Ένα ναι κρύβει ένα όχι - Χάρις Αλεξίου

Ένα «Ναι», γίνεται «Όχι», σε μια στιγμή
Ένα «Φτάνω», γίνεται ξάφνου, «Φεύγω»
Ένα «Σε θέλω», γυρνάει την πλάτη στην πρώτη αφορμή
ένα «Λουλούδι», «Βάζω στραβά το καπέλο»

Αχ οι άνθρωποι αλλάζουμε σαν φεγγάρια
Τα «δεν ταιριάζουμε» φυτρώνουν σαν μανιτάρια
Σαν το ηλεκτρικό, που το κόψαμε για πάντα
Είναι τα «σ’ αγαπώ»
Που τελειώνουν στα τριάντα
Ένα Ναι κρύβει ένα Όχι πάντα

Ένα «δεν υπάρχει άλλος», γίνεται «ποιος είσαι εσύ»
Ένα «στα δίνω όλα» «μ’ έχεις αδειάσει»
Ένα «χωρίς εσένα είναι η ζωή μου μισή»
Γίνεται, «δεν σ’ αντέχω μ’ έχεις κουράσει»

Αχ οι άνθρωποι αλλάζουμε σαν φεγγάρια
Τα δεν ταιριάζουμε, φυτρώνουν σαν μανιτάρια
Σαν το ηλεκτρικό, που το κόψαμε για πάντα
Είναι τα «σ’ αγαπώ»
Που τελειώνουν στα τριάντα
Ένα Ναι κρύβει ένα Όχι πάντα
Το Νου σου!!!!

Έφυγα - Χάρις Αλεξίου

Έφυγα απ` τον παλιό εαυτό μου

Δεν ξέρω τι ήτανε δικό μου απ` ό,τι έζησα

Όποιος δεν είναι εδώ κοντά μου ανήκει αλλού

Ήρθε ο καιρός να δω το συρματόπλεγμά μου

Ριγμένο κάτω πατημένο, το παραμύθι μου παρμένο

Δεν είμαι πια ίδια με χτες, δεν τρέχω πίσω από πληγές

Λυπάμαι μόνο που δεν έχω κάποιον το βλέμμα να προσέχω

Μα τώρα ... έφυγα.

Έφυγα απ` την ανάγκη μου, "να υπάρξω"

Πίστευα ότι θα τρομάξω μα ύστερα σκέφτηκα

Ό,τι αγάπησα έχει μπόι

Κι ό,τι αγαπώ, θέλει τα μάτια μου ανοιχτά το χθες να μη με τρώει

Να περπατήσω στις σιωπές μου, να θυμηθώ τις προσευχές μου

Κι ας είμαι πια άλλο σκαρί, δεν είν` το κάρμα μου βαρύ

Δε θέλω άλλο να διαφέρω, θέλω αν μ` αγάπησες να ξέρω

Μα τώρα ...έφυγα.

Κι αν σε ονειρευτώ μια μέρα πάλι

Κι αν στο ταξίδι μου τυχαία θα σε βρω

Δε θα` μαι αυτή που ξέρεις, θα` μαι κάποια άλλη

Που ίσως σ` αγαπήσει κόντρα στον καιρό.

