Δρόμοι παράξενοι με φέραν εδώ πέρα
ξέφρενοι έρωτες με δώσανε φτηνά
τόσες αγάπες και δεν είδα άσπρη μέρα
τόσα ταξίδια της ψυχής στο πουθενά
Όμως εσύ που δε σε χόρτασα ποτέ μου
είσαι μια πόλη που δεν έζησε κανείς
είν' η ανάσα σου το φύσημα του ανέμου
και το κορμί σου δυο σταγόνες της βροχής
Βρέξε Θεέ μου όσο μπορείς
οι αγάπες της νύχτας
πεθαίνουν νωρίς
βρέξε Θεέ μου όσο μπορείς
οι αγάπες πεθαίνουν νωρίς
Δρόμοι παράξενοι με φέραν εδώ πέρα
ψεύτικα όνειρα μου πήραν το νου
εχθροί και φίλοι μου σκορπίσαν στον αέρα
και κάποιοι άραξαν σε μια άκρη τ' ουρανού
Όμως εσύ που δε σε γνώρισα ποτέ μου
είσαι μια λέξη που δεν άκουσε κανείς
κάτι σαν ήχος που μου λέει άνοιξε μου
κάτι σαν χτύπημα στο τζάμι, της βροχής