Φώτισες τη νύχτα της ζωής μου
γέννημα μαγείας, ξωτικό
άπλωσα το χέρι και σε άγγιξα
μα το γάντι γλίστρησε αδειανό.
Ήσουν ένα όνειρο μοιραίο
σύννεφο που έγινες βροχή
χάθηκε η βροχή στο γκρίζο χώμα
μνήμη αλγεινή.
Έσπασε η κλεψύδρα που σε κράταγε
η μορφή σου σκόνη ακριβή
σκόρπισε η σκόνη στο στερέωμα
χάθηκε στην άτυχη στιγμή.
Κύλησε η στιγμή και παράπεσε
μέσα στης ζωής μου το κενό
άδειος ο καθρέφτης να φαντάζεται
όσα εγώ δεν τόλμησα να δω.