Κι αν τα μάτια σου - Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Κι αν τα μάτια σου δεν κλαίνε

έχουν τρόπο και μου λένε

για τον πόνο που πονούν.

Μ’ ένα βλέμμα λυπημένο

πρωινό συννεφιασμένο

για την άνοιξη ρωτούν.

Με κοιτάζουν μου μιλούν και απορούνε

αχ τα μάτια σου, 

για τα όνειρα που κάναμε ρωτούνε

αχ τα μάτια σου.

Μάτια παραπονεμένα

μάτια που `σαστε για μένα

θάλασσες υπομονής, 

με κλωστούλες ασημένιες

πλέκω τις κρυφές σας έννοιες

σε τραγούδι της ζωής.

Κι αν τα μάτια σου δεν κλαίνε

έχουν τρόπο και μου λένε

για τον πόνο που πονούν.

Αλλιώτικος νόμος - Αλέκα Κανελλίδου

Σινεμά και καφέ και τσιγάρο Σαντέ

κι η φωνή σου βραχνή απ' το βήχα

μου γκρινιάζεις γιατί δεν ειν' αύριο γιορτή

ν' αλητέψουμε όλη τη νύχτα

Σε φιλώ απαλά δε σε βλέπω καλά

μες στο μαύρο παλτό σου χαμένος

αμφιβάλλεις ρωτάς πες μου αν μ' αγαπάς

απ' τον πόνο στα δυο διπλωμένος

Δε μας θέλει η ζωή μα τη θέλουμε εμείς

και ο έρωτας κλείνει το δρόμο

που να πας δεν περνάς μη δακρύζεις για μας

εμείς έχουμε αλλιώτικο νόμο

εμείς έχουμε αλλιώτικο νόμο

εμείς έχουμε αλλιώτικο νόμο

εμείς έχουμε αλλιώτικο νόμο

Το κεφάλι σκυφτό και το βλέμμα καυτό

με μπερδεύει μου λες η δουλειά σου

τι θα πει τραγουδώ και που ξέρω εγώ

τόσο κόσμο που έχεις κοντά σου

Περπατάμε αγκαζέ σ' αγαπάω χαζέ

χίλια χάδια κρατάει μια βόλτα

δως μου ένα φιλί έχω ζάλη φρικτή

να το σπίτι μου σπρώξε την πόρτα

Δε μας θέλει η ζωή μα τη θέλουμε εμείς

και ο έρωτας κλείνει το δρόμο

που να πας δεν περνάς μη δακρύζεις για μας

εμείς έχουμε αλλιώτικο νόμο

εμείς έχουμε αλλιώτικο νόμο

εμείς έχουμε αλλιώτικο νόμο

εμείς έχουμε αλλιώτικο νόμο

Το άδειο σπίτι - Γιάννης Πουλόπουλος

Κρυφά μιλάω για τα μάτια σου

πριν να μας πάρει η μαύρη λησμονιά

κρυφά φιλώ στα σκαλοπάτια σου

ο χωρισμός σαν γίνεται φωτιά

Τα δειλινά στο άδειο σπίτι τριγυρνώ

στην σκοτεινιά τα μάτια σου ζητώ

στην σκοτεινιά γυρεύω να 'βρω λίγο φως

κάθε βραδιά μονάχος και φτωχός

Πικρό καημό στα σπλάχνα μου βαθειά

στιγμή στιγμή σταλάζει η ερημιά

Πικρό καημό μου ΄φερες μια βραδιά

την πόρτα μου άνοιξες στη συμφορά

Χάντρα στο κομπολόι σου - Γιώργος Νταλάρας

Βγαίνεις νωρίς να πας στην εκκλησιά

σπαθί κι αστροπελέκι

χτυπάνε Θεέ μου τα καμπαναριά

κι ο ήλιος πέρα στέκει

Αχ να ‘μουν στο φουστάνι σου

κουμπί μαλαματένιο

χάντρα στο κομπολόι σου

το μαργαριταρένιο

Παίρνω τους δρόμους τρέχω σαν παιδί

μήπως σε συναντήσω

ίσκιος να γίνω μάτι μη με δει

να ‘ρθω να σε φιλήσω

Πού 'ναι τα χρόνια - Γ. Νταλάρας

Πήγα στα μέρη που σε είχα πρωτοδεί
μικρό κορίτσι ήσουν κι ήμουνα παιδί

Πού 'ναι τα χρόνια ωραία χρόνια
που 'χες λουλούδια μες στην καρδιά
πού 'ναι η αγάπη γλυκιά μου αγάπη
να μας ζεστάνει στην παγωνιά

