Όνειρο που φεύγει είναι η ζωή - Παντελής Θαλασσινός

Όνειρο που φεύγει είν’ η ζωή,
μέσα στ’ όνειρό μου είσαι και συ.

Έρχεσαι πάντα το βράδυ
μελαγχολικά
σα το στερνό το τρένο του χειμώνα,
η καρδιά μου χιονισμένη
στέπα ερημική προσμένει
τον καημό σου και σε καρτερεί.

Έρχεσαι και δε σωπαίνεις,
μέσ’ από τη στάχτη
μια φωτιά γυρεύεις κι όλο φεύγεις
τριγυρνάς μέσα στη νύχτα
φάντασμα ωχρό της προσμονής μου
μαυροπούλι ερημικό.

Όνειρο που φεύγει είν’ η ζωή,
μέσα στ’ όνειρό μου είσαι κι εσύ.

Κι όπως έρχεσαι έτσι φεύγεις
έτσι απρόσμενα αγαπάς
μισείς ξεχνάς πλάνες μαζεύεις
μα η καρδιά μου χιονισμένη
στέπα ερημική προσμένει
τον καημό σου πάντα καρτερεί.

Όνειρο που φεύγει είν’ η ζωή,
μέσα στ’ όνειρό μου είσαι κι εσύ.

Κι εσύ δεν ήρθες - Λίτσα Διαμάντη & Γιάννης Πάριος

Κι εσύ δεν ήρθες
και ‘γω περίμενα
κλεισμένη μες στο σπίτι της αγάπης.

Κι εσύ δεν ήρθες
κι είναι χαράματα
κι ας μου ‘λεγες μεσάνυχτα πως θα ’ρθεις.

Υπάρχουν δρόμοι που μας χωρίζουνε
κι είναι αργά να μπω μες στη ζωή σου.
Τα μάτια κλείνω να μη δακρύζουνε
μα μες στο δάκρυ βλέπω τη μορφή σου.

Κι εσύ δεν ήρθες
κι εγώ περίμενα
σκιά που περιμένει τη σκιά σου.

Κι εσύ δεν ήρθες
κι εγώ που πέθαινα
στα χείλη να ’χω μόνο τ’ όνομα σου.

Κι εσύ δεν ήρθες
και ‘γω περίμενα.