Η Ρένα Κουμιώτη γεννήθηκε στην Αθήνα. Το 1968
δουλεύει στο μαγαζί Απανεμιά. Εκείνη την
εποχή είχε έλθει ο Μανώλης Μητσιάς από την Θεσσαλονίκη. Κάποια στιγμή τους
άκουσε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και της
πρότεινε να τραγουδήσει με τον Γιάννη Πουλόπουλο.
Ποιος να ’ναι αυτός που με κοιτά
μ’ ένα παράπονο μεγάλο;
Ποιος να ’ναι αυτός που δεν μπορώ
από τον νου μου να τον βγάλω;
Άναψε, καινούργιο μου φεγγάρι,
φώτισε το έρημο στενό,
φέξε για να ’ρθει το παλληκάρι,
τα παλιά μεράκια μου ξεχνώ.
Φέξε για να ’ρθει το παλληκάρι,
τα παλιά μεράκια μου ξεχνώ.
Ποιο να ’ναι εκείνο το παιδί
που όλη τη νύχτα αναστενάζει;
Περνά σαν ίσκιος, δε μιλά
και η ματιά του με σπαράζει.
Άναψε, καινούργιο μου φεγγάρι,
φώτισε το έρημο στενό,
φέξε για να ’ρθει το παλληκάρι,
τα παλιά μεράκια μου ξεχνώ.
Φέξε για να ’ρθει το παλληκάρι,
τα παλιά μεράκια μου ξεχνώ.
μ’ ένα παράπονο μεγάλο;
Ποιος να ’ναι αυτός που δεν μπορώ
από τον νου μου να τον βγάλω;
Άναψε, καινούργιο μου φεγγάρι,
φώτισε το έρημο στενό,
φέξε για να ’ρθει το παλληκάρι,
τα παλιά μεράκια μου ξεχνώ.
Φέξε για να ’ρθει το παλληκάρι,
τα παλιά μεράκια μου ξεχνώ.
Ποιο να ’ναι εκείνο το παιδί
που όλη τη νύχτα αναστενάζει;
Περνά σαν ίσκιος, δε μιλά
και η ματιά του με σπαράζει.
Άναψε, καινούργιο μου φεγγάρι,
φώτισε το έρημο στενό,
φέξε για να ’ρθει το παλληκάρι,
τα παλιά μεράκια μου ξεχνώ.
Φέξε για να ’ρθει το παλληκάρι,
τα παλιά μεράκια μου ξεχνώ.