Στ' αρχοντικό σου το σπιτάκι το φτωχό
ήρθα να κλάψω με παράπονο πικρό

Πού 'ναι τα χρόνια ωραία χρόνια
που 'χες λουλούδια μες στην καρδιά
πού 'ναι η αγάπη γλυκιά μου αγάπη
να μας ζεστάνει στην παγωνιά

Κλεισμένη η πόρτα και χαμένα τα κλειδιά
βρέχει στους δρόμους και στην άδεια μου καρδιά

Πού 'ναι τα χρόνια ωραία χρόνια
που 'χες λουλούδια μες στην καρδιά
πού 'ναι η αγάπη γλυκιά μου αγάπη
να μας ζεστάνει στην παγωνιά

Θα διώξω τα σύννεφα - Καίτη Χωματά

Της νύχτας κυλάνε οι ώρες
τον ύπνο μου πήρ' η βροχή,
μη χάθηκες σ΄άγνωστες χώρες,
μη σ'έδεσαν ξένοι καημοί,
μη χάθηκες σ'άγνωστες χώρες,
μη σ'έδεσαν ξένοι καημοί

Να διώξω τα σύννεφα
θα γίνω αγέρι
να φέγγω στο δρόμο σου
θα γίνω αστέρι
κι αν πάλι τ' απόβραδο
καημό θα μου φέρει
θα μείνω στο δρόμο σου
να γίνω φωτιά

Την πόρτα χτυπάει αγέρας
το σπίτι βαραίνει σιωπή
γυρεύω το φέγγος της μέρας
ζητώ τη δική σου φωνή
γυρεύω το φέγγος της μέρας
ζητώ τη δική σου φωνή

Να διώξω τα σύννεφα...

Της νυχτας κυλάνε οι ώρες
τον ύπνο μου πήρε η βροχή
φοβάμαι μην σ' άρπαξαν μπόρες
κι απόμεινα εγώ μοναχή
φοβάμαι μην σ' άρπαξαν μπόρες
κι απόμεινα εγώ μοναχή

Να διώξω τα σύννεφα...

Πού 'ναι τα χρόνια - Γιώργος Νταλάρας

Πήγα στα μέρη που σε είχα πρωτοδεί

μικρό κορίτσι ήσουν κι ήμουνα παιδί

Πού 'ναι τα χρόνια ωραία χρόνια

που 'χες λουλούδια μες στην καρδιά

πού 'ναι η αγάπη γλυκιά μου αγάπη

να μας ζεστάνει στην παγωνιά

Στ' αρχοντικό σου το σπιτάκι το φτωχό

ήρθα να κλάψω με παράπονο πικρό

Πού 'ναι τα χρόνια ωραία χρόνια

που 'χες λουλούδια μες στην καρδιά

πού 'ναι η αγάπη γλυκιά μου αγάπη

να μας ζεστάνει στην παγωνιά

Κλεισμένη η πόρτα και χαμένα τα κλειδιά

βρέχει στους δρόμους και στην άδεια μου καρδιά

Πού 'ναι τα χρόνια ωραία χρόνια

που 'χες λουλούδια μες στην καρδιά

πού 'ναι η αγάπη γλυκιά μου αγάπη

να μας ζεστάνει στην παγωνιά

Κι αν περπατώ - Γιάννης Πουλόπουλος

Κι αν περπατώ κι αν περπατώ
δεν ξέρω που πηγαίνω,
ο δρόμος με ακολουθεί
Χριστέ και Παναγιά
κοντά σου πάντα μένω....

