Μ’ έμαθες μάτια να διαβάζω - Αρμός

Μ’ έμαθες μάτια να διαβάζω

σε αναλφάβητους καιρούς, 

μ’ όλα τα "πρέπει" να τρομάζω

και ν’ αγαπάω τους τρελούς.

Μ’ έντυνες πάντα με το φως σου

που ήταν γεμάτο αστραπή, 

απ’ το μικρό παράθυρό σου

έμπαινε όλη μου η ζωή.

Κι όταν δεν έβρισκες τα λόγια

χόρευες για να μου μιλάς, 

κι εγώ που ψήλωνα δυο μπόγια

να φτάσω το ύψος της καρδιάς.

Αγκαλιαζόμαστε τα βράδια

όπως μαλώνουν δυο φωτιές.

Ποια θα νικήσει στα σημάδια, 

ποια θα νικήσει στις ματιές;

Από τη μοίρα παίζονται όλα, 

και κάπου κει στη μοιρασιά

ψυχή μου, εσύ τα πήρες όλα

κι η καταιγίδα τα μισά.

Κι όταν δεν έβρισκες τα λόγια

χόρευες για να μου μιλάς, 

κι εγώ που ψήλωνα δυο μπόγια

να φτάσω το ύψος της καρδιάς.

Πάρε ένα αστέρι - Φλέρυ Νταντωνάκη

Πάρε ένα αστέρι, πάρε ένα αγέρι, 

φτιάξε ένα όνειρο το μεσημέρι 

και την αγάπη κρύψε στην άμμο 

για να τη σβήνει το κύμα φιλιά 

Πάρε ένα αστέρι πάρε ένα αγέρι 

φτιάξε ένα όνειρο το καλοκαίρι 

κι όταν βραδιάσει σκάψε στην άμμο 

κι άσ’ την αγάπη μας ν’ αναστηθεί 

Κι έλα, έλα στη νύχτα 

εκεί που σμίγει με προσταγή 

τ’ όνειρο την αλήθεια 

κι η θάλασσα τη γη, κι η θάλασσα τη γη. 

Πάρε ένα αστέρι, πάρε ένα αγέρι, πάρε ένα αστέρι...

Αν δεν ήσουν εσύ - Μόρφω Τσαϊρέλη

Αν δεν ήσουν εσύ

Δεν θα είχα γυρέψει

Της ζωή στον καθρέφτη

Τον παλιό της γιαγιάς

Μες στα μαύρα σημάδια του

Δεν θα σ' είχα λατρέψει

ούτε στ' άδειο του είδωλο 

θα 'χα δει να γυρνάς

Αν δεν ήσουν εσύ δεν θα είχα ζητήσει

Τη ζωή να την πιω σε ποτήρι ακριβό

Στη μεγάλη της θύελλα δεν θα είχα τσακίσει

Αν δεν ζούσε η βροχή της σ' ένα μαύρο ουρανό

Αν δεν ήσουν εσύ

Το παλιό μονοπάτι 

Δεν θα έγραφε οδός

Δεν θα έγραφε όνομα, αριθμό, ένα κάτι

Που να λέει ποιος μένει

Στην οδό κανενός

Αν δεν ήσουν εσύ δεν θα μάθαινε ο Άδης 

Πως υπάρχει και φως

Αν δεν ήσουν εσύ δεν θα γένναγε η νύχτα

Ξαφνικά ένα θαύμα σαν πνοή ακριβό

Δεν θα είχε ανοίξει το παλιό μου το τραύμα

Και θα νόμιζα ακόμα πως αναίμακτα ζω...

Σε αγαπούσα - Γιάννης Πουλόπουλος

Μπορεί να μετανιώνω που σε χάνω

μα είναι κάτι από μένα παραπάνω

πρέπει να πάω.

Πρέπει να φύγω, την καρδιά ν' ακολουθήσω

και δεν με νοιάζει αν πεθάνω ή αν ζήσω

την αγαπάω.

