Το άδειο σπίτι - Γιάννης Πουλόπουλος

Κρυφά μιλάω για τα μάτια σου

πριν να μας πάρει η μαύρη λησμονιά

κρυφά φιλώ στα σκαλοπάτια σου

ο χωρισμός σαν γίνεται φωτιά

Τα δειλινά στο άδειο σπίτι τριγυρνώ

στην σκοτεινιά τα μάτια σου ζητώ

στην σκοτεινιά γυρεύω να 'βρω λίγο φως

κάθε βραδιά μονάχος και φτωχός

Πικρό καημό στα σπλάχνα μου βαθειά

στιγμή στιγμή σταλάζει η ερημιά

Πικρό καημό μου ΄φερες μια βραδιά

την πόρτα μου άνοιξες στη συμφορά

Κι όπως φεύγαν τα καράβια - Αιμιλία Σαρρή

Στο παλιό μουράγιο κάποιο δειλινό

μονάχη με την άχνα των φιλιών σου

ψάχνω για να βρω κουράγιο μην πονώ, 

άστρο να γινώ να πάω στον ουρανό

μ’ εκείνο το γαλάζιο των ματιών σου.

Κι όπως φεύγαν τα καράβια

έφευγες, έφευγες κι εσύ.

Κι ήταν η ζωή μου άδεια, 

έρημο, έρημο νησί.

Στο παλιό μουράγιο κάποιο δειλινό

μονάχη τον ορίζοντα κοιτάζω

δρόμο για να βρω κι εγώ πελαγινό, 

κύμα να γινώ σε κάβο μακρινό

μ’ εκείνο των ματιών σου το γαλάζιο.

Κι όπως φεύγαν τα καράβια

έφευγες, έφευγες κι εσύ.

Κι ήταν η ζωή μου άδεια, 

έρημο, έρημο νησί.