Just Give Me A Reason - P!nk

Right from the start
You were a thief
You stole my heart
And I your willing victim
I let you see the parts of me
That weren't all that pretty
And with every touch you fixed them

Now you've been talking in your sleep, oh, oh
Things you never say to me, oh, oh
Tell me that you've had enough
Of our love, our love

Just give me a reason
Just a little bit's enough
Just a second we're not broken just bent
And we can learn to love again
It's in the stars
It's been written in the scars on our hearts
We're not broken just bent
And we can learn to love again

I'm sorry I don't understand
Where all of this is coming from
I thought that we were fine
(Oh, we had everything)
Your head is running wild again
My dear we still have everythin'
And it's all in your mind
(Yeah, but this is happenin')

You've been havin' real bad dreams, oh, oh
You used to lie so close to me, oh, oh
There's nothing more than empty sheets
Between our love, our love
Oh, our love, our love

Just give me a reason
Just a little bit's enough
Just a second we're not broken just bent
And we can learn to love again
I never stopped
You're still written in the scars on my heart
You're not broken just bent
And we can learn to love again

Oh, tear ducts and rust
I'll fix it for us
We're collecting dust
But our love's enough
You're holding it in
You're pouring a drink
No nothing is as bad as it seems
We'll come clean

Just give me a reason
Just a little bit's enough
Just a second we're not broken just bent
And we can learn to love again
It's in the stars
It's been written in the scars on our hearts
That we're not broken just bent
And we can learn to love again

Just give me a reason
Just a little bit's enough
Just a second we're not broken just bent
And we can learn to love again
It's in the stars
It's been written in the scars on our hearts
That we're not broken just bent
And we can learn to love again

Oh, we can learn to love again
Oh, we can learn to love again
Oh, oh, that we're not broken just bent
And we can learn to love again

Δε ζητάω πολλά - Kωστής Μαραβέγιας

Ξανάρθες ξημερώματα, 

πριν σβήσουνε τ’ αστέρια

και πριν προλάβω να σε δω

με πήρανε αιχμάλωτο, 

ξανά, τα δυο σου χέρια

Ξανάρθες ξημερώματα

και πάλι μεθυσμένη

λες και δεν έχει το πρωί

για την αγάπη σου στιγμή

και με το φως πεθαίνει

Δε ζητάω πολλά

όλα αυτά που μου λες στο σκοτάδι

να τα πεις μια φορά

με το φως το πρωί κι ένα χάδι...

Ξανάρθες ξημερώματα

κι όλο και με φιλούσες

κι όλη την ώρα έψαχνα

να δω μέσα στα μάτια σου, 

μα εσύ δε με κοιτούσες

Ξανάρθες ξημερώματα

και πάλι μεθυσμένη

λες και δεν έχει το πρωί

για την αγάπη σου στιγμή

και με το φως πεθαίνει

Δε ζητάω πολλά

όλα αυτά που μου λες στο σκοτάδι

να τα πεις μια φορά

με το φως το πρωί κι ένα χάδι...

Είχα κάποτε μια αγάπη - Κώστας Καραφώτης

Είχα κάποτε μια αγάπη, θάλασσα πλατιά

Αεράκι δίχως ψύχρα, φεγγαράκι μες τη νύχτα

Και στον ουρανό μου ξαστεριά

Και έλεγαν τριγύρω μου όλοι, βρε τον τυχερό

Λες και τα ʽχει πληρωμένα, να φανούνε ερωτευμένα

Και είναι όλα ένα, σΆ αγαπώ

Τώρα που ʽναι η αγάπη και τΆ αγέρι μου

Όλα τα ʽχω μα δεν έχω πια το ταίρι μου

Όποιος ξέρει απΆ αγάπη, να ʽρθει να με βρει

Να μου πει γιατί θα πρέπει, να πονάς όταν θα φεύγει

Και σου παίρνει την καρδιά μαζί

Είχα κάποτε μια αγάπη, θάλασσα πλατιά

Αεράκι δίχως ψύχρα, φεγγαράκι μες τη νύχτα

Και στον ουρανό μου ξαστεριά

Τώρα που ʽναι η αγάπη και τΆ αγέρι μου

Όλα τα ʽχω μα δεν έχω πια το ταίρι μου 

Είχα κάποτε μια αγάπη, θάλασσα πλατιά

Αεράκι δίχως ψύχρα, φεγγαράκι μες τη νύχτα

Και στον ουρανό μου ξαστεριά

Να `σαι καλά - Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Στρωμένα σεντόνια