Σ' αγαπούσα

μέχρι την ώρα που τα μάτια της

βρεθήκανε στο δρόμο μου και χάθηκα

μες στη δική της αγκαλιά.

Σ' αγαπούσα

μέχρι την ώρα που τα χείλη της

αγγίξανε τα χείλη μου και μέθυσα.

Πρώτη φορά που μέθυσα

χωρίς να πιω γουλιά.

Μπορεί να μετανιώνω που σε χάνω

το μεγαλύτερό μου λάθος και να κάνω

πρέπει να πάω.

Πρέπει να φύγω, με τραβάει σαν μαγνήτης,

τα πάντα γύρω έχουν πάρει τη μορφή της

την αγαπάω.

Πεθύμησα ένα σύννεφο - Τάνια Τσανακλίδου

Τι σε μέλλει εσένα σκόρπια μου ψυχή

που εγώ τον πόνο μου έκανα νησί

να σπέρνει ο ήλιος πάνω μου φωτιά

και τ' άστρα μοναξιά

Πεθύμησα ένα σύννεφο

βροχή να πιω κι ουρανό

Θάλασσα ζωή χρόνια περιμένω

πλοίο κουρσεμένο σ' άγονη γραμμή

θάλασσα ζωή με πανιά σχισμένα

και κουπιά σπασμένα πάρε με μαζί

Τι σε μέλλει εσένα άδεια μου καρδιά

κι αν αγαπώ παράξενα παιδιά

που κρύβουν στο φιλί τους προσευχή

της μάνας τους ευχή

Πεθύμησα ένα σύννεφο

βροχή να πιω κι ουρανό

Θάλασσα ζωή χρόνια περιμένω

πλοίο κουρσεμένο σ' άγονη γραμμή

θάλασσα ζωή με πανιά σχισμένα

και κουπιά σπασμένα πάρε με μαζί

Αλλιώτικη μέρα - Τάνια Τσανακλιδου

Ξύπνησα κεφάτη το πρωί

'εδιωξα από πάνω μου την γκρίνια

έγιναν τα μάτια μου λουστρίνια

πήρα τη ζωή μου απ` την αρχή

Κοίταξα την πόλη τρυφερά

έδιωξα το σύννεφο το γκρίζο

ένιωσα σαν άστρο να γυαλίζω

μέσα σε ανθρωπάκια σκοτεινά

Αλλιώτικη μέρα

ανάβω φωτιά

σου λέω καλημέρα

σε παίρνω αγκαλιά

αλλιώτικη μέρα καλό ξαφνικό

μαζί με όλα τ` άλλα και μένα αγαπώ

μ` αγαπώ

Μέτρησα τον κόσμο δυό φορές

μέσα στα απλά είναι τα ωραία

όπως όταν είμαστε παρέα

τι καλό που κάνει ένας καφές

Μέσα απο παράπονα συρτά

ξέφυγαν κι αλλάξαν οι ρυθμοί μου

σήμερα γιορτάζει η ψυχή μου

κι όλα θα τα δω χρωματιστά

Αλλιώτικη μέρα

ανάβω φωτιά

σου λέω καλημέρα

σε παίρνω αγκαλιά

αλλιώτικη μέρα καλό ξαφνικό

μαζί με όλα τ` άλλα και μένα αγαπώ

μ`αγαπώ

Πάρε με - Ελενη Δημου

Θάλασσα τα μάτια σου

και χάθηκα βαθειά

μίλα μου γι' αγάπη με φιλιά

μίλα μου γι' αγάπη 

με σημάδια στο κορμί

μυρίζει η νύχτα απόψε γιασεμί

μυρίζει η νύχτα απόψε γιασεμί

Πάρε με, μ' αγκαλιάζεις και σβήνω

πάρε με, γιατί σ' αγαπώ

πάρε με κι ό,τι θέλεις σου δίνω

πάρε με, γιατί σ' αγαπώ

πάρε με, γιατί σ' αγαπώ

Μ' όνειρο μοιάζει ο κόσμος φως μου

κι εσύ μοιάζεις με φύλλο γιασεμί

κι εσύ μοιάζεις με φύλλο γιασεμί

Πάρε με, μ' αγκαλιάζεις και σβήνω

πάρε με, γιατί σ' αγαπώ

πάρε με κι ό,τι θέλεις σου δίνω

πάρε με, γιατί σ' αγαπώ

πάρε με, γιατί σ' αγαπώ.

