Εσένα Περιμένω - Παυλίνα Βουλγαράκη

Κάποιον να με κοιτάει στα μάτια Πόσο δύσκολο άραγε να' ναι; Που είσαι όταν με κάνουνε κομμάτια; Έλα να μου μάθεις πως είναι να μ’ αγαπάνε Κάποιον να μην τρέμει τη σιωπή μου Δυο φορές να με κρατάει όταν φοβάμαι Να γκρεμίζει και να πλάθει τη δομή μου Μήπως και αρχίσω επιτέλους να κοιμάμαι Γιατί με έχεις αφήσει μόνη τόσα χρόνια; Να δίνω το σεντόνι μου σε θύτες και σε πιόνια Ό,τι έχω αγάπησει σ’ έχει μέσα του κρυμμένο Όμως ακόμα εσένα περιμένω Κουράστηκα σε ξένους να σε φτιάχνω Να σκέφτομαι πως θα ‘ταν το άγγιγμα σου Έλα πέσε στις πληγές μου επάνω Γίνε φως καψ’ τες και φτάσε στην καρδιά μου Δεν σ’ έχω κι όλο νιώθω πως σε χάνω Κάπου υπάρχεις κι ούτε ξέρω πως ηχεί το όνομα σου Γιατί με έχεις αφήσει μόνη τόσα χρόνια; Να δίνω το σεντόνι μου σε θύτες και σε πιόνια Ό,τι έχω αγαπήσει Σ’ έχει μέσα του κρυμμένο Όμως ακόμα εσένα περιμένω

Τι έπαιξα στο Λαύριο - Διονύσης Σαββόπουλος

Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά στην αγορά, στο Λαύριο Είμαι μεγάλος, με τιράντες και γυαλιά κι όλο φοβάμαι το αύριο Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα. Και μας κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά όταν ξυπνούν στις δύο η ώρα Ζούμε μέσα σ' ένα όνειρο που τρίζει σαν το ξύλινο ποδάρι της γιαγιάς μας μα ο χρόνος ο αληθινός σαν μικρό παιδί είναι εξόριστος μα ο χρόνος ο αληθινός είναι ο γιος μας ο μεγάλος κι ο μικρός Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά μα ούτε και στους μεγάλους πάει καιρός που έχω μάθει ξαφνικά πως είμαι ασχημοπαπαγάλος Πώς να τα κρύψεις όλα αυτά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλοι. Και σε κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά όταν γυρνάς μέσα στην πόλη Ζούμε μέσα σ' ένα όνειρο που τρίζει σαν το ξύλινο ποδάρι της γιαγιάς μας μα ο χρόνος ο αληθινός σαν μικρό παιδί είναι εξόριστος μα ο χρόνος ο αληθινός είναι ο γιος μας ο μεγάλος κι ο μικρός...