει
τι μπορεί να μας χωρίσει
τόση αγάπη πώς να σβήσει;
Χίλια σύμπαντα θα ενώσω
χίλια θαύματα θα δώσω
κι οταν δίπλα μου σε νιώσω
θα 'ναι μια στιγμή για πάντα
αγκαλιά στο Θεό
πάντα, σ' ενα τάνγκο για δυο
μαζί για πάντα.