Πάρε με, μ' αγκαλιάζεις και σβήνω

πάρε με, γιατί σ' αγαπώ

πάρε με κι ό,τι θέλεις σου δίνω

πάρε με, γιατί σ' αγαπώ

πάρε με, γιατί σ' αγαπώ.

Μια ευχή - Ανδριάνα Μπάμπαλη

Δεν ξέρω από που έρχεσαι, 

δε μοιάζεις με κανένα

Μα πάντοτε περίμενα, με πίστη πως θα `ρθεις

Μια θάλασσα περπάτησες, για μένα και για σένα

Τα κύματα ησύχασες, μαζί μου να ενωθείς

Δεν είσαι από `δω, είσαι απ’ άγνωστα μέρη

σ’ έχει στείλει ένα αστέρι να με νιώθεις

και να μ’ αγαπάς

μια προσευχή, μια ευχή σ’ ένα αστέρι 

που κανένας δεν ξέρει, σ’ έχει φέρει

για να μ’ αγαπάς.

Τίποτα δε φοβάμαι πία, σφιχτά κλείνω τα μάτια

σ’ αφήνω να με οδηγείς σ’ άγνωστα μονοπάτια

Εσύ `σαι μόνο που μπορείς

Να μπαίνεις στη σιωπή μου 

Ν’ ακούς την κάθε σκέψη μου 

πριν να στην πει η φωνή μου

Δεν είσαι από `δω, είσαι απ’ άγνωστα μέρη

σ’ έχει στείλει ένα αστέρι να με νιώθεις

και να μ’ αγαπάς

μια προσευχή, μια ευχή σ’ ένα αστέρι 

που κανένας δεν ξέρει, σ’ έχει φέρει

για να μ’ αγαπάς ...

Θέλω να με κρατάς - Ηρώ

Πόσα περάσαμε

το ξέρεις και το ξέρω

Άλλες αγάπες

που δε βγάζαν πουθενά

Έρχομαι εδώ μπροστά σου

κοίτα με στα μάτια

Δεν έχουμε άλλη επιλογή

εμείς οι δυο

θέλω να με κρατάς για πάντα

Να χάνομαι μες στα δυο σου μάτια

Ξέρεις πως μακριά σου εγώ δε ζω

Θέλω σφιχτά να μ΄ αγκαλιάζεις

Μέσα στις νύχτες να φωνάζεις

Τίποτα δε χωρίζει εμάς τους δυο

Τόσος καιρός χαμένος

πήγε μακριά σου

Εσύ κι εγώ σε κάποια άλλη αγκαλιά

Αυτό που δένει εμάς τους δυο

είναι γραμμένο

Πάρε το χέρι μου

και πάμε ξανά

Να γράφεις να τηλεφωνείς - Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Ανοίγει διάπλατα η πόρτα μου όταν έρχεσαι

