Όσο Υπάρχει Ουρανός ~ Θαλασσινός - Χατζηευσταθίου

   

Πες ότι είδα μια λάμψη 
Πες μ' οδήγησε μια αστραπή 
Κι όλα γύρω μου έχουν αλλάξει 
Κι απ' το τέλος γυρνώ στην αρχή 
Πες μ' οδήγησε μια αστραπή 

Όπου κι αν πας να θυμάσαι 
Όσο υπάρχει ουρανός να πετάς 
Όσο υπάρχει ζωή μη φοβάσαι 
Θα 'χεις λόγο για να ξεκινάς 
Όσο υπάρχει ουρανός να πετάς 

Όταν μου φεύγει το θάρρος 
Σε θυμάμαι να χαμογελάς 
Το χαμόγελο γίνεται φάρος 
Και τη βάρκα μου εσύ οδηγάς 
Σε θυμάμαι να χαμογελάς 

Όπου κι αν πας να θυμάσαι 
Όσο υπάρχει ουρανός να πετάς 
Όσο υπάρχει ζωή μη φοβάσαι 
Θα 'χεις λόγο για να ξεκινάς 
Όσο υπάρχει ουρανός να πετάς!

Του χθες οι βαλίτσες - Βασίλης Παπακωνστατίνου

Σε σκισμένες σε ψάχνω αφίσες

Τις στιγμές που οι πλατείες σιγούν

Και οι ρήτορες μόνοι θρηνούν

Φορτωμένοι του χθες τις βαλίτσες

Στις νεκρές διαδρομές μου γυρεύω

υποσχέσεις που γίναν πληγή

Και το σήμα του κόσμου που αργεί

Στα ερείπια του λάθους χορεύω

Καπετάνιος και λαθρεπιβάτης

Σε ακυβέρνητο σκάφος γλιστρώ

Μεγαλώνω κρυφά το μωρό 

Της στερνής ζωντανής μου αυταπάτης

Προδομένη καρδιά ανεμίζω 

Και συ δείχνεις προς το πουθενά

Που να ανοίξω δεν ξέρω πανιά

Σαν τρελός το όνομά σου ψελλίζω

Κοντραμπάντο ιδεών και αισθημάτων

Σε ασπρόμαυρο φιλμ εποχής

Βάρος συλλογικής ενοχής

Σε ποθώ και πατώ επί πτωμάτων

Καπετάνιος και λαθρεπιβάτης

Σε ακυβέρνητο σκάφος γλιστρώ

Μεγαλώνω κρυφά το μωρό 

Της στερνής ζωντανής μου αυταπάτης

Καπετάνιος και λαθρεπιβάτης

Σε ακυβέρνητο σκάφος γλιστρώ

Στο κατάρτι ψηλά ισορροπώ

Της ζωής, της οργής, σχοινοβάτης.

Στάζουν λέξεις τα ποιήματα

Έφτανε ένα καλοκαίρι

για να παγιδεύσει ένα τίποτα

ένα βλέμμα κρυμμένο

σε μοναχικά ταξίδια

εξερευνώντας μια σκιά σε άδειο δωμάτιο

με το φθινόπωρο να φέρνει φθορά

σε πνιγμένες σιωπές

χωρίς να φθάνει η ανατροπή

από την υπέρβαση που δεν έγινε ποτέ.

Έμειναν οι χάρτες που τα λόγια ζωγράφιζαν

όταν ακούμπαγαν στις πληγές

που με δάκρυα πλένονταν

με φωνές

με θυμό

με αγάπη

στάζαν λέξεις τα ποιήματα.

Έφευγαν-γύρναγαν-ξαναγύρναγαν

για να φράξουν αισθήματα

νερά που έτρεχαν αλόγιστα

στο ποτάμι της μοναξιάς

να συλλέγουν

να κάνουν φράγματα

να περισσεύει το κύμα

που στον βράχο έσπαγε

στο τέρμα της απόκρυφης σκέψης

εκεί που το αδύνατο έσμιγε με το δυνατό

κι έπρεπε να αντιμετωπισθεί

ως πράξη αρχής που γίνεται τέλος

χωρίς ελπίδα

χωρίς ίχνη στη διαδρομή

που το ρεύμα ακολουθεί παράφορο

σε ώρες

σε χρόνο

σαν παράλογο

σαν παράνομο

σαν παράπονο

γητεύοντας πληγωμένες αισθήσεις

σε φεγγαρολουσμένα τοπία.

Όταν τραγουδάς ψυχή μου - Aναστασία Μουτσάτσου

Αν είναι η αγάπη φως στη σκοτεινιά

Είσαι το φως μου κι η παρηγοριά

Κάθε σου βλέμμα μια γλυκιά πληγή

Κάθε σου λέξη χάδι και φιλί

Όταν τραγουδάς ψυχή μου

λόγια που δε λέγονται

Μέσα στη σιωπή του κόσμου

οι καημοί μου καίγονται

Αν είναι ο κόσμος κρύα φυλακή

Είσαι για μένα το χρυσό κλειδί

Την πόρτα ανοίγεις να λευτερωθώ

Στην αγκαλιά σου μέσα να κρυφτώ

Όταν τραγουδάς ψυχή μου...

Μάγισσα μοίρα - Αναστασία Μουτσάτσου

Όπως ανοίγει ένα παράθυρο στο φως

κι έρχεται ο ήλιος να διαλύσει το σκοτάδι.

ήρθες στον κόσμο μου σαν άγνωστος θεός

κι όλα γινήκανε ζωή μ'ένα σου χάδι...

Μάγισσα μοίρα,φωτιά κι αρμύρα

το'χεις γραμμένο αν τον χάσω να χαθώ...