δεν έχει ύπνο απόψε για κάποιους το βράδυ

Περνάνε τα χρόνια

κι εγώ με τις ώρες μαθαίνω σημάδι

Λυπάσαι για `μενα

που δεν αγαπήθηκα όσο μού αξίζει

Λυπήσου για `κεινον

που χάνει μια μάχη και παύει να ελπίζει

Η ελπίδα καλέ μου χωράει σε μια τσέπη

χαρτί που διπλώνει

Οι άνθρωποι τρέμουν μην έρθει μια μερα

και μείνουνε μόνοι

Μα εγώ δε φοβάμαι, μια θέση κοντά μου

ακόμα κρατάω

Εσένα θυμάμαι, με `σενα κοιμάμαι

με `σένα ξυπνάω

Να `σαι καλά στο άγνωστο σύμπαν σου

να `χεις ζωή ευτυχισμένη

Αν με σκεφτείς κοίταξε δίπλα σου

ίσως με δεις κάπου κρυμμένη

Στρωμένοι οι δρόμοι

αν κάποτε νιώσεις πως θες να γυρίσεις

Χρωστάω μια συγγνώμη

που σου `δωσα τόσα προτού τα ζητήσεις

Λυπάσαι για `μενα

που δεν αγαπήθηκα όσο μού αξίζει

Λυπήσου για `κεινον

που χάνει μια μάχη και δε συνεχίζει

Με πήρες μαζί σου

χωρίς να το ξέρεις στο σπίτι σου μένω

Οι άλλοι θα σβήσουν

Μα εγώ θα `μαι πάντα κεράκι αναμμένο

I love you more than you’ll ever know - Beth Hart & Joe Bonamassa

If I ever leave you, baby
You can say that I told you so
And if I ever hurt you
You know I hurt myself as well

How is that any way for a woman to carry on?
Do you think I want my love long gone?
Said I love you more than you’ll ever know
Than you’ll ever know…

When I wasn’t making much money
You know where my paycheck went
You know I brought it home to you, baby
And I never spent a red cent

How is that any way for a woman to carry on?
Do you think I want my love long gone?
Said I love you more than you’ll ever know
More than you’ll ever know

I’m not trying to be
Just any kind of woman, no I ain’t
I’m just trying to be somebody
You can love, trust and understand
I know, I know, I know that I can be
A part of you
But no one else can see, yea
But I got to hear you say
I got to hear you say
It’s alright, it’s alright

I’m only flesh and bone
But I could be anything that you demand
I could be clean of everything
Or just a tiny grain of sand

Is that any way for a woman to carry on?
Do you think I want my love long gone?
Said I love you more than you’ll ever know
Said I love you
I love you, I love you
I love you baby baby baby more than you’ll ever know
More than you’ll ever know
More than you’ll ever know

