Ο γλάρος - Αλίκη Καγιαλόγλου

Η Αλίκη Καγιαλόγλου είναι γνωστή στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για την εμμονή και το πάθος της για το τραγούδι, (αυτό που άγει την ψυχή και όχι ακόμα ένα προϊόν), για τον τρόπο ερμηνείας και επικοινωνίας της με το κοινό αλλά και για τη σχέση της με την ποίηση. Μελέτησε αρχικά τραγούδι ως υπότροφος του Ωδείου Αθηνών με τη Μαρίκα Καλφοπούλου και αργότερα με τους Φραγκίσκο Βουτσίνο και Σπύρο Σακκά. Συνεργάστηκε με δύο από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες, αρχικά με το Μίκη Θεοδωράκη και αργότερα με το Μάνο Χατζιδάκι στις συναυλίες τους και ηχογράφησε τραγούδια τους σε ποίηση Ν. Γκάτσου, Μ. Αναγνωστάκη, Αγγ. Ελευθερίου, Οδ. Ελύτη, κ.α. Από το 1982 δίνει ατομικά ρεσιτάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Μεξικό, Ισπανία, Τυνησία, Κύπρο, Ιταλία, Γαλλία, Σουηδία, Τουρκία, Γερμανία κ.α), όπου αποσπά εξαιρετικές κριτικές. Το 1989, το 1990 και το 1991 παρουσίασε την παράσταση Δύσκολοι Έρωτες παίζοντας το μονόλογο του Ζαν Κοκτώ Ο Ωραίος Αδιάφορος σε σκηνοθεσία Β. Νικολαϊδη.

Μια βάρκα ήταν μόνη της σε θάλασσα γαλάζια
κι ήτανε κι ένας γλάρος με ολόλευκα φτερά
κι όλο την κοντοζύγωνε για να της κάνει νάζια
και τις φτερούγες του έβρεχε στα γαλανά νερά

Και ζήλεψα τη βάρκα τη μικρή τη χιονάτη
που της φιλούσε ο γλάρος το κατάλευκο πανί
Και νιώθω σαν βαρκούλα στα γαλάζια τα πλάτη
που όλο περιμένει κάποιο γλάρο να φανεί

Ένα γεράνι κόκκινο λουλούδισε στη γλάστρα
κι ήρθε μια πεταλούδα που πετούσε σαν τρελή
Και ποιος να ξέρει άραγε τι του `πε η ξελογιάστρα
και ‘κείνο εκοκκίνισε ακόμα πιο πολύ

Και όλο συλλογιέμαι τα φτερά τ’ ανοιγμένα
αλλά το τι να είπαν δεν το βρίσκω, ομολογώ
Ποιος άραγε το ξέρει να το πει και σε μένα
Ας τ’ άκουγα από ‘σένα κι ας κοκκίνιζα και `γω

Χθες το φεγγάρι ασήμωσε της λεύκας μας τα φύλλα
που στέκονταν ακίνητη εκεί στην ερημιά
κι όταν ο Μπάτης φύσηξε της ήρθε ανατριχίλα
κι αμέσως τρεμουλιάσανε τα φύλλα τα ασημιά.

Και όλο συλλογιέμαι, συλλογιέμαι πως κάτι,
Πρέπει να είπε ο Μπάτης μυστικό μες τα κλαδιά
Ας τ’ άκουγα από σένα τα λογάκια του Μπάτη,
κι ας ένιωθα να τρέμει σαν τα φύλλα η καρδιά 

Το τραγούδι της θάλασσας - Σόνια Θεοδωρίδου

Η σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου γεννήθηκε στην Βέροια. Σπούδασε τραγούδι στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών στην τάξη της κ. Παπαλεξοπούλου απ’ όπου απεφοίτησε με Αριστα παμψηφεί και Αριστείο εξαιρετικής επίδοσης.
Της απενεμήθη το βραβείο των υποτροφιών “Μαρία Κάλλας” και ως υπότροφος συνέχισε τις σπουδές της στην Ανωτάτη Μουσική Ακαδημία της Κολωνίας και στη συνέχεια στο Λονδίνο με την Vera Rosza. Εχει εμφανιστεί στα σπουδαιότερα λυρικά θέατρα της Ευρώπης όπως: Frankfurt Oper, Berlin Staatsoper unten den Linden, Deutsche Opera Berlin, Staatsoper Hamburg, National Theater Muenich, Stuttgart, Theatre Royal de la Monnaie-Bruxelles, Theatre Chatelet de Paris, Teatro Communale di Firenze, Theatre Basel, Opera de Lyon, Opera de Montpellier, Festspiele Schwetzingen, Maifestspiele Wiesbaden, Amsterdam, Rotterdam, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, κ.α.

M' ένα ποτήρι θάλασσα στο στόμα, αλμυρό
ξεκίνησα να σε ονειρευτώ,
μ έσπρωξε η νύχτα στο βυθό, να ψάχνω να σε βρω,
να σ αναστήσω και ν αναστηθώ.
Μ' έσπρωξε η νυχτα στο βυθο, να ψάχνω να σε βρω,
να σ αναστήσω και ν αναστηθώ.

Γίναν' τα κύματα στεριά, τα φύκια γιασεμιά
και τ' όνομά σου φώναξα, μ' απάντηση καμιά.

Έστρωσε η θάλασσα χαλί για ν αποκοιμηθώ,
για μια στιγμή να σε ονειρευτώ.
Μα το φεγγάρι έσβησε κι εχάθει στο νερό,
κι έμεινα εγώ για να σε καρτερώ.