Ακόμα λίγο πριν το φως μου να χαθεί
αυτό ο δρόμος αγναντεύει τη σιωπή
κι αν τόσα χρόνια περπατούσες μοναχή
μόνο μια ανάσα να προφτάσεις την αυγή
Στ’αστέρια κάπου εκεί θα ζεις
κι αν κουραστώ ας είναι
στην άμμο κτίζω ουρανό
να περπατήσεις πάνω ήλιε
Υφαίνει η μοίρα στη ψυχή σου δυο φτερά
αυτή η αγάπη ξεμακραίνει στ’ανοικτά
σαν ένα κύμα που αλήθειες κουβαλά
μόνο μια ανάσα να πετάξεις πιο ψηλά