Foule sentimentale - Alain Souchon

Oh la la la vie en rose

Le rose qu'on nous propose

D'avoir les quantités des choses

Qui donnent envie d'autre chose

Aïe, on nous fait croire

Que le bonheur c'est d'avoir

De l'avoir plein nos armoires

Dérisions de nous dérisoires car

Foule sentimentale

On a soif d'idéal

Attirée par les étoiles, les voiles

Que des choses pas commerciales

Foule sentimentale

Il faut voir comme on nous parle

Comme on nous parle

Il se dégage

De ces cartons d'emballage

Des gens lavés, hors d'usage

Et tristes et sans aucun avantage

On nous inflige

Des désirs qui nous affligent

On nous prend faut pas déconner dès qu'on est né

Pour des cons alors qu'on est

Des

Foules sentimentales

Avec soif d'idéal

Attirées par les étoiles, les voiles

Que des choses pas commerciales

Foule sentimentale

Il faut voir comme on nous parle

Comme on nous parle

On nous Claudia Schieffer

On nous Paul-Loup Sulitzer

Oh le mal qu'on peut nous faire

Et qui ravagea la moukère

Du ciel dévale

Un désir qui nous emballe

Pour demain nos enfants pâles

Un mieux, un rêve, un cheval

Foule sentimentale

On a soif d'idéal

Attirée par les étoiles, les voiles

Que des choses pas commerciales

Foule sentimentale

Il faut voir comme on nous parle

Comme on nous parle

Είναι κάτι δειλινά - Δημήτρης Μητροπάνος

Εγώ γιορτάζω πάντα όταν πονάω

κι άσπρα φορώ όταν πενθώ

να με λυπούνται οι άλλοι δεν το πάω

και κάνω πως δε σ’ αγαπώ

Δεν ταίριαξα στις λογικές του κόσμου

δεν μ’ είχε η αγάπη στα δεξιά

καλύτερός μου φίλος ο εαυτός μου

και κολλητή μου η μοναξιά

Μα είναι κάτι δειλινά

που άλλο δεν αντέχω

λέω θα πάρω τα βουνά

λέω θα τρελαθώ

και απαιτώ να `ρθεις ξανά

και απαιτώ να σ’ έχω

έστω και για μια φορά

πριν να σκοτωθώ

Εγώ είμαι μυστήρια ιστορία

κόντρα πηγαίνω στον καιρό

και βάζω την καρδιά μου τιμωρία

αν καταλάβω πως πονώ

Κομμάτια κι αν με κάνει η ορφάνια

λέξη για σένανε καμιά

το βράδυ με κοιμίζει η περηφάνια

και με ξυπνάει η ερημιά

Χάθηκα μέσα στη ζωή μου - Τζένη Καρέζη

Αύγουστος, φώτα στην παραλία

τα πλοία φεύγουν για τα νησιά

φεύγουν οι φίλοι, φεύγουν τα πλοία

με γέλασες και είναι αργά.

Αύγουστος, φώτα στην παραλία

πήγε χαμένη η εκδρομή

φύγαν οι φίλοι, φύγαν τα πλοία

δεν ήρθες κι άρχισε η βροχή.

Ήρθε ο Σεπτέμβρης, ήρθε ο χειμώνας

στην παραλία τη σκοτεινή

χάθηκα μέσα στη ζωή μου

χάθηκες μέσα στη βροχή.

Ces petits riens - Stacey Kent

Mieux vaut n'penser à rien

Que n'pas penser du tout

Rien c'est déjà

Rien c'est déjà beaucoup

On se souvient de rien

Et puisqu'on oublie tout

Rien c'est bien mieux

Rien c'est bien mieux que tout

Mieux vaut n'penser à rien

Que de penser à vous

Ça ne me vaut rien

Ça ne me vaut rien du tout

Comme si de rien

N'était je pense à tous

Ces petits riens

Qui me venaient de vous

Si c'était trois fois rien

Trois fois rien entre nous

Evidemment

Cà ne fait pas beaucoup

Ce sont ces petits riens

Que j'ai mis bout à bout

Ces petits riens

Qui me venaient de vous

Mieux vaut pleurer de rien

Que de rire de tout

Pleurer pour un rien

C'est déjà beaucoup

Mais vous vous n'avez rien

Dans le cœur et j'avoue

Je vous envie

Je vous en veux beaucoup

Ce sont ces petits riens

Qui me venaient de vous

Les voulez-vous ?

Tenez ! Que voulez-vous ?

Moi je ne veux pour rien

Au monde plus rien de vous

Pour être à vous

Aπ'την Ιεριχώ στη Βαβυλώνα - Μαρίνα Δακανάλη

Πως ταξιδεύει η μυρωδιά έτσι απ' τα μαλλιά σου

και μες στα μαυρα μάτια σου πόσα γεννιουνται αστέρια

πόσα ποτάμια έκαμαν δροσάτη τη θωριά σου

κι ας μάθαινα ποιοί άνεμοι σου σμίλεψαν τα χέρια.

Σκίρτημα που απλώνεται και γίνεται τραγούδι

γύρω απ'τα τείχη που ύψωσα κάποτε μες στο νού

Σκίρτημα θαύμα έρωτας και γίνεσαι τραγούδι

τα τείχη πέφτουν σαν κι αυτά της Ιεριχούς.

Πόσες βροχές σιωπήσανε για την περπατησιά σου

και πόσες νανουρίσανε τον ύπνο σου σιωπές

πόσα τραγούδια έκαμαν του κόσμου οι καρδερίνες

για να΄ρθουν να καθίσουνε στων χειλιών σου τις γραμμές

Σε είδα δίχως να πατάς να σεργιανάς στους δρόμους

των παιδικών ονείρων μου κι εσύ ησουν ο τυφώνας

όταν σε είδα κρέμασε ο έρωτας 

τους κλώνους μέσα μου

κι εγω έγινα κήπος της βαβυλώνας

Σκίρτημα που απλώνεται και γίνεται τραγούδι

γύρω απ'τα τείχη που ύψωσα κάποτε μες στο νού

Σκίρτημα θαύμα έρωτας και γίνεσαι τραγούδι

τα τείχη πέφτουν σαν κι αυτά της Ιεριχούς..

