Αθήνα μου, φως μου, καμάρι του κόσμου, Αθήνα,
αθάνατη πόλη, σ’ αγάπησαν όλοι τρελά,
Αθήνα, Αθήνα, Αθήνα, στα βαρέλια χρυσίζει η ρετσίνα,
σκορπάει το φεγγάρι πλατίνα, Αθήνα,
και σου χαμογελά, και σου χαμογελά.
Στης Πλάκας τ’ ανηφόρια, κορίτσια κι αγόρια
τραγούδια λεν’ στον ουρανό,
πληθαίνουν οι λαχτάρες, στενάζουν κιθάρες,
προτού να `ρθει το δειλινό.
Ξενύχτι κάτω απ’ τ’ άστρα, απ’ τ’ άστρα, απ’ τ’ άστρα,
αργοξημέρωμα γλυκό,
μοσχοβολάει μια γλάστρα, μια γλάστρα, μια γλάστρα,
μ’ ολόσγουρο βασιλικό.
Αθήνα μου, φως μου, καμάρι του κόσμου, Αθήνα,
αθάνατη πόλη, σ’ αγάπησαν όλοι τρελά,
Αθήνα, Αθήνα, Αθήνα, στα βαρέλια χρυσίζει η ρετσίνα,
σκορπάει το φεγγάρι πλατίνα, Αθήνα,
και σου χαμογελά, και σου χαμογελά.