Να `σαι καλά - Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Στρωμένα σεντόνια

δεν έχει ύπνο απόψε για κάποιους το βράδυ

Περνάνε τα χρόνια

κι εγώ με τις ώρες μαθαίνω σημάδι

Λυπάσαι για `μενα

που δεν αγαπήθηκα όσο μού αξίζει

Λυπήσου για `κεινον

που χάνει μια μάχη και παύει να ελπίζει

Η ελπίδα καλέ μου χωράει σε μια τσέπη

χαρτί που διπλώνει

Οι άνθρωποι τρέμουν μην έρθει μια μερα

και μείνουνε μόνοι

Μα εγώ δε φοβάμαι, μια θέση κοντά μου

ακόμα κρατάω

Εσένα θυμάμαι, με `σενα κοιμάμαι

με `σένα ξυπνάω

Να `σαι καλά στο άγνωστο σύμπαν σου

να `χεις ζωή ευτυχισμένη

Αν με σκεφτείς κοίταξε δίπλα σου

ίσως με δεις κάπου κρυμμένη

Στρωμένοι οι δρόμοι

αν κάποτε νιώσεις πως θες να γυρίσεις

Χρωστάω μια συγγνώμη

που σου `δωσα τόσα προτού τα ζητήσεις

Λυπάσαι για `μενα

που δεν αγαπήθηκα όσο μού αξίζει

Λυπήσου για `κεινον

που χάνει μια μάχη και δε συνεχίζει

Με πήρες μαζί σου

χωρίς να το ξέρεις στο σπίτι σου μένω

Οι άλλοι θα σβήσουν

Μα εγώ θα `μαι πάντα κεράκι αναμμένο

Πάμε ξανά - Νατάσσα Μποφίλιου

Ηρθες ζεστός απο ταξίδι

δέκα φορές το γύρω της Γης

Έλειπες για καιρό, είχες πολλά να δεις..

Δεν ξεχνάει η καρδιά με την πρώτη δυσκολία...

Ελα κοντά.. Παμε ξανά... ΜΑΖΙ

Κάποιοι, κάπου, κάπως 

είδαν λένε το φως

μόνο εσύ έχεις τον τρόπο 

έλα δείξε μου πώς

Πάμε ξανά, τώρα θα είναι αλλιώς 

Υπάρχει χρόνος...

Κάποιοι, κάπου, κάπως

σε μιαν άλλη ζωή

ήρθαν πολλοί 

κανεις τους όμως 

δεν φιλάει όπως εσύ

Πιάσε το χέρι μου και γίνε της ψυχής μου ο μόνος δρόμος...

Ηρθες αργά μες στο σκοτάδι

μια σιγουριά στο βήμα παλιά

είχες πολλά να πεις 

δεν έβγαλες μιλιά...

Δεν θα γίνεις ποτέ μια χαμένη ευκαιρία 

Ελα κοντά... Πάμε ξανά... ΜΑΖΙ

Δυο ψυχές - Τάνια Τσανακλίδου

Δυό ψυχές

Χαμένες στ΄ανοιχτά

Τόση θάλασσα και ποιος θα την ξοδέψει

Δυο ψυχές

Τα ταξίδια που αφήσαμε στη μέση

Ποιό ζευγάρι θα τα κάνει τελικά;