Για σένα - Θέμης Αδαμαντίδης

Μη...μη φανταστείς 

πως θα χωρίσουμε εμείς!!!

είμαι ο ήλιος κι είσαι τ΄άστρο της αυγής!!!

μια τέτοια αγάπη δεν την έζησε κανείς!!!

ό,τι και να γίνει... όπου να΄μαι...

κι όπου να΄σαι...

η αγάπη μας θα μείνει!!!

μη σε νοιάζει μη φοβάσαι!!!

να το ξέρεις πως για πάντα 

θα΄μαι δίπλα σου εγώ!!!

Για σένα για σένα όλη τη ζωή μου!!!

το φως μου!!! την αναπνοή μου!!!

τα μάτια μου τα δυο αν θες για σένα...

Για σένα ότι πιστεύω κι ότι έχω...

για σένα όλα τα αντέχω 

και για σένανε θα ζω!!!

Ό,τι και να γίνει...

όπου να΄μαι... κι όπου να΄σαι...

η αγάπη μας θα μείνει!!!

μη σε νοιάζει μη φοβάσαι!!!

να το ξέρεις πως για πάντα

θα΄μαι δίπλα σου εγώ!!!

Για σένα για σένα όλη τη ζωή μου!!!

το φως μου!!! την αναπνοή μου!!!

τα μάτια μου τα δυο αν θες για σένα...

Για σένα ότι πιστεύω κι ότι έχω...

για σένα όλα τα αντέχω 

και για σένανε θα ζω!!!

Ένας Τούρκος στο Παρίσι - Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Μου γράφεις δε θα 'ρθεις για διακοπές

χρωστάς μαθήματα μου λες

φωτογραφίες στέλνεις απ' το Λούβρο

και άλλες με τον γάτο σου τον Τούρκο

ο Τούρκος να πηδάει στα σκαλιά

και ύστερα παιχνίδια να σου κάνει

στη γάμπα σου να τρέμει μια ουρά

αυτός ο Τούρκος Τούρκο θα με κάνει

στη γάμπα σου να τρέμει μια ουρά

αυτός ο Τούρκος Τούρκο θα με κάνει

Ζηλεύω το μικρό σου το γατί

στα πόδια σου κοιμάται όταν διαβάζεις

δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί

ή μ' άλλον στο κρεβάτι τον αλλάζεις

δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί

ή μ' άλλον στο κρεβάτι τον αλλάζεις

Μου γράφεις πως σου έλειψα πολύ

μου στέλνεις χάρτινο φιλί

το χρόνο σου μετράς για το πτυχίο

το γράμμα μου σου φάνηκε αστείο

κι ο Τούρκος στη μοκέτα αραχτός

φιλίες με τους Γάλλους σου να πιάνει

να πίνει και να τρώει ό,τι τρως

αυτός ο Τούρκος Τούρκο θα με κάνει

να πίνει και να τρώει ό,τι τρως

αυτός ο Τούρκος Τούρκο θα με κάνει

Ζηλεύω το μικρό σου το γατί

στα πόδια σου κοιμάται όταν διαβάζεις

δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί

ή μ' άλλον στο κρεβάτι τον αλλάζεις

δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί

ή μ' άλλον στο κρεβάτι τον αλλάζεις

Συγχώρα με που γίνομαι μικρός

μα η ανάγκη να σε νιώσω είναι μεγάλη

μακριά σου νιαουρίζω μοναχός

μα c' est la vie που λένε και οι Γάλλοι

μακριά σου νιαουρίζω μοναχός

μα c' est la vie που λένε και οι Γάλλοι

Natalie Wood - Jil Caplan

Saute dans le vide mais, ressaisis-toi dans l'air

Et retombe sur tes pieds, retombe toujours par terre

Tes amis t'ont trahie, poignardee en douceur

Si t'en a rechappe, c'est que c'etait pas l'heure

Les coups de marteau que tu donnes sur la tete

T'aiderons pas a comprendre l'existence est si bete

Que certains en veulent plus, parfois sautent par la fenetre

Si t'y a rechappe, c'est que t'etais pas prete

Et tu revois Natalie Wood, tu revois Natalie Wood

Sans la fievre et dans le sang, chaque jeu a son perdant

Mais tu lui ressembles pas vraiment

Meme si t'as beaucoup le gout de desespoir en toi

Comme Natalie Wood, comme Natalie Wood

T'en veux a tout le monde de tes sales coups manques

Tu vois leur philosophie, c'est de pas ecouter

Et en toi c'est grave, tu finis par souhaiter

Etre comme eux un jour, avoir rien a donner

Il faudrait que tu comprennes, je suis la seule a comprendre

Il faudrait que tu prennes tout ce qui est bon a prendre

Et quand la on t'assomme, tu cries "tout m'abandonne"