Πάντα ο ήλιος θα βγαίνει - Χάρις Αλεξίου

Τη μηχανή μου βάζω μπροστά

πάλι θα φύγω κι όλα γνωστά

ξετυλίγω ακόμη μια αλήθεια

δεν μου αρκεί πια το λίγο στα στήθια

Βγαίνω απ’ την πόλη, δρόμοι ανοιχτοί

να δούμε πάλι τι θα παιχτεί

την ψυχή μου απλώνω

σε μια τσάντα έχω μόνο

λίγο φως και νερό για τον δρόμο

Κι όσο φεύγω μακριά σου το ξέρω

πάντα ο ήλιος θα βγαίνει χωρίς

να τον νοιάζει αν θα τα καταφέρω

ή αν έρθεις ποτέ να με βρεις

Δεν κάνω ακόμα σκέψη καμιά

δεν έχω λύσεις, όλα ανοιχτά

ξετυλίγω ακόμα μια αλήθεια

η αγάπη δεν είναι συνήθεια

Τρέχει ο δρόμος κι είσαι μπροστά μου

καινούργιες γέφυρες περνάει η καρδιά μου

ένα σύνορο ψάχνει να ανοίξει στο φως

θα χαθούνε τα ίχνη μας έτσι κι αλλιώς

Για ένα τανγκό - Χάρις Αλεξίου

Τα λεφτά μου όλα δίνω για ένα τανγκο

κι ένα άγγιγμά σου κάτω από το τραπέζι

Αδιάφορα τριγύρω μου να κοιτώ

Στο γυμνό λαιμό μου το χέρι σου να παίζει

Τα λεφτά μου όλα δίνω για μια βραδιά

για ρομαντικές φιγούρες πάνω στην πίστα

Να παραμερίζουν όλοι από τη φωτιά

που θα στέλνει το κορμί μας στο πρίμα βίστα

Τα λεφτά μου όλα δίνω για μια ζημιά

που θα κάνει άνω κάτω την λογική σου

θέλει τρέλα η ζωή μας και νοστιμιά

άμα θες να βρεις τις πύλες του παραδείσου

Μια γυναίκα ένας άντρας κι ένας θεός

ένας έρωτας θεός να μας σημαδεύει

Να σου δίνω τα φιλιά στων κεριών το φως

και να παίρνω αυτά που ο νους μας απαγορεύει

Οι δικοί μου ξένοι - Χάρις Αλεξίου

Οι δικοί μου ξένοι οι πιο μακρινοί

είναι αυτοί που ζουν κοντά μου 

τους κοιτάζω, τους αγγίζω, τους μιλώ 

τους ανοίγω την καρδιά μου 

Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός 

μεσ΄στην άγνωστη ψυχή του 

Ο καθένας στη δική του ξενιτιά

πολεμάει για τη ζωή του 

Οι δικοί μου ξένοι

είν'οι αγαπημένοι 

Οι δικοί μου ανθρώποι ζούνε μακριά

κι από μακριά αγαπάνε

΄Ετσι μεγαλώνει ο κόσμος κι η καρδιά 

και θυμόμαστε όπου πάμε 

Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός

κι αδελφή ψυχή γυρεύει

και στα κρύσταλλα κομμάτια της καρδιάς

την αλήθεια του λαξεύει 

Οι δικοί μου ανθρώποι 

της καρδιάς μου οι τόποι

Δως μου μια μέρα - Χάρις Αλεξίου

Δώσ' μου μια μέρα

Να κατοικήσω στα μάτια σου

Δώσ' μου μια νύχτα να παραδώσω ψυχή 

Σαν τον αγέρα

Σφυρίζω στα μονοπάτια σου

Τη μοναξιά μου δεν την ξεπλένει η βροχή 

Αχ πουλάκι μου στο λέω

Καταστράφηκα

Δίχως τη δική σου αγάπη

Μα στη δίνη του μυαλού μου

Αντιστάθηκα

Μη σε χάσω και χαθώ 

Δώσ'μου ένα δρόμο

Να περπατήσουν τα πάθη μου

Να βρουν τη χώρα

Που τα όνειρά σου καρατάς

Γίνε ποτάμι

Να παρασύρεις τα λάθη μου

Κι αν θες να φύγεις

Θα γίνω δρόμος να πας 

Οι δικοί μου ξένοι - Χάρις Αλεξίου

Οι δικοί μου ξένοι οι πιο μακρινοί
είναι αυτοί που ζουν κοντά μου
τους κοιτάζω, τους αγγίζω, τους μιλώ
