Το τραγούδι της σειρήνας - Μαίρη Λίντα

Με τ’ άσπρο μου μαντήλι

θα σ’ αποχαιρετήσω

και για να μου `ρθεις πίσω

στην εκκλησιά θα μπω.

Θ’ ανάψω το καντήλι

και το κερί θα σβήσω

τα μάτια μου θα κλείσω

και θα σ’ ονειρευτώ.

Γιατί είσαι λυπημένο 

και δε μιλάς και συ

πουλί ταξιδεμένο 

σε μακρινό νησί; 

Είχα τα δυο σου χείλη

κρυφό της νύχτας αστέρι

μα το δικό μου αστέρι 

μη παίρνεις από δω.

Σου χάρισα κοχύλι 

να το κρατάς στο χέρι

ως τ’ άλλο καλοκαίρι 

που θα σε ξαναδώ.

Το τραγουδι της θαλασσας- Σονια Θεοδωριδου

M’ ένα ποτήρι θάλασσα στο στόμα, αλμυρό

ξεκίνησα να σε ονειρευτώ.

Μ’ έσπρωξε η νύχτα στο βυθό, να ψάχνω να σε βρω, 

να σ’ αναστήσω και ν’ αναστηθώ.

Μ’ έσπρωξε η νυχτα στο βυθο, να ψάχνω να σε βρω, 

να σ αναστήσω και ν αναστηθώ.

Γίναν’ τα κύματα στεριά, τα φύκια γιασεμιά

και τ’ όνομά σου φώναξα, μ’ απάντηση καμιά.

Έστρωσε η θάλασσα χαλί για ν αποκοιμηθώ, 

για μια στιγμή να σε ονειρευτώ.

Μα το φεγγάρι έσβησε κι εχάθη στο νερό, 

κι έμεινα εγώ για να σε καρτερώ.

Γίναν’ τα κύματα στεριά, τα φύκια γιασεμιά

και τ’ όνομά σου φώναξα, μ’ απάντηση καμιά.