On y echappe pas, personne meme pas moi

Et tu revois Natalie Wood, tu revois Natalie Wood

Sans la fievre et dans le sang, chaque jeu a son perdant

Mais tu lui ressembles pas vraiment

Meme si t'as beaucoup le gout de desespoir en toi

Comme Natalie Wood, comme Natalie Wood

Et quand des fois t'es heureuse

Alors tu veux tout gacher, tout detruire, tout tuer

Juste histoire de prouver que la vie est vraiment affreuse

Natalie Wood, Natalie Wood

Et tu revois Natalie Wood, tu revois Natalie Wood

Sans la fievre et dans le sang, chaque jeu a son perdant

Mais tu lui ressembles pas vraiment

Meme si t'as beaucoup le gout de desespoir en toi

Comme Natalie Wood, comme Natalie Wood.

Άγγιγμα ψυχής - Μιχάλης Χατζηγιάννης

Εγώ μιλώ με προσευχές

Για σένα μάγισσά μου

Κι εσύ κεντάς τις ενοχές

Κέντημα στην καρδιά μου

Αν βρεις αγάπη ν' αγαπάς

Σαν αίμα σου να την πονάς

Μη την προδώσεις

Γιατί στο φως μιας αστραπής

Θα γίνει ο χρόνος δικαστής

Και θα πληρώσεις

Εγώ σιωπώ μες τις φωνές

Και δένω την καρδιά μου

Κι εσύ μετράς τις αντοχές

Μάγισσα, μάγισσά μου

Με ένα άγγιγμα ψυχής

άκουσε ,άκουσέ με

Αν βρεις αγάπη ν' αγαπάς

Σαν αίμα σου να την πονάς

Μη την προδώσεις

Γιατί στο φως μιας αστραπής

Θα γίνει ο χρόνος δικαστής

Και θα πληρώσεις

Εγώ μιλώ με προσευχές

Για σένα μάγισσά μου

Κι εσύ κεντάς τις ενοχές

Κέντημα στην καρδιά μου

Στης καρδιάς μου τ΄ ανοιχτά - Παντελής Θαλασσινός

Οι καρδιές που αγαπούν

έχουν λόγο και μιλούν

ρίχνουν φως μες στο σκοτάδι

σίδερα και φυλακές

και ρυτίδες χαρακιές

τις νικούνε σ΄ ένα βράδυ

έλα στης καρδιάς μου τ΄ ανοιχτά

νύχτα με του έρωτα το πλοίο

κράτα με ακόμα πιο σφιχτά

έτσι ν΄ αγαπιόμαστε οι δύο

οι καρδιές που αγαπούν

βρίσκουν γη και περπατούν

ουρανό και αναπνέουν

ρίχνουν χρώμα στις σκιές

έχουν χίλιες αγκαλιές

λιμανάκια του αιγαίου

έλα στης καρδιάς μου τ΄ ανοιχτά

νύχτα με του έρωτα το πλοίο

κράτα με ακόμα πιο σφιχτά

έτσι ν΄ αγαπιόμαστε οι δύο

Nightcall - London Grammar

I’m giving you a nightcall to tell you how I feel
I’m gonna drive you through the night down the hills
I’m gonna tell you something you don’t want to hear
I’m gonna show you where it’s dumped but have no fear

There’s something inside you
It's hard to explain
There’s something inside you, boy
And you’re still the same

I’m giving you a nightcall to tell you how I feel
I’m gonna drive you through the night down the hills
I’m gonna tell you something you don’t want to hear
I’m gonna show you where it’s dumped but have no fear

There’s something inside you
It's hard to explain
They’re talking about you, boy
But you’re still the same

Tell you how,
Tell you how,
Tell you how.

