Στ΄ αστέρια κάπου εκεί θα ζεις - Δήμος Αναστασιάδης

Ακόμα λίγο πριν το φως μου να χαθεί

αυτό ο δρόμος αγναντεύει τη σιωπή

κι αν τόσα χρόνια περπατούσες μοναχή

μόνο μια ανάσα να προφτάσεις την αυγή

Στ’αστέρια κάπου εκεί θα ζεις

κι αν κουραστώ ας είναι

στην άμμο κτίζω ουρανό

να περπατήσεις πάνω ήλιε

Υφαίνει η μοίρα στη ψυχή σου δυο φτερά

αυτή η αγάπη ξεμακραίνει στ’ανοικτά

σαν ένα κύμα που αλήθειες κουβαλά

μόνο μια ανάσα να πετάξεις πιο ψηλά

Ναυάγια του έρωτα - Πάνος Τογκαρίδης

Όταν τη θάλασσα θα αγναντεύεις 

Κάθε της στάλα θα σου λέει «σ΄ αγαπώ»

Στου φεγγαριού τους στεναγμούς θα με γυρεύεις

Και στης ψυχής σου την κρυμμένη κιβωτό

Κάθε φορά που θα αγναντεύεις τα καράβια

Θα ταξιδεύεις το κορμί μου στα σκοτάδια

Και θα γυρεύεις μια έξοδο στο φως

Σε ένα κύμα θα΄σαι πάντα ναυαγός 

Μα εγώ θα΄μαι παντού να το θυμάσαι

Θα΄μαι το όνειρο τις νύχτες που κοιμάσαι

Θα΄μαι το ξύπνημα στα χείλη το φιλί σου

Θα ΄μαι αγάπη μου, η ανάσα η πνοή σου

Στα έξι γράμματα που λένε «σ΄αγαπώ»

Γι αυτό σε παίρνω στους βυθούς μου

δέσε με κάβους τους καημούς μου

στην αγάπη υποκλίνεται ο λυγμός

να το θυμάσαι...να το θυμάσαι...

Θάλασσα είμαι όπου και να΄σαι

Εγώ σου πλένω τις πληγές 

Αυτός ο έρωτας δεν έχει εκδοχές...

Να το θυμάσαι...