Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

It's not goodbye - Laura Pausini




Η Λάουρα Παουζίνι  Laura Pausini, γεννήθηκε το 1974 είναι Ιταλίδα  τραγουδίστρια. Το 1993 ενώ είχε ξεκινήσει να ασχολείται με την Κεραμική, η ζωή της ξαφνικά άλλαξε. Αιτία η συμμετοχή της στο San Remo, το μεγαλύτερο Φεστιβάλ Ιταλικής μουσικής. Η Laura τραγούδησε το "La Solitudine" κερδίζοντας το βραβείο στην κατηγορία της καλύτερης πρωτοεμφανιζόμενης τραγουδίστριας. Χάρις στο τραγούδι αυτό, η καριέρα της ξεκίνησε και η ζωή της άλλαξε οριστικά. 




 And what if I never kiss your lips again
Or feel the touch of your sweet embrace
How would I ever go on
Without you there's no place to belong

Well someday love is gonna lead you back to me
But 'til it does I'll have an empty heart
So I'll just have to believe
Somewhere out there you thinking of me

Until the day I'll let you go
Until we say our next hello
It's not goodbye
'Til I see you again
I'll be right here rememberin' when
And if time is on our side
There will be no tears to cry
On down the road
There is one thing I can't deny
It's not goodbye

You'd think I'd be strong enough to make it through
And rise above when the rain falls down
But it's so hard to be strong
When you've been missin' somebody so long

It's just a matter of time I'm sure
But time takes time and I can't hold on
So won't you try as hard as you can
To put my broken heart together again

Until the day I'll let you go
Until we say our next hello
It's not goodbye
'Til I see you again
I'll be right here rememberin' when
And if time is on our side
There will be no tears to cry
On down the road
There is one thing I can't deny
It's not goodbye


Αερικό - Γιώργος Μούτσιος



Ο Γιώργος Μούτσιος, γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1932. Έφυγε από κοντά μας τον Ιούλιο  του 2012. Ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, θιασάρχης, σκηνοθέτης και ερμηνευτής κλασικού τραγουδιού της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Η αγάπη του για την τέχνη φάνηκε πολύ νωρίς παρασύροντας και τις δύο αδελφές του, Σοφία και Μαρία Μουτσίου. Σπούδασε αρχικά μουσική και τραγούδι και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Ωδείου. Πρώτη του εμφάνιση στη θεατρική σκηνή την είχε κάνει σε ηλικία 19 ετών σε μια παράσταση αρχαίου δράματος "Οιδίπους Τύραννος" του Σοφοκλή με το Εθνικό Θέατρο. Συμμετείχε ως μέλος του χορού, όταν το έργο ανεβάστηκε στους Δελφούς, στην Επίδαυρο και σε περιοδεία στο εξωτερικό.
Επίσης με το Εθνικό Θέατρο έλαβε μέρος στο Φεστιβάλ των Εθνών στοΠαρίσι. Συνολικά εμφανίστηκε σε 8 έργα που ανεβάστηκαν από το Εθνικό Θέατρο με τελευταίο την "Απαγωγή της Σμαράγδως" το 1955.
Σημαντικότερη απ΄ όλες στη συνέχεια θεατρικές του παραστάσεις που αποτέλεσε και σταθμό στην ανάδειξή του ήταν όταν δίδαξε και τραγούδησε σε μουσική Μ. Χατζιδάκι στις "Όρνιθες" του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν από το Θέατρο Τέχνης το 1960 που έμεινε και ιστορική, ενώ συμμετείχε και στον δίσκο του Μ. Χατζιδάκι "Κύκλος του CNS". Γενικά στο θέατρο εργάστηκε τόσο ως ηθοποιός όσο και ως θιασάρχης.





Αερικό Αερικό λένε την κόρη που αγαπώ
Αερικό Αερικό λένε την κόρη που αγαπώ

Βγήκα στο δρόμο μια βραδιά
κι είδα να παίζουν τα παιδιά
μα πιο ψηλά στον ουρανό
έπαιζε ένα άστρο μακρινό

Αερικό Αερικό λεν το λουλούδι που αγαπώ

Πήγα και βρήκα χρυσικό
για δαχτυλίδι μαγικό
μα ήταν το δάχτυλο μικρό
και το χαμόγελο πικρό

Αερικό Αερικό λένε τα μάτια που αγαπώ
 
Τώρα θα ανάψω μια φωτιά
στα κυπαρίσσια του νοτιά
και στην ψηλότερη κορφή
θα σ' έχω μάνα κι αδερφή