τους ανοίγω την καρδιά μου
Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός
μεσ’στην άγνωστη ψυχή του
Ο καθένας στη δική του ξενιτιά
πολεμάει για τη ζωή του
Οι δικοί μου ξένοι
είν’ οι αγαπημένοι
Οι δικοί μου ανθρώποι ζούνε μακριά
κι από μακριά αγαπάνε
’Ετσι μεγαλώνει ο κόσμος κι η καρδιά
και θυμόμαστε όπου πάμε
Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός
κι αδελφή ψυχή γυρεύει
και στα κρύσταλλα κομμάτια της καρδιάς
την αλήθεια του λαξεύει
Οι δικοί μου ανθρώποι
της καρδιάς μου οι τόποι

Εσύ με ξέρεις πιο πολύ - Χάρις Αλεξίου & Φίλιππος Πλιάτσικας

Εσύ με ξέρεις πιο πολύ, απ' όλους στη ζωή μου
Τα μαγικά ταξίδια μου, τα έκανες κι εσύ
Όταν η νύχτα μ' έστελνε, στα στέκια της ερήμου
Για σένα ήταν πάντα απλό, να ψάξεις να με βρεις
Σου λέω με ξέρεις πιο πολύ, απ' όλους στη ζωή μου
για σένα είναι πάντα απλό, να ψάξεις να με βρεις.

Κι απόψε, μες την έρημη την πόλη, που με βρήκες πάλι,
πάρε με κοντά σου
Κρύψε με μες το παλτό σου, κάνε με κορμί δικό σου
ως την άκρη του μυαλού σου, ως την άκρη του ουρανού σου
Τύλιξέ με στο κασκόλ σου, σαν παιδί σαν άγγελό σου
να χαθώ στη μυρωδιά σου, να χωρέσω στ' όνομά σου

Η πόλη παίζει τη σκληρή, στα ενήλικα παιδιά της
κι αν λείπει το άλλο σου μισό, μισός μένεις κι εσύ
μα όταν μαζί σου περπατώ, στα έρημα στενά της
στο πέλαγος της μοναξιάς μου, γίνεσαι νησί
Η πόλη παίζει τη σκληρή, στα ενήλικα παιδιά της
κι αν λείπει το άλλο σου μισό, μισός μένεις κι εσύ.

Κι απόψε, μες την έρημη την πόλη, που με βρήκες πάλι,
πάρε με κοντά σου
Κρύψε με μες το παλτό σου, κάνε με κορμί δικό σου
ως την άκρη του μυαλού σου, ως την άκρη του ουρανού σου
Τύλιξέ με στο κασκόλ σου, σαν παιδί σαν άγγελό σου
να χαθώ στη μυρωδιά σου, να χωρέσω στ' όνομά σου

Έχει πανσέληνο απόψε - Χάρις Αλεξίου

Καλή μας Αυγουστιάτικη Πανσέληνο

Στην μέση ενός μικρού σπιτιού, που `χω νοικιάσει
το γέλιο ενός μωρού παιδιού με έχει αγκαλιάσει.
Τα ζήτησα όλα απ’ τη ζωή μου, τα πλήρωσα με την ψυχή μου
να έχει ένα τόπο η καρδιά πριν να γεράσει.
Μα έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
είναι αλλιώτικη η σιωπή χωρίς παρέα.
Δεν νιώθω θλίψη, μα μου’χει λείψει
το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία.
Δεν νιώθω θλίψη, μα μου `χει λείψει
το λάγνο ψέμα σου που τα `κανε όλα ωραία.
Είναι σκληρό για μια γυναίκα να `ναι μόνη
στο λέω τώρα που η αλήθεια δεν θυμώνει.
Όση και να `ναι η δύναμή μου, θέλω έναν άνθρωπο μαζί μου
Η μοναξιά στήνει παγίδες και πληγώνει.
Μα έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
το σπίτι μου έρημο να κάνουμε παρέα.
Δεν νιώθω θλίψη, μα μου `χει λείψει
το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία.
Δεν νιώθω θλίψη, μα μου `χει λείψει
το λάγνο ψέμα σου που τα `κανε όλα ωραία.