Και πλημμυρίζει μουσικές η κάμαρά μου

Τρέχουνε πίσω σου οι καρέκλες να μην στέκεσαι

Κι απ' το παράθυρο το σκάει η ερημιά μου

Τρελό κοκτέιλ σου σερβίρει το ποτήρι μου

Τα κρύα χείλη του γυρεύουν τα δικά σου

Τσιγάρο σκέτο σου προσφέρει το πακέτο μου

Κι όλα τα σπίρτα μου ανάβουν στο άγγιγμά σου

Να γράφεις να τηλεφωνείς και ας μη μένει εδώ κανείς

Αφού το ξέρω θα χαθείς τόση αγάπη δεν μπορείς

Να γράφεις να τηλεφωνείς και ας μη μένει εδώ κανείς

Κλείνουν αθόρυβα οι κουρτίνες όταν γδύνεσαι

και η κρεμάστρα μου τα ρούχα σου μαζεύει

Τα Φώτα παίζουνε την ώρα που μου δίνεσαι

Και το κρεβάτι μου άγριο χορό χορεύει

Μαντήλι κόκκινο σκουπίζει τον ιδρώτα σου

Και η μαύρη χτένα μου χαϊδεύει τα μαλλιά σου

Κρύβεται μες στο κομοδίνο το ρολόι μου

Για να κερδίζω δευτερόλεπτα κοντά σου

Να γράφεις να τηλεφωνείς...

Μια πάχνη πέφτει στον καθρέπτη μου όταν ντύνεσαι

Και μία πίκρα το δωμάτιο πλημμυρίζει

Εγώ κοιμάμαι να μη δω που απομακρύνεσαι

Και η ερημιά μου απ' το παράθυρο γυρίζει

Το Πλοίο που δεν έρχεται - Σαββέρια Μαργιολά

Νύχτες αξημέρωτες,

νύχτες που δεν φάνηκαν τ' αστέρια μας..

Νύχτες που πιέσαμε

σαν ξυράφια στα γυμνά τα χέρια μας..

Νύχτες που μας άφησαν,

άδικα το φως να περιμένουμε..

Νύχτες που μας άφησαν,

χρόνια στο λιμάνι να προσμένουμε,

το πλοίο που δεν έρχεται...

Μεθυσμένα όνειρα,

τάχουμε κρυμμένα σαν ελάττωμα..

Μεθυσμένα όνειρα,

Σκορπισμένα σαν γυαλιά στο πάτωμα..

Πάνω τους χορεύουμε :

-κόκκινα τα ίχνη που αφήνουμε..

Ματωμένα όνειρα,

βλέπουν όσοι μάταια προσμένουνε,

το πλοίο που δεν έρχεται...

Τι πάθος - Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Τι πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νου

βραδιάζει κι αλλάζει το χρώμα τ’ ουρανού

βραδιάζει κι αλλάζει το χρώμα τ’ ουρανού

τι πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νου

Μην η αθωότητά μου είναι μέσα στη σιωπή

σ’ ένα θησαυρό χαμένο που γυρεύω μια ζωή

μην την ξόδεψα στα ζάρια μην την πήρε το κρασί

ίσως φταίει η βροχή που κλαίει με παράπονο κι οργή

Τι πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νου

βραδιάζει κι αλλάζει το χρώμα τ’ ουρανού

βραδιάζει κι αλλάζει το χρώμα τ’ ουρανού

τι πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νου

Χάνω την ισορροπία κι ο αέρας με τρυπά

φταίνε κι οι κραυγές των γλάρων σ’ ένα γκρίζο ορίζοντα

οι αποστάσεις με λυγίζουν δεν υπάρχει επιστροφή

ειν’ η αθωότητά μου μέσα στην καταστροφή

Τι πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νου

βραδιάζει κι αλλάζει το χρώμα τ’ ουρανού

βραδιάζει κι αλλάζει το χρώμα τ’ ουρανού

τι πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νου

Αύγουστος είναι - Παντελής Θαλασσινός

Αύγουστος είναι το τραγούδι του Νικόλα

και κάποια νύχτα στη ζωή που τα'χεις όλα

μια αγκαλιά και φορητό ραδιοφωνάκι

να παίζει Μάλαμα, Περίδη και Λιδάκη

Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα

αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα

του σεληνόφωτος αυτή η πανδαισία

να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία...

Αύγουστος είναι ο ρεμβασμός του Σκιαθίτη

κι οι αναμνήσεις απ' το φως του Πανορμίτη

φλόγα κεριού σε ταπεινό προσκυνητάρι

με το σπαθί του Αρχαγγέλου στο θηκάρι.

