Έχω ξεχάσει το όνομα μου - Φίλιππος Πλιάτσικας, .Ελευθερία Αρβανιτάκη

Οι νύχτες όλο πιο συχνά θα πλησιάζουνε
όταν εσύ θα περιμένεις να χαράξει
και το πρωί που οι πλατείες θα αδειάζουνε
δε θα υπάρχει πια κανείς να σε κοιτάξει.

Είναι οι άνθρωποι μου έλεγες πουλιά
σαν χειμωνιάσει πάντα μακριά πετάνε
κι έρχονται ίσως να σε δουν κάποια βραδιά
αν έχουν σπάσει τα φτερά τους ή αν πεινάνε.

Τώρα που θέλω να γυρίσω
ξέρω κανέναν δε θα βρω.
Έχεις αλλάξει το όνομά σου
και δεν υπάρχεις πια εδώ.

Εδώ οι μέρες μου περνούν με την βροχή, 
νύχτες ναυάγια στους δρόμους περπατάνε.
Θέλω να πω μα με τρομάζει η σιωπή
κι οι απουσίες από δίπλα μου περνάνε.

Μην έρθει πάλι ο χειμώνας και χαθείς
και τα πανιά σου μην τα σκίσει ο αέρας
κι όπως φυσάει τα σημάδια δε θα βρεις
θα `χουν σκορπίσει στα συντρίμμια κάποιας μέρας.

Τώρα που θέλεις να γυρίσεις
εγώ φοβάμαι να σε δω.
Έχω ξεχάσει τ’ όνομά μου
και δεν υπάρχω πια εδώ.

Καράβι Μικρό - Φίλιππος Πλιάτσικας

Θα φύγει κι αυτό

θα δεις θα περάσει

σαν καράβι μικρό

που λιμάνι θα πιάσει

Στου άγριους καιρούς

πόσα είδες ναυάγια

πόσες ζωές

και θαύματα άγια

Λιμάνια λευκά

κουκκίδες στο χάρτη

που θέλεις να βγεις

μα κανείς δεν υπάρχει

Καράβι μικρό

που κανείς δε σε ξέρει

και καμία στεριά

δε σου απλώνει το χέρι

Πως σου μοιάζω και γω

όλο όνειρα κάνω

μα τα παίρνει ο Βοριάς

και ποτέ δε τα φτάνω

Καράβι μικρό

που κανείς δε σε ξέρει

και καμία στεριά

δε σου απλώνει το χέρι

Θα φύγει κι αυτό

θα δεις θα περάσει

σαν καράβι μικρό

που λιμάνι θα πιάσει

Στην πλώρη μπροστά

κι αν είδες ναυάγια

θα δεις και στεριές

και θαύματα άγια

Λιμάνια λευκά

κουκκίδες στο χάρτη

που θέλεις να βγεις

μα κανείς δεν υπάρχει

Καράβι μικρό

που κανείς δε σε ξέρει

και καμία στεριά

δε σου απλώνει το χέρι

Πως σου μοιάζω και γω

όλο όνειρα κάνω

μα τα παίρνει ο Βοριάς

και ποτέ δε τα φτάνω

Καράβι μικρό

που κανείς δε σε ξέρει

και καμία στεριά

δε σου απλώνει το χέρι

Πως σου μοιάζω και γω

όλο όνειρα κάνω

μα τα παίρνει ο Βοριάς

και ποτέ δε τα φτάνω

Καράβι μικρό

για που ταξιδεύεις

και πόσες φορές

στεριά αγναντεύεις

Λίγο όνειρο ακόμα - Φίλιππος Πλιάτσικας & Αλκή

Ιστορίες της πόλης

σε καφέ, σινεμά, 

στους ατέλειωτους δρόμους

για μια άλλη δουλειά.

Για παιδιά που περνάνε βαθιά γεράματα

και τους κοιτάν οι άλλοι κατάματα.

Φοβούνται πια τους ανθρώπους και κρύβονται.

Θυμούνται κάποια αγάπη κι ανοίγονται.

Πάμε λίγο μπροστά, 

πάμε λίγο ακόμα.

Δε ζητάω πολλά, 

λίγο όνειρο ακόμα.

Πάμε λίγο μπροστά, 

τι ν’ αντέξει ένα σώμα;

Δε ζητάω πολλά, 

λίγο όνειρο ακόμα.

Ιστορίες για σένα, 

για το πως τα περνάς, 

που απ’ τους άλλους μαθαίνεις

ποια ζωή κουβαλάς.

Για παιδιά που περνάνε βαθιά γεράματα

και τα κοιτάν οι άλλοι κατάματα.

Φοβούνται πια τους ανθρώπους και κρύβονται.

Θυμούνται κάποια αγάπη κι ανοίγονται.

Πάμε λίγο μπροστά, 

πάμε λίγο ακόμα.

Δε ζητάω πολλά, 

λίγο όνειρο ακόμα.

Πάμε λίγο μπροστά, 

τι ν’ αντέξει ένα σώμα;

Δε ζητάω πολλά, 

λίγο όνειρο ακόμα, 

λίγο όνειρο ακόμα, 

λίγο όνειρο ακόμα.

Θέλω ακόμα μια βόλτα - Ζουγανέλη, Πλιάτσικας

Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια. Γεννήθηκε το 1983 και μεγάλωσε μέσα στο τραγούδι και το θέατρο. Είναι κόρη του Γιάννη Ζουγανέλη και της Ισιδώρας Σιδέρη. Από πολύ μικρή συμμετείχε σε παιδικές θεατρικές παραστάσεις αλλά και σαν τραγουδίστρια σε δισκογραφικές δουλειές με παιδικά τραγούδια. Πήρε μέρος στη 2η ακρόαση νέων καλλιτεχνών της Μικρής Άρκτου του Παρασκευά Καρασούλου και ήταν μία από τους έξι ερμηνευτές από τους 350 που προκρίθηκαν και συμμετείχαν και στο album της 2ης ακρόασης αποσπώντας τις καλύτερες κριτικές.

                             

Θέλω ακόμα μια βόλτα έχουμε ζήσει τόσα μαζί
θέλω ακόμα μια βόλτα στου Αιγαίου το γλυκό θαλασσί
θέλω ακόμα μια βόλτα στης ζωής μας τα μεγάλα γιατί
θέλω ακόμα μια βόλτα να κάνουμε μαζί

θέλω ακόμα μια στροφή να χορέψουμε μαζί
θέλω ακόμα ένα καφέ στο ξημέρωμα στο μπλε

θέλω ακόμα μια βόλτα έχουμε ζήσει τόσα μαζί
θέλω ακόμα μια βόλτα να φεύγω μόνη να γυρνάμε μαζί
θέλω ακόμα μια βόλτα στα μεγάλα μας γιατί

θέλω ακόμα μια στροφή να χορέψουμε μαζί
θέλω ακόμα ένα καφέ στο ξημέρωμα στο μπλε.