Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης

Το  Σεπτέμβριο του 1962 στο ανοιχτό γήπεδο της Χ.Α.Ν.Θ. έγινε το πρώτο «Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού» της Θεσσαλονίκης με διοργανώτρια την Διεθνή Έκθεση, σε συνεργασία με την Ελληνική Μουσική Εταιρεία. Η τιμή εισιτηρίου, 25 δραχμές. Είχαν προηγηθεί τα τρία «Ελληνικά Φεστιβάλ Τραγουδιού» στην Αθήνα που είχαν «σφραγίσει» ο Μάνος Χατζιδάκις δύο και ο Μίκης Θεοδωράκης ένα κατακτώντας τα πρώτα βραβεία. Παράλληλα με την έναρξη του Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, κάνει την εμφάνισή του ο άνθρωπος που θα αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην παρουσίασή του: Ο αείμνηστος Άλκης  Στέας, ο κύριος “ευτυχείτε” που θα κρατήσει τη θέση του μέχρι και το 1980, με εξαίρεση το 1975 που θα το παρουσιάσουν οι γνωστοί ηθοποιοί Γιώργος Τζώρτζης και Τόνια Καζιάνη.  Το «παρθενικό» πρώτο βραβείο του Φεστιβάλ 1962 κέρδισε η αξέχαστη Καίτη Μπελίντα με τις «Αλυσίδες» του Κώστα Γιαννίδη με στίχους του Στέλιου Χριστοφίδη. Τη δεύτερη θέση πήρε η Νάντια Κωνσταντοπούλου με τις «Χαρές της ζωής» του συζύγου της Τάκη Μωράκι και την τρίτη η Γιοβάννα με το «Κι όμως υπάρχει χαρά» του Σπήλιου Μέντα και του Μίμη Πλέσσα. Την επόμενη χρονιά, ο γνωστός κονφερανσιέ της εποχής Γιώργος Οικονομίδης (αξέχαστη η ατάκα του «Φίλοι μου αγαπημένοι») βρήκε ένα πρωτότυπο τρόπο να προωθήσει το τραγούδι «Πιο πάνω από τα σύννεφα», του οποίου είχε γράψει τους στίχους: Πέταξε διαφημιστικά φέιγ βολάν στο χώρο της εκδήλωσης και φαίνεται ότι το «κόλπο» έπιασε, αφού κέρδισε το δεύτερο βραβείο με ερμηνευτή τον «πολυνίκη» του θεσμού Γιάννη Βογιατζή.

Βραβεία

Α’ βραβείο: «Οι αλυσίδες» (Καίτη Μπελίντα / Κώστας Γιαννίδης – Στέλιος Χριστοφίδης).
Β’ βραβείο: «Οι χαρές της ζωής» (Νάντια Κωνσταντοπούλου / Νάντια Κωνσταντοπούλου – Τάκης Μωράκης).
Γ’ βραβείο: «Κι όμως υπάρχει χαρά» (Γιοβάννα (Φάσου) / Σπήλιος Μεντής – Μίμης Πλέσσας).
Δ’ βραβείο: «Ξέρω ένα δρόμο» (Νάντια Κωνσταντοπούλου / Γιώργος Οικονομίδης – Τάκης Μωράκης).
Βραβεία ενορχήστρωσης: Κώστας Γιαννίδης – Μίμης Πλέσσας – Ζακ Ιακωβίδης – Τάκης Μωράκης.