Αύγουστος είναι και το δεύτερο φεγγάρι

προτού προλάβει ο Σεπτέμβρης να το πάρει

πέντε-έξι στίχοι που αγαπάς και τους θυμάσαι

είσαι κι εσύ που ξαγρυπνάς κι όταν κοιμάσαι

Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα

αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα

του σεληνόφωτος αυτή η πανδαισία

να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία...

Μυρωδιά Καλοκαιριού - Μπάμπης Στόκας & Σωτηρία Λεονάρδου

Πάνω στα χέρια σου ακούμπησα πετράδι

μια μυρωδιά καλοκαιριού απ’ τις ακτές

που τόσα χρόνια σαν μαΐστρος με ταράζει

όταν ψαρεύω στα ρηχά κούφιες χαρές.

Έριξες άγκυρα σαν όλες τις φρεγάδες

ξέσπασε θύελλα απ’ τον τρελό νοτιά

σε ουράνιο τόξο που μπερδεύτηκε στις λάσπες

αναζητούσες μια καινούρια πυρκαγιά.

Μα εδώ αρχίζει και τελειώνει η αγάπη

στον άλλο κόσμο τι θα βρεις...

θα είσαι δεμένος με καινούριο εφιάλτη

εδώ αρχίζει και τελειώνει η ζωή.

Στοιχειά του ουρανού γλεντάνε το κορμί μου

και το ποτίζουν ερμαφρόδιτη ηδονή, 

με ένα κασόνι ταξιδεύουν την ψυχή μου

πάνω σε κύματα του πρέπει και του μη.

Λοιπόν το μόνο που μου μένει να σου δώσω

μια μυρωδιά καλοκαιριού απ’ τις ακτές.

ήσουν παρένθεση που με έκανε να νιώσω

πως ό,τι φεύγει όλο γυρίζει από το χτες.

Τ' Όνομά Σου (Μεγαλυνάρι) - Τερψιχόρη Παπαστεφάνου

Τ' όνομά σου : Ψωμί στο τραπέζι.

Τ' όνομά σου : Νερό στην πηγή.

Τ' όνομά σου : Αγιόκλημα αναρριχώμενων άστρων.

Τ' όνομά σου : Παράθυρο ανοιγμένο τη νύχτα στην πρώτη του Μάη.

Τ' όνομά σου : Δυο δρυς που το ουράνιο τόξο στηρίζει τις άκρες του.

Τ' όνομά σου : Ένας ψίθυρος απ' αστέρι σε αστέρι.

Τ' όνομά σου : Ομιλία δύο ρυακιών μεταξύ τους.

Τ' όνομά σου : Μονόλογος ενός πεύκου στο Σούνιο.

Τ' όνομά σου : Ρινίσματα ήλιου.

Τ' όνομά σου : Στροφή από φλάουτο τη νύχτα.

Τ' όνομά σου : Στα χείλη των αγγέλων τριαντάφυλλο.

Τ' όνομά σου : Ένα ελάφι βουτηγμένο ως το γόνατο σε μιαν άμπωτη ήλιου.

Τ' όνομά σου : Δυο δρυς που το ουράνιο τόξο στηρίζει τις άκρες του.

Τ' όνομά σου : Ένας ψίθυρος απ' αστέρι σε αστέρι.

Τ' όνομά σου : Ομιλία δύο ρυακιών μεταξύ τους.

Τ' όνομά σου : Μονόλογος ενός πεύκου στο Σούνιο.

Τ' όνομά σου : Πορεία πέντε κύκνων που σέρνουν την πούλια στα μεσούρανα.

Τ' όνομά σου : Ειρήνη στα κλωνάρια του δάσους.

Τ' όνομά σου : Ειρήνη στους δρόμους των πόλεων.

Τ' όνομά σου : Αέτωμα περιστεριών στον ορίζοντα.

Τ' όνομά σου : Αλληλούια πάνω στο Έβερεστ.