Αερικό Αερικό λεν την αγάπη που αγαπώ



Γλυκιά ζωή - Ρένα Βλαχοπούλου



Η Ρένα Βλαχοπούλου, γεννήθηκε  το 1923 στην Κέρκυρα. Έφυγε από κοντά μας τον Ιούλιο του 2004. Σε ηλικία 16 χρονών, τραγούδησε για πρώτη φορά όπου το 1938 γνώρισε και ερωτεύτηκε τον ποδοσφαιριστή Κώστα Βασιλείου. Μαζί μετακόμισαν στην Αθήνα όπου παντρεύτηκαν το καλοκαίρι του επόμενου έτους. Τότε, στο βαριετέ "Όασις", στο Ζάππειο, όπου ο Μίμης Τραϊφόρος παρουσίαζε νέους καλλιτέχνες, η Ρένα δοκίμασε τις ικανότητές της στο τραγούδι. Εντυπωσίασε τον Τραϊφόρο, που της ζήτησε να τραγουδά εκεί. Είχε μεγάλη  επιτυχία τραγουδώντας τη "Μικρή Χωριατοπούλα", δηλαδή το ιταλικό τραγούδι Reginella Campagnola του Έλντο ντι Λατζάρο που διασκεύασε στα ελληνικά ο Πωλ Μενεστρέλ. Λίγους μήνες αργότερα, κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, το τραγούδι διασκευάζεται και πάλι από τον Γιώργο Οικονομίδη και γνωρίζει ακόμα πιο μεγάλη επιτυχία ως Κορόιδο Μουσολίνι.  Παράλληλα ξεκινά να ηχογραφεί δίσκους γραμμοφώνου στην Οντεόν.




Γλυκιά ζωή
από το βράδυ ως το πρωί
να ζεις σαν ξέγνοιαστο πουλί
με της αγάπης τα φτερά
Γλυκιά ζωή
θά’ρθει μια μέρα κάποια αυγή
σ’ ένα άλλο μέρος σ’ άλλη γη
και θα’βρεις την αγάπη την χαρά

Γλυκιά ζωή
λίγε στιγμές ένα φιλί
κάποια φωνή που σε καλεί
και δυο ματιάκια που κοιτάν
γλυκά
Και στην γλυκιά την ζωή ζητάς
τραγούδια φιλιά και χάδια νά `βρεις
μέσα στην αγκαλιά που αγαπάς
ζεστά

Είπα να φύγω - Πάριος






Είπα να φύγω μα με κράταγε η λύπη,
είπα να μείνω αλλά είχα κουραστεί.

Ώσπου αντάμωσα ένα άγιο καρδιοχτύπι
κι είπα να σπάσω του καημού μου την κλωστή.

Ένας κερδίζει στην αγάπη κι άλλος χάνει,
μα όποιος κέρδισε δεν είναι ο νικητής.

Πάντα το δάκρυ του χαμένου τόνε φτάνει
για να του σβήσει το τραγούδι της γιορτής.

Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Θέλω κοντά σου να μείνω - Ελ. Αρβανιτάκη





Δε ζω χωρίς εσένα ούτε λεπτό
Αγάπη μου της μοίρας ήταν γραφτό.

Θέλω κοντά σου να μείνω
Θέλω σκιά σου να γίνω
Κάθε πληγή ν’ απαλύνω
Που σε πονά...

Τα βλέφαρά μου να κλείνω
Να με φιλάς και να σβήνω
Θέλω κοντά σου να μείνω
Παντοτινά...!

Σε νιώθω, σε λατρεύω και σε ποθώ
Κι αν κάποτε σε χάσω θα τρελαθώ.

Θέλω κοντά σου να μείνω
Θέλω σκιά σου να γίνω
Κάθε πληγή ν’ απαλύνω
Που σε πονά...

Τα βλέφαρά μου να κλείνω
Να με φιλάς και να σβήνω
Θέλω κοντά σου να μείνω
Παντοτινά...!

Σε θέλω εδώ - Δήμητρα Γαλάνη





Σε θέλω εδώ για να μπορώ
όλα όσα ζω να’ναι δικά μου
να’σαι πληγή απ’την πληγή
να’σαι χαρά απ’τη χαρά μου
να’σαι εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
σε θέλω εδώ για να υπάρχω

Σε θέλω εδώ για να μπορώ
να’χω έναν άνθρωπο δικό μου
με τη σιωπή να του μιλώ
όπως μιλάω στον εαυτό μου
και να μοιράζομαι στα δυο
τ’άστρα το χρώμα το λεπτό
ότι κι αν γίνει καρδιά μου
εσύ να’σαι εδώ

Να μπορώ να σ’αγαπήσω
να μπορώ να σε μισήσω
με το βλέμμα να σου δείξω
χωρίς να μιλήσω
τι θέλω να πω

Σε θέλω εδώ να σε κοιτώ
να σε ξυπνώ να σε κοιμίζω
σε θέλω εδώ για να μπορώ
κάτι από αγάπη να θυμίζω
να’σαι εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
ότι κι αν γίνει καρδιά μου
εσύ να’σαι εδώ

Να μπορώ να σ’αγαπήσω
να μπορώ να σε μισήσω
με το βλέμμα να σου δείξω
χωρίς να μιλήσω
τι νιώθω

Σε θέλω εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
ό,τι κι αν γίνει σε θέλω
σε θέλω εδώ
σε θέλω εδώ

Δυό μέρες μόνο - Δήμητρα Γαλάνη





Δυο μέρες μόνο
Να σε κρατάω αγκαλιά
Δυο μέρες μόνο
Να σ' έχω δίπλα μου ξανά
Για λίγο μόνο.

Δυο μέρες μόνο
Σ' ένα ταξίδι-αστραπή