Δέντρο καμμένο απ τη φωτιά
γίνηκε το κορμί μου,
μα στην καρδιά μου έχω δροσιά
Χριστέ και Παναγιά,
όταν σε δώ καλή μου...

Φαρμάκι μού `γινε η ζωή
στο δρόμο που πηγαίνω,
ο πόνος με ακολουθεί
Χριστέ και Παναγιά,
μακριά σου αργοπεθαίνω...

Στη Σέριφο ήσουν πουλί - Παντελής Θαλασσινός

Πέντε βαρκάκια στη σειρά το πιο μικρό θα πάρω
να φέρω γύρα τα νησιά Μύκονο Τήνο Πάρο
ΘΑ ψάξω σε ακρογιαλιές σ' Αλόννησο και Σκιάθο
σε πανηγύρια και γιορτές για σένανε να μάθω

Στη Σέριφο ήσουν πουλί
στη Ρόδο ήσουν παγώνι
στη Σαντορίνη άσπρο σκαλί
στην Άνδρο ανεμώνη

Μέσα σ' αλαργινά νερά βαρκούλες σ' αρμενίζουν
Μ' όλες τις χάντρες τ' ουρανού γοργόνες σε στολίζουν
Το μάθανε στην Αμοργό στην Ύδρα στο Μαντράκι
πως κάποια μέρα θα χαθώ για σένα βρε μικράκι

Στη Σέριφο ήσουν πουλί
στη Ρόδο ήσουν παγώνι
στη Σαντορίνη άσπρο σκαλί
στην Άνδρο ανεμώνη

Καινούργιο μου φεγγάρι _ Ρ. Κουμιώτη

Η Ρένα Κουμιώτη γεννήθηκε στην Αθήνα. Το 1968 δουλεύει  στο μαγαζί Απανεμιά. Εκείνη την εποχή είχε έλθει ο Μανώλης Μητσιάς από την Θεσσαλονίκη. Κάποια στιγμή τους άκουσε ο Λευτέρης  Παπαδόπουλος και της πρότεινε να τραγουδήσει με τον Γιάννη Πουλόπουλο.

 Ποιος να ’ναι αυτός που με κοιτά
μ’ ένα παράπονο μεγάλο;
Ποιος να ’ναι αυτός που δεν μπορώ
από τον νου μου να τον βγάλω;

Άναψε, καινούργιο μου φεγγάρι,
φώτισε το έρημο στενό,
φέξε για να ’ρθει το παλληκάρι,
τα παλιά μεράκια μου ξεχνώ.
Φέξε για να ’ρθει το παλληκάρι,
τα παλιά μεράκια μου ξεχνώ.

Ποιο να ’ναι εκείνο το παιδί
που όλη τη νύχτα αναστενάζει;
Περνά σαν ίσκιος, δε μιλά
και η ματιά του με σπαράζει.

Άναψε, καινούργιο μου φεγγάρι,
φώτισε το έρημο στενό,
φέξε για να ’ρθει το παλληκάρι,
τα παλιά μεράκια μου ξεχνώ.
Φέξε για να ’ρθει το παλληκάρι,
τα παλιά μεράκια μου ξεχνώ.

Γύφτισσα μέρα - Γιάννης Πουλόπουλος

Ο Γιάννης Πουλόπουλος γεννήθηκε το έτος 1944. Είναι τραγουδιστής, συνθέτης και στιχουργός.

 Γύφτισσα μέρα, στο παλιό μουράγιο
βλέπω την θάλασσα χωρίς, κουράγιο
βλέπω τα βράχια, και έχω μια λύπη
την Κυριακή αυτή, κάτι μου λείπει

Άσπρα βότσαλα στον ήλιο
και στη θάλασσα
την καρδιά μου
κυριακάτικα την χάλασα

Γύφτισσα τύχη, πες μου τι με σώνει
το απομεσήμερο για δες, ζυγώνει
Γύφτισσα μέρα, στο γυμνό κορμί σου
στην αμμουδιά να κυλιστώ μαζί σου