I’m giving you a nightcall to tell you how I feel
I’m gonna drive you through the night down the hills
I’m gonna tell you something you don’t want to hear
I’m giving you a nightcall to tell you how I feel and how I feel

Οι ψυχές και οι αγάπες - Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Τίποτα στο κόσμο δεν τον νοιάζει

παρά μόνο το μυαλό του ανοικτό να μένει

μέσα στην αδράνεια τρομάζει

ξαναβλέπει στη φορμόλη την ψυχή σβησμένη

κόβει το κορμί του και το θάβει

σε νερό και σε φωτιά να χωριστεί

Στους δεκάξι παγωμένους εφιάλτες

κάτι απρόσωπα λαμπάκια της νυκτός δανείζει

σ' άνυδρους ανέραστους αντάρτες

στοιχειωμένος σε μια εθνική οδό που πήζει

βρίσκει την αχτίδα π' απομένει

και μαζί της τη φυγή θα μοιραστεί

Οι ψυχές και οι αγάπες

σιαμαίες αυταπάτες

όμοιες σαν άσπρα πλήκτρα

σαν φωτάκια μες τη νύκτα

βρίσκουν σώματα παρθένα

στη συνήθεια πουλημένα

με φιλιά τα εξαγνίζουν

τους χαρίζονται

Τούτος ο αρχέγονος ρυθμός των Αφρικάνων

κάτι από μπάλο Συριανό θυμίζει

ανθρωποθυσία στους θεούς των ηφαιστείων

σαν αναπαραγωγής βωμό γυαλίζει

κράτησε αγάπη μου για λίγο την πνοή σου

κλείσε όλη τούτη τη στιγμή σ' ένα φιλί

Κοίταξε τριγύρω τα Μετέωρα πως πέφτουν

μπάλες από χιόνι μείνε ζωντανή ακόμη

κρίνε με σαν άνθρωπο που ψάχνει την ψυχή του

κι άμα τον γουστάρεις θα σου πω συγνώμη

είναι κάτι μήνες που φιλοξενώ τον τρόμο

κι έχω ανάγκη να με βλέπεις σαν μωρό παιδί

Αχ μωράκι σαστισμένο

μέσα στο μυαλό σου ξένο

τι να πρωτοτραγουδήσεις

και ποια πόρτα να κτυπήσεις

να σου πω για να σε πείσουν

στα μετάξια να σε ντύσουν

να φανούν λευκά δοντάκια

μες το γέλιο σου

Χίλιες και μια νύχτες ανοιχτά της οικουμένης

αλυσοδεμένος πολικός αστέρας

άφηνα τους άλλους να μιλούν για μένα

και φοβόμουν μη με δει το φως της μέρας

τα χαμένα χρόνια θα τα πάρω πίσω

φτάνει που και που να λες ακόμα σ' αγαπώ

Κόκκινος ορίζοντας τα χρόνια π' απομένουν

κάνε το σινιάλο να σε βρει ψυχή μου

πρόσωπα λιμάνια κράτησε τα "φεύγουν"

πάρε με αγκαλιά και κράτα με μαζί σου

βιντεοταινίες η ζωή που είδα

του άστεγου του νου μου η πατρίδα είσαι εσύ

Αχ αγάπη μου αγάπη

διαμαντάκι μες στη στάχτη

και νησάκι που 'χει φάρο

ένα μεθυσμένο γλάρο

γύρω σου που φτερουγίζει

τ' όνομά σου συλλαβίζει

σημαδεύει τη ματιά σου και αφήνεται

Κουρσάρος - Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Στην άσφαλτο κουρσάρος

με καράβι τη μοτοσυκλέτα,

παντιέρα το μπουφάν το πλαστικό.

Στα 18 σου έσπασες τα φρένα,

ταξιδεύεις για ταξίδια άλλα.

Κυκλοφοράς μονάχα φτιαγμένος,

ο κόσμος όλος χίλια κυβικά.

Είσαι αγριεμένος,

είσαι κουρασμένος,

έχεις τη ζωή στη σέλα σου γραμμένη.

Για κάποιο φόνο είσαι γεννημένος.

Από παρέες τριγυρισμένος,

δε τους φοβάσαι, δε σ' αγαπούν.

Και η ζωή να περνάει λαθραία,

μα εσύ φοβάσαι,

φοβάσαι να κοιμηθείς

και το ταξίδι ξαναρχίζεις.

Το δάχτυλο στο φρένο κοκαλωμένο,

μια στάλα αίμα στο μπουφάν σου,

πλάι στα χίλια,

στα χίλια κυβικά σου,

πλάι στα χίλια κυβικά σου.

Μονάχος χάραμα,

χάραμα στη λεωφόρο

και περιμένεις ασθενοφόρο

από τις τρεις και δέκα σκοτωμένος...