Στερεότυπα - Δ. Γαλάνη

Ώρα τρεις τη νύχτα, 

ανεβαίνω τα σκαλιά

μα δε νυστάζω

μ’ ανοιχτό το φως ξανά, 

τη δική σου τη μεριά

ούτε που κοιτάζω

Τι είναι αυτό που λείπει

απ’ τη μέσα μου ζωή

τα δάχτυλά σου

μια γουλιά νερό θα πιω

πώς αλλιώς να καταπιώ

πως τα πάντα αλλάζουν

Πάρε εσύ τα χάδια

τα γυμνά σκοτάδια

τα πρωτότυπα

κι άσε εδώ για μένα

κάτι στοιχειωμένα

σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, 

σ’ αγαπώ καρδιά μου

στερεότυπά μου

έτσι τ’ όνομά μου δεν ξανάκουσα

και γι’ αυτό θυμώνω

που θα λέω στον πόνο

σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ

λες κι είμαστε αγκαλιά...

Άμα θες να δεις

τη δικιά μου τη σκιά

αντί για μένα

όπου πάω, τ’ ακούς, να `ρθείς

να κοιτάς από μακριά

το δικό σου ένα

Δεν μπορώ να ζω

εδώ μέσα άλλος κανείς

θα βγω λιγάκι

δυο μικρά πουλιά πετούν

στα μηνύματα αδειανό

τ’ άσπρο φακελάκι

Πάρε εσύ τα χάδια

τα γυμνά σκοτάδια

τα πρωτότυπα

κι άσε εδώ για μένα

κάτι στοιχειωμένα

σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, 

σ’ αγαπώ καρδιά μου

στερεότυπά μου

έτσι τ’ όνομά μου δεν ξανάκουσα

και γι’ αυτό θυμώνω

που θα λέω στον πόνο

σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ

λες κι είμαστε αγκαλιά...

Σε ερωτεύομαι - Γιάννης Κότσιρας

Νόμιζα πως πια είχα χαθεί, 

στο σκοτεινό μονοπάτι.

Mου `δειξες πώς να πιστέψω ξανά, 

ο παράδεισος πως υπάρχει.

Ήμουν στη λύπη αδερφός, 

μα στη χαρά ένας ξένος, 

μού `δειξες όρθιος πως να σταθώ, 

ν’ αρχίσω πάλι απ’ το τέλος.

Σε ερωτεύομαι

κι εσύ αθόρυβα, 

μπαίνεις μέσα στον ύπνο μου

και μου φέρνεις τα όνειρα!

Σε ερωτεύομαι

γίνομαι στάχτη σου

και γεννιέμαι ξανά παιδί, 

μέσα από την αγάπη σου...

Ήμουν στ’ ανοιχτά ναυαγός.

Ξύπνησα πάνω στην άμμο

και σαν λουλούδι που γέρνει στο φως, 

γέρνω στον ώμο σου επάνω.

Μέσ’ απ’ τα φύλλα ο ουρανός, 

ο ουρανός που εσύ κρατάς, 

στον κόσμο αυτό που γκρεμίζει ο καιρός

κι αυτόν που χτίζει ο έρωτας.