Δυο ψυχές

Στην πόλη ναυαγοί

Ο καθένας θα 'χει τα προσωπικά του

Δυο ψυχές

Κι αν βρισκόμαστε τυχαία κάπου-κάπου

Θα ξεχνάμε πως μας δένει μια πληγή

Τι γίνεσαι, τι γίνεται

Έχεις αλλάξει

Τι γίνεσαι, τα νέα σου

Πως πάει η δουλειά

Χαθήκαμε, βρεθήκαμε

Όλα εντάξει

Μπορούμε να τα λέμε τυπικά

Δυο ψυχές

Που είχαν ενωθεί

Και μοιράστηκαν για λίγο ένα σώμα

Δυο ψυχές

Δυο ψυχές που θ αγαπιόντουσαν ακόμα

Μα σε λάθος ώρα είχανε βρεθεί

Εκατό μικρές ανάσες - Νατάσα Μποφίλιου

Εκατό μικρές ανάσες 

Κι ούτε μια πραγματική

Δεν το χω έτσι φανταστεί

Αν αυτό ζωή το λένε

Δε γεννήθηκα γι’ αυτή

Αλλιώς εγώ το `χω σκεφτεί

Εγώ ανάσαινα ζωές

Απ’ τη δικιά μου πιο πολλές

Γι’ αυτό παράσταινα μορφές

Που ζούσαν σ’ άλλες εποχές

Εκατό μικρές κουβέντες

Κι ούτε μια σημαντική

Κάτι σπουδαίο να εξηγεί 

Αν αυτό ζωή το λένε

Δε γεννήθηκα γι’ αυτή

Γι’ αλλού εγώ έχω φτιαχτεί

Εγώ ανάσαινα ζωές

Απ’ τη δικιά μου πιο πολλές

Γι’ αυτό παράσταινα μορφές

Που ζούσαν σ’ άλλες εποχές

Και το διασκέδασα

Που κατασκεύασα

Τον κόσμο μου σε μιαν αναπνοή

Και η αξία μου

Στην ασφυξία μου

Απ’ τις ανάσες μου η πιο πραγματική

Το δώρο - Ελένη Πέτα

Δε με τρομάζει που μεγάλωσα λες κι ήταν σ' ένα βράδυ

Αυτά που είχα όλα τα 'δωσα μ' ένα φιλί, ένα χάδι

Και τους τρελούς που με κατάλαβαν, αυτούς κρατάω μόνο

Γι' αυτούς το πιο σπουδαίο δώρο μου, να δουν να μεγαλώνω

Όχι κρυφά κι ούτε με ντόρο

Μα μ' ομορφιά σαν να 'ναι δώρο

Τα χρόνια που έζησα, τα έζησα όπως ήρθαν

Στις αναμνήσεις μου τα κράτησα όπως ήταν

Κι απ' όσα είπα δεν αλλάζω ούτε τόνο

Κι έκανα φίλο μου με τον καιρό το χρόνο

Δε με τρομάζουνε τα σύννεφα τα έμαθα, τα ξέρω

Ήρεμα που 'ναι όλα σήμερα που τόσο διαφέρω

Κι από τα πιο μεγάλα λάθη μου για ένα μετανιώνω

Που δεν κατάλαβα νωρίτερα τι είναι να μεγαλώνω

Όχι κρυφά κι ούτε με ντόρο

Μα μ' ομορφιά σαν να 'ναι δώρο

Τα χρόνια που έζησα, τα έζησα όπως ήρθαν

Στις αναμνήσεις μου τα κράτησα όπως ήταν

Κι απ' όσα είπα δεν αλλάζω ούτε τόνο

Κι έκανα φίλο μου με τον καιρό το χρόνο

Το χρόνο

Εγώ μεγάλωνα για σένα - Νατάσσα Μποφίλιου

Εγώ μεγάλωνα για σένα

και μάλωνα για σένα στους δρόμους 

με τα υπόλοιπα παιδιά

τα βράδια ίδρωνα για σένα

και στον ύπνο μου για σένα

τολμηρά είχα κρυμμένα μυστικά

Μετά ωρίμαζα για σένα

και σκάρωνα θλιμμένα στιχάκια 

που δεν τα διάβαζε κανείς

ετοιμαζόμουνα για σένα

και δεν άκουγα κανένα

που μου λεγε πως ίσως δεν φανείς

Και περάσαν οι ζωές μας

δεν βρεθήκαμε ποτέ μας,

και τη θέση την παίρνουνε σκιές

μ' αγαπάνε, με φροντίζουν,

κάπου - κάπου σε θυμίζουν

κι εσύ έρχεσαι και φεύγεις όταν θες.

Κι έτσι ζω μόνο για σένα

ετοιμάζομαι για σένα

ερωτεύομαι για σένα

περιμένοντας εσένα

Για σένα ήμουν και γινόμουν

το κάλο και το κακό μου

και δεν είχα μόνο έναν εαυτό

για σένα άλλαζα σαν φύλλα,

τη χαρά και τη μαυρίλα

και το σπίτι μου είχα πάντα ανοιχτό

Για σένα τράβαγα πιστόλι,

από φόβο μ' είχαν όλοι,

και δεν άντεχε στο πλάι μου ψυχή

φανταζόμουνα εσένα 

σε νοήματα χαμένα

και ήταν μόνο μια καινούρια σου εκδοχή.

Σε ξεχώρισα - Νατάσσα Μποφίλιου

Νατάσσα Μποφίλιου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983, σπούδασε πολιτική ανάλυση στην Νομική σχολή Αθηνών. Πήρε πτυχίο πιάνου και θεωρητικών μαθημάτων από το Ελληνικό Ωδείο. Το 2005 έκανε το πρώτο προσωπικό της άλμπουμ σε στοίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου , με τίτλο «Εκατό μικρές ανάσες ». Το 2006 συμμετέχει στο άλμπουμ του Σταμάτη Κραουνάκη, με τίτλο «Πεθαίνοντας στην Αθήνα». Η ανοδική της πορεία και η εξαιρετική της φωνή την ανεβάζουν ψηλά .

 Εδώ θα την ακούσουμε στο Σε ξεχώρισα.

σε ξεχώρισα
κι είχες γύρω σου περίγραμμα
από φως κι από σκοτάδι
Σε ξεχώρισα
στεναχώρησα τους φίλους μου ένα βράδυ

Επιβάλλεται
δεν ανάβουνε συχνά τέτοια χαράματα
Επιβάλλεται
είναι άγρια στις μέρες μας τα πράγματα

Αν μ' αγαπούν, θα καταλάβουν
Αν μ' αγαπούν, θα σε προλάβουν
Αν μ' αγαπούν, θα καταλάβουν
Αν μ' αγαπούν, θα σε προλάβουν

Σε συνάντησα
και ρωτούσαν οι παρέες μου
γιατί τους αποφεύγεις
Τους απάντησα
τους εξήγησα τι βλέπεις κι όλο φεύγεις

Επιβάλλεται
δεν ανάβουνε συχνά τέτοια χαράματα
Επιβάλλεται
είναι άγρια στις μέρες μας τα πράγματα

Αν μ' αγαπούν, θα καταλάβουν
Αν μ' αγαπούν, θα σε προλάβουν
Αν μ' αγαπούν, θα καταλάβουν
Αν μ' αγαπούν, θα σε προλάβουν