Les hommes qui passent - Χάρις Αλεξίου

Η Χάρις Αλεξίου τραγουδά το Les hommes qui passent σε διασκευή, με υπέροχους στίχους.

Οι άντρες περνούν, μαμά.
Μου στέλνουν πάντα καρτ ποστάλ
Από νησιά, μαμά.
Κι είναι πολύ συχνά,
Μποέμ αρτίστες, μουσικοί
Αμήχανα παιδιά.

Οι άντρες περνούν, μαμά.
Προσφέρουν δώματα με θέα
Σε βαθειά νερά.
Τους νιώθω μυστικά,
Να επιθυμούν ωκεανούς
Μα πάει η καρδιά ρηχά.

Οι άντρες περνούν, μαμά.
Πώς θα `θελα να φέρω κάποιον
λίγο πιο κοντά.
Μ’ αυτοί περνούν, μαμά,
Κι αφήνουν ρέστα στην καρδιά.

Οι άντρες περνούν, μαμά.
Αστέρια που αφήνουν ίχνη
οι νύχτες του έρωτα.
Με βία που ζητά,
Ενός αδέσποτου παιδιού
Να κλέψει την καρδιά.

Οι άντρες περνούν, μαμά.
Πώς θα `θελα να φέρω κάποιον λίγο πιο κοντά.
Μ’ αυτοί περνούν, μαμά.
Κι αφήνουν ρέστα στην καρδιά.

Οι άντρες περνούν, μαμά.
Μ’ ένα χαμόγελο που μοιάζει με γκριμάτσα πια.
Κι αφού χτυπούν, μαμά,
Μ’ αφήνουν με τα όνειρά μου,
Μόνη μου ξανά.

Οι άντρες περνούν, μαμά.
Τι θα κερδίσω αν φέρω κάποιον
Λίγο πιο κοντά.
Αφού περνούν, μαμά
Κι αφήνουν ρέστα στην καρδιά.

Οι φίλοι μου χαράματα - Χάρις Αλεξίου

Η Χάρης  Αλεξίου γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του έτους 1950. Είναι  και από τις δημοφιλέστερες τραγουδίστριες και βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του ελληνικού τραγουδιού από την δεκαετία του ’70.

 

 Ακούω γέλια να ανεβαίνουν τα σκαλιά
πάλι οι φίλοι μου χαράματα γυρνάνε
έχουν τις μπύρες τους ακόμα αγκαλιά
έξω απ' την πόρτα μου περνούν και τραγουδάνε

Κι εγώ το γέλιο το δικό σου περιμένω
μ' ένα ποτήρι απ' την ανάσα μου θαμπό
ακούω την πόρτα να χτυπάει και σωπαίνω
γιατί απ' όλους θέλω απόψε να κρυφτώ.

Γιατί δεν τους αντέχω,
ζευγαρωμένους κι εγώ να μην έχω
τα χέρια σου να γείρω Τι θέλω εγώ με τόση αγάπη γύρω

Γιατί θα τους ζηλεύω
και το δικό σου χάδι θα γυρεύω
Κορμί στους πέντε ανέμους
τι θέλω εγώ με τους ερωτευμένους

Δεν έχω άλλα παραμύθια να σκεφτώ
τους είπα τάχα πως ταξίδι έχεις πάει
κι ενώ στη ζάλη τους ποθώ να τυλιχτώ
αφήνω τον εγωισμό να με μεθάει

Γιατί το βήμα το δικό σου περιμένω
μ' ένα ποτήρι απ' την ανάσα μου θαμπό
ακούω την πόρτα να χτυπάει και σωπαίνω
γιατί απ' όλους θέλω απόψε να κρυφτώ