Σε γυρεύω - Γιάννης Πάριος

 

Σε γυρεύω, σε γυρεύω, θάλασσά μου μέχρι χτες ήσουν κοντά μου σε γυρεύω. Σε γυρεύω, σαν το γέλιο σε έχω χάσει μια καρδιά έχεις ξεχάσει σε γυρεύω. Σε γυρεύω, σε γυρεύω από σένα εγώ στη γη άλλο δεν έχω. Σε γυρεύω, σε γυρεύω, θάλασσά μου μέχρι χτες ήσουν κοντά μου σε γυρεύω. Σαν αγρίμι τριγυρνώ μες στους δρόμους να σε βρω εγώ κι ο πόνος μου. Πού σε κρύβει η βραδιά, νιώθω τόση μοναξιά είμαι μόνος μου. Σε γυρεύω, σε γυρεύω, θάλασσά μου μέχρι χτες ήσουν κοντά μου αχ, σε γυρεύω. Σε γυρεύω, σε γυρεύω, ξενιτιά μου μέχρι χτες ήσουν δικιά μου σε γυρεύω. Σε γυρεύω και πηγαίνω στα χαμένα τα στενά όλα κλεισμένα σε γυρεύω. Σε γυρεύω, σε γυρεύω από σένα εγώ στη γη άλλο δεν έχω. Σε γυρεύω, σε γυρεύω, ξενιτιά μου μέχρι χτες ήσουν δικιά μου σε γυρεύω.

Όπου και να πας - Αντώνης Καλογιάννης

Θέλεις να φύγεις και ν' αλλάξεις τη ζωή σου δεν τον αντέχεις το δικό μου το σταυρό μα είναι αυτή η πίκρα στη φωνή σου κι ο κόμπος που σου πνίγει το λαιμό. Όπου και να πας να το θυμάσαι μ' αγαπάς πολύ και θα φοβάσαι πως θα ξαναρθείς στην αγκαλιά μου να σε φυλακίσω Παναγιά μου. Όπου και να πας να το θυμάσαι μ' αγαπάς πολύ και θα φοβάσαι πως θα ξαναρθείς στην αγκαλιά μου να σε τυραννήσω Παναγιά μου. Θέλεις να φύγεις και ν' αλλάξεις τ' όνομά σου και τη ζωή μας να τη ρίξεις στο γιαλό μα είναι αυτό το δάκρυ στη ματιά σου νεράκι απ' τα μάτια σου αλμυρό. Όπου και να πας να το θυμάσαι μ' αγαπάς πολύ και θα φοβάσαι πως θα ξαναρθείς στην αγκαλιά μου να σε φυλακίσω Παναγιά μου. Όπου και να πας να το θυμάσαι μ' αγαπάς πολύ και θα φοβάσαι πως θα ξαναρθείς στην αγκαλιά μου να σε τυραννήσω Παναγιά μου.

Η Ωκεανώ - Γιάννης Λάρδης

Με μια μικρούλα Σαντορίνη στα μαλλιά,

βγαίνει στα βράχια η γαλάζια Ωκεανώ,

τρέχει στ' απέραντο έχει γίνει μια σταλιά,

τρυπάει το φως κι ακροβατεί στον ουρανό.

Φεύγει με μπάντες αγαλμάτων στον αγέρα

που ακολουθούνε των αγγέλων τα πατήματα,

Ωκεανώ, νύφη με μαύρη μπομπονιέρα,

επταετής δε σε χωράν της γης τα μνήματα.

Με μια μικρούλα Σαντορίνη στα μαλλιά,

κάθε Σεπτέμβρη η γαλάζια Ωκεανώ,

πέφτει απ' τα βράχια και ζητάει μια αγκαλιά,

Αύγουστος φέτος ας μη πέσει στο κενό.

Με μια κιθάρα πάλι φεύγω θαλασσιά,

με δυο φτερά και με μια λάμπα της θυέλης,

να γράφω ύμνους πάνω απ' τ' άγονα νησιά

και θα με δεις μόνο στ' αλήθεια αν το θέλεις.

Να βγαίνω έφιππη τις νύχτες αστραπή,

να 'χω στη σέλα μου κεντήσει Αμαρυλλίδες,

το δηλητήριο να θυμάμαι που έχω πιει,

μες τ' άδεια χρόνια που ανθίζουνε παγίδες.

Εδώ πεθαίνω ακόμα σαν τον Ιλισό,

που έχει στραγγίξει στη κατάρα του τοπίου,

φρεζιές που κόπηκαν στο δίσκο το χρυσό,

τα όνειρά μου στη θυσία του Θησείου.

Σαν αναμμένο ρόδι θα 'ρθω μια βραδιά,

ν' ανοίξω πάνω απ' τη πανώρια Σαντορίνη,

να δουν αυτοί που τους απόμεινε καρδιά,

κόκκινα τ' άστρα όλα γύρω απ' τη Σελήνη.

Να 'χουν να λεν' ξανά για θαύματα οι παλιοί,

στο πισωγύρισμα των κόσμων και των χρόνων,

καθώς χαράζει ωστική Ανατολή, 

στις διασπάσεις των ατόμων, των δαιμόνων

Σου γράφω ένα γράμμα - Γιάννης Πάριος

Σου γράφω ένα γράμμα

όχι πως θέλω να στο δώσω

Να έτσι για να μιλήσω λίγο μαζί σου...

Η ώρα είναι δώδεκα, σ' αγαπώ

όπως στις έντεκα, στις δέκα, στις οχτώ

Δεν θέλω άλλο τίποτα

είναι πια κάθε μου κύταρρο γεμάτο σ' αγαπώ

Είμαι γύρω σου, είμαι πλάι σου

φώναξέ με, είμαι για σένα...

Μες τα μάτια μου

Μες τα χέρια μου

μόνο η δικιά σου η μορφή

Είμαι δικός σου...

Σου γράφω ένα γράμμα

όχι πως θ'ελω να στο δώσω

Η ώρα είναι δώδεκα

Σ΄αγαπώ όπως στις έντεκα, στις δέκα στις οχτώ...

Είναι πια κάθε μου κύταρρο γεμάτο σ' αγαπώ

Είμαι γύρω σου, είμαι πλάι σου,

Φώναξέ με!

Είμαι για σένα....

Σ' αγαπώ σαν το γέλιο του Μάη - Αντώνης Καλογιάννης - Μαρινέλλα

Σε λίγο ξημερώνει μα κοιμήσου εσύ
μεθάει η αγάπη, αγάπη μου, σαν το παλιό κρασί,
το πιο ζεστό τραγούδι η ανάσα σου
κι αυτή η τρικυμία μέσα στα μάτια σου.

Σ’ αγαπώ
σαν το γέλιο του Μάη, σ’ αγαπώ
σ’ αγαπώ
σαν παλιά αμαρτία σε θέλω.

Σε λίγο ξημερώνει μα κοιμήσου εσύ
μεθάει η αγάπη, αγάπη μου, σαν το παλιό κρασί,
στους δρόμους του κορμιού σου που ξενύχτησα
στους δρόμους του κορμιού σου που ξεψύχησα.