Φωτιά κι αρμύρα - Λιζέτα Καλημέρη

Φύσηξε νοτιάς και χάραξε γράμμα μυστικό

πάνω στην έρημο που χρόνια ζω,

πήγα σε σοφούς της ερημιάς μου 'δωσαν να πιω,

έρωτας, είπανε, μοίρα, στοιχειό.

Κι ήρθες στην έρημο φωτιά κι αρμύρα

κι από τα χέρια σου παλάτια πήρα

κι ήρθε σαν θάλασσα στην άδεια χώρα

και μες στα μάτια σου βουλιάζω τώρα,

πέρασε καιρός, δεν ξέχασα πόσο σ' αγαπώ.

Σου 'δωσα φιλί και μου 'δωσες χώμα και νερό

κι έστησα όαση μες στον καιρό

ώσπου ήρθε νοτιάς και έσβησε το παλιό γραφτό,

σημάδι τ' όνειρο, μοίρα, στοιχειό.

Κι ήρθες στην έρημο φωτιά κι αρμύρα

κι από τα χέρια σου παλάτια πήρα

κι ήρθε σαν θάλασσα στην άδεια χώρα

και μες στα μάτια σου βουλιάζω τώρα,

πέρασε καιρός, δεν ξέχασα πόσο σ' αγαπώ.

Αλεξανδρινό Ρόδο - Ελευθερία Αρβανιτάκη

Τα μεσάνυχτα ανατέλλεις

το χειμώνα ανθοφορείς 

στους ωκεανούς κοιμάσαι

τους ανέμους πυρπολείς

Βρέθηκα να αιωρούμαι

στων χειλιών σου τις γραμμές

μεθυσμένοι δεν ακούμε

των καιρών τις απειλές

Αλεξανδρινό μου ρόδο

φθινοπώριασε νωρίς

και οι όρκοι μας σκορπήσαν

σαν το δάκρυ της βροχής

Σαν φοβάμαι με τυλίγεις

αύρα μου αλεξανδρινή 

τα φαντάσματα ξορκίζεις

που η θλίψη προσκαλεί

Οι ματιές μας μετανάστες

σε βαγόνια αντάμωσαν

γερασμένοι επαναστάτες

τα σπαθιά παράδωσαν

Ρώτησα που κατεβαίνεις

στο σταθμό μηδέν μου λες

στις λιακάδες αρρωσταίνω

μέσα μου είναι οι βροχές

Ένα βότσαλο χαμένο - Τζίμης Μακούλης

Ένα βότσαλο χαμένο

που τις νύχτες μου τις άδειες

μες στη σκέψη μου κρατώ

στείλαν κύμα μιλημένο

και το πήραν οι νεράιδες

να το κάνουν φυλαχτό.

Σ’ ένα βότσαλο χαμένο 

τ’ όνομα σου είναι γραμμένο

και κανείς δε θα το μάθει 

που να βρίσκεται κρυμμένο.

Τώρα πια κανείς δεν ξέρει

της αγάπης μου το ταίρι.

Μα αν το κύμα βιαστικό

την πετρούλα πίσω φέρει

στου Σαρωνικού τα μέρη 

θα απλωθεί το μυστικό. 

Πρωινό τσιγάρο - Χορωδία Κ. Θωμαΐδης, Γ. Μεράντζας, Α.ς Μικρούτσικος, Σ. Μπουλάς, Θ. Νικόπουλος, Γ. Σαμσιάρης

Χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό

στη γειτονιά μας καπνίζει ένα φουγάρο

κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο

και σαν καφέ πικρό και σαν καφέ πικρό

Άδειοι οι δρόμοι δε φάνηκε ψυχή

και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη Δύση

και γω σε γυρεύω σαν μοιραία λύση

και σαν Ανατολή και σαν Ανατολή

Βγήκε ο ήλιος το ράδιο διαπασών

μ' ένα χασάπικο που κλαίει για κάποιον Τάσο

κι εγώ σε ποντάρω κι ύστερα πάω πάσο

σ' ένα καρέ τυφλών σ' ένα καρέ τυφλών

Περπάτησα στο δρόμο σου - Δημήτρης Μητροπάνος

Περνάω, εκεί που σταματάει ο ουρανός

που φεύγει η μέρα βιαστική γι' άλλο ταξίδι

πώς να σε πιάσω που μπροστά μου είναι ο γκρεμός

και η σκιά σου παίζει ερωτικό παιχνίδι.

