Ωκεανός - Καίτη Κουλλιά

Σ' έναν αόρατο ωκεανό, 

μέσα στα ρεύματα σ' ακολουθώ...

Κύμα το κύμα, φιλί το φιλί, 

στων οριζόντων τη σιωπή...

Κι ύστερα χάνεσαι στους Τροπικούς, 

λύνεις ανέμους, του Αιόλου τους ασκούς...

Κι όταν στο σώμα ξυπνά η αφή, 

πια δεν υπάρχει επιστροφή...

Έρχεσαι, φεύγεις και πετάς, 

κανείς δεν ξέρει που γυρνάς...

Κι απ' τους ανέμους της καρδιάς

κανένας δε σου μοιάζει...

Γιατί είσαι κύμα που κυλά, 

Μοίρα μποέμισσα καρδιά...

Μ' απ' όσα μου `δωσες κλειδιά

κανένα δεν ταιριάζει...

Έρχεσαι, φεύγεις, πέφτεις στο φως, 

σαν τη βαρκούλα που τη σέρνει ο καιρός...

Ίσια στο μάτι του κατακλυσμού, 

στις Συμπληγάδες τ' ουρανού...

Σώμα απ' το σώμα σου είμαι και `γώ, 

μια πεταλούδα μέσα στον ωκεανό...

Κάτω απ' τον ίλιγγο των αστεριών, 

μέσα στους κήπους των βυθών...

Έρχεσαι, φεύγεις και πετάς, 

κανείς δεν ξέρει που γυρνάς...

Κι απ' τους ανέμους της καρδιάς

κανένας δε σου μοιάζει...

Γιατί είσαι κύμα που κυλά, 

Μοίρα μποέμισσα καρδιά...

Μ' απ' όσα μου `δωσες κλειδιά

κανένα δεν ταιριάζει...

Το πιο γλυκό μου λάθος - Κώστας Μακεδόνας

Σε κανέναν μη μιλάς πια για μένα

Μην το πεις πουθενά

πως σε βλέπω ξανά στα κρυφά

πως ακόμα πεθαίνω για σένα

το 'χει δείξει ο καιρός

κάθε φίλος μας είναι εχθρός

Φίλα με ξανά

με κλειστά τα μάτια

νύχτες πρωινά μέσα μου κυλάς

γίνομαι κομμάτια όταν με φιλάς

Η αγάπη αυτή, το πιο γλυκό μου λάθος

το έχω δει τις νύχτες που με καις

κι αν κάποιοι λένε έγκλημα το πάθος

ας το πληρώσω δώδεκα ζωές

Η αγάπη αυτή, το πιο γλυκό μου λάθος

το έχω δει τις νύχτες που με καις

κι αν κάποιοι λένε έγκλημα το πάθος

ας το πληρώσω δώδεκα ζωές

Σε κανέναν μη μιλάς πια για μένα

θα μας βγει σε κακό

έλα πες μου κι εσύ σ' αγαπώ

για να 'ρθουν φωτισμένα τα τρένα

να μας πάνε εκεί που δεν μπαίνει η καρδιά φυλακή

Φίλα με ξανά...