Μάγισσα μοίρα,φωτιά κι αρμύρα...

δωσ'μου τ'αθάνατο νερό για να πλυθώ,,,,

Όπως η θάλασσα ξεπλένει τη στεριά

και στη γαλήνη μας πηγαίνει η τρικυμία...

ήρθες κι αυτά που με πληγώναν γίναν χτες..

όλες οι αγάπες μου με σένα γίναν μία...

Μάγισσα μοίρα,φωτιά κι αρμύρα

το'χεις γραμμένο αν τον χάσω να χαθώ...

Μάγισσα μοίρα,φωτιά κι αρμύρα...

δωσ μου τ'αθάνατο νερό για να πλυθώ,,,,

Για το αδύνατο ικανοί - Μαρία Δημητριάδη

Το ποιο ωραίο μου τραγούδι θα σου πω,
σαν ταξιδιώτης που δε γνώρισε σταθμό.
Σα μεθυσμένος σε μπαράκι,
σαν αλητάκι σε παγκάκι,
σαν ισοβίτης που κοιτά τον ουρανό.
Μια νύχτα έσπασε η βιτρίνα της γιορτής,
και οι εκπτώσεις μας αρχίσανε νωρίς.
Κι είπες δεν είμαι για πολλά,
ποτάμι η αγάπη και περνά,
κι ύστερα έστριψες στου δρόμου τη γωνιά.

Να μ αγαπάς σα να πηγαίνεις σινεμά,
έλα να παίξουμε τον έρωτα ξανά,
ξέρω τα μυστικά του, έλα.
Να μ αγαπάς σαν να πηγαίνεις σινεμά,
έλα να παίξουμε τον έρωτα ξανά,
σαν τελευταίοι Μοϊκανοί για το αδύνατο ικανοί
και για την τρέλα.

Το ποιο ωραίο μου τραγούδι θα σου πω,
σαν ναύτης ξέμπαρκος σε τόπο μακρινό.
Σαν μάτι φάρου σ ακρωτήρι,
σαν ναυαγός σ ένα ποτήρι,
πουλί Φλαμίνγκο κάπου στον Ατλαντικό.
Εσύ τα βράδια στο πανόραμα γυρνάς,
για κάποιο όραμα χαμένο να μιλάς.
Κι εγώ που βάφτισα παρόν,
το μέλλον και το παρελθόν,
σε προσκαλώ στο φεστιβάλ των κυνηγών.

Οι κερασιές θ' ανθίσουνε και φέτος - Αντώνης Καλογιάννης

               
                      

Οι κερασιές θ' ανθίσουνε και φέτος στην αυλή

και θα γεμίσουνε με άνθη το παρτέρι.

Μικρή που είναι η άνοιξη σαν είσαι δίχως ταίρι, 

πικρή που είναι η ζωή!

Άνοιξε το παράθυρο στην πρωινή γιορτή, 

για νάμπουν οι μοσκοβολιές από το περβόλι.

Αχ, κάθε του τριαντάφυλλο και μια πληγή από βόλι, 

και μια πληγή από βόλι είναι για σε, ποιητή

Μικρή που είναι η άνοιξη σαν είσαι δίχως ταίρι, 

πικρή που είναι η ζωή!

Νύσταξα να σε καρτερώ, έρωτα, και να λιώνω, 

μπρος στο βιβλίο της ζωής σκυμμένος μια ζωή!

Μα αν ήτανε να ερχόσουνα για ένα έστω πρωί

χίλια θε να `δινα πρωινά να ζούσα εκείνο μόνο!

Μικρή που είναι η άνοιξη σαν είσαι δίχως ταίρι, 

πικρή που είναι η ζωή!

Στον παράδεισο - Μαρία Παπανικολάου

                       

Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί

Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα

Με κρεβάτι μεγάλο και μια πόρτα κλειστή

Έχω ρίξει μες στ άπατα μιαν ηχώ

Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό

Και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο

Ποιος τη ζωή μου - Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας

Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά

να την ξεμοναχιάσει μες στη νύχτα;

ουρλιάζουν και σφυρίζουν φορτηγά

σαν ψάρι μ' έχουν πιάσει μες στα δίχτυα

Για κάποιον μες στον κόσμο είν' αργά

ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά;

Ποιος τη ζωή μου, ποιος παραφυλά

στου κόσμου τα στενά ποιος σημαδεύει;

πού πήγε αυτός που ξέρει να μιλά

που ξέρει πιο πολύ και να πιστεύει;

Σου γράφω ένα γράμμα - Γιάννης Πάριος

Σου γράφω ένα γράμμα

όχι πως θέλω να στο δώσω

Να έτσι για να μιλήσω λίγο μαζί σου...

Η ώρα είναι δώδεκα, σ' αγαπώ

όπως στις έντεκα, στις δέκα, στις οχτώ

Δεν θέλω άλλο τίποτα

είναι πια κάθε μου κύταρρο γεμάτο σ' αγαπώ

Είμαι γύρω σου, είμαι πλάι σου

φώναξέ με, είμαι για σένα...

Μες τα μάτια μου

Μες τα χέρια μου

μόνο η δικιά σου η μορφή

Είμαι δικός σου...

Σου γράφω ένα γράμμα

όχι πως θ'ελω να στο δώσω

Η ώρα είναι δώδεκα

Σ΄αγαπώ όπως στις έντεκα, στις δέκα στις οχτώ...

Είναι πια κάθε μου κύταρρο γεμάτο σ' αγαπώ

Είμαι γύρω σου, είμαι πλάι σου,

Φώναξέ με!

Είμαι για σένα....