Περπάτησα στο δρόμο σου για να σε συναντήσω

ό,τι κι αν είχα σου 'δωσα χωρίς να σε γνωρίσω,

περπάτησα στα χάδια σου που μου 'παν τα σημάδια

μα εσύ μου λείπεις μάτια μου και χάνομαι τα βράδια.

Περνάω, εκεί που τελειώνει η μοναξιά

και τα πουλιά μου τραγουδούν τον ερχομό σου

μα μπαινοβγαίνεις στ' όνειρό μου, εσύ, κρυφά

και δε μ' αφήνεις για να δω το πρόσωπό σου.

Περπάτησα στο δρόμο σου για να σε συναντήσω

ό,τι κι αν είχα σου 'δωσα χωρίς να σε γνωρίσω,

περπάτησα στα χάδια σου που μου 'παν τα σημάδια

μα εσύ μου λείπεις μάτια μου και χάνομαι τα βράδια.

Μια παλιά φωτογραφία - Δημήτρης Μητροπάνος

Με το καράβι Αχαριστία

μια μέρα κρύα σαλπάρισες,

κι απ' τα προσωπικά σου δώρα

εκτός από βροχή και μπόρα

ένα μονάχα μ' άφησες.

Μια παλιά φωτογραφία,

αγκαλιά στη θάλασσα.

Χτες την έκανα κομμάτια

να μη βλέπουνε τα μάτια

πόσα χρόνια χάλασα.

Όσες φορές μ' έχεις φιλήσει

τόσες φορές σταυρώθηκα,

κι αυτό που απ' όλα τώρα μένει

είναι μια κάμαρα θλιμμένη

που κάποτε σου δόθηκα.

Ονειρομάγια - Χρήστος Θηβαίος & Αργύρης Λούλατζης

Ξέσπασε βροχή και ονειρομάγια

πρόσωπά μου άγια θα' ρθω να σας βρω

και μεσάνυχτα στων άστρων τη δροσιά

τα απόκρυφα του κόσμου θα γεννώ

Σε ονειρομάγια θα χαθώ

τις ψυχές θα ενώσω και θα σε κρατώ

Πρώτη μου ζωή και πρώτη μου αγάπη

σε κρυσταλλένιο δάκρυ θα σ' ονειρευτώ

Κι αν θα δω καιρό που αντίο θα σου πω

σαν πορφυρό νερό τη γεύση σου κρατώ

Σε ονειρομάγια θα χαθώ

τις ψυχές θα ενώσω και θα σε κρατώ.

Πνοή του ανέμου - Λιζέτα Καλημέρη

Πνοή του ανέμου 

έσπειρε τ' αστέρια 

και συ, ουρανέ μου, 

έπεσες χορεύοντας στην αμμουδιά

κι ήρθε το κύμα 

να σε ξεδιψάσει 

κι έγινε αγάπη

κι έσμιξεν η πλάση.

Τώρα τις νύχτες 

είμαι δικιά σου 

τα μυστικά σου μαθαίνω.

Τώρα τις νύχτες 

είμαι δικιά σου 

τα μυστικά σου μαθαίνω.

Παιδί του απείρου 

γέννησε η νύχτα 

τον έρωτά μας σ' ασημένια δίχτυα 

κι όταν βραδιάζει

σμίγουμε στην άμμο, 

όνειρο μοιάζει 

την αυγή που χάνω. 

Τώρα τις νύχτες

είμαι δικιά σου

τα μυστικά σου μαθαίνω. 

Τώρα τις νύχτες 

είμαι δικιά σου

κι όταν χαράζει πεθαίνω.