Η ακτή - Ελευθερία Αρβανιτάκη

Πώς βαριέμαι σε τούτη την ακτή
που ο ήλιος με ξεραίνει
δεν είμ' έρημος, δεν είμαι νησί
μα ούτε κι η Ελένη
και το 'ξερες.

Πώς θα μοιάζω μετά από καιρό
πως μ' έχεις σημαδέψει
με κρατάς και να φύγω δε μπορώ
κανείς μας δε θ' αντέξει
και το 'ξερες.

Πέφτω στη θάλασσα και πάλι βρέχομαι
και πάλι έρχομαι κοντά.
Μέσα απ' τα κύματα πιάνω τα σήματα
που με φωνάζουν στ' ανοιχτά.

Πώς βαριέμαι σε τούτη την ακτή
που μ' έχεις φυλακίσει
δεν είμ' άνεμος, δεν είμαι πανί
δε λέει να φυσήξει
και το 'ξερες.

Πώς θα μοιάζουν μετά από καιρό
οράματα που ζούμε
στην ακτή με τ' αθάνατο νερό
κι οι δυό μας θα χαθούμε
και το 'ξερες.

Αγκαλιά - Ελένη Πέτα

Απόψε θέλω να κοιμηθούμε αγκαλιά
μέσα στα χέρια μου να΄σαι όλη νύχτα
να σε γεμίσω φιλιά
Απόψε θέλω στα μάτια να σε κοιτώ
κι όπως τη πρώτη φορά που σε είδα
απ΄την αρχή να σ΄ερωτευτώ

Κι άσε τον κόσμο να τρέχει
άσ΄τη νύχτα να φεύγει
εμείς θα μείνουμε εδώ αγκαλιά
Άσε τη γη να αλλάζει
τίποτα μη σε νοιάζει
εμείς θα μείνουμε εδώ αγκαλιά

Απόψε θέλω να σ΄αγκαλιάσω σφιχτά
κι όπως θα ενώνονται αργά τα κορμιά μας
να πάρουν όλα φωτιά
Κι όταν ξαπλώσεις δίπλα μου απαλά
θα σε κοιτάξω για να δω την αγάπη
γλυκά να χαμογελάς

Κι άσε τον κόσμο να τρέχει
άσ΄τη νύχτα να φεύγει
εμείς θα μείνουμε εδώ αγκαλιά
Άσε τη γη να αλλάζει
τίποτα μη σε νοιάζει
εμείς θα μείνουμε εδώ αγκαλιά

Θυμάμαι ακόμα την πρώτη μας νύχτα
θυμάμαι ακόμα τα πρώτα φιλιά
όταν σ΄αγκάλιαζα τον κόσμο όλο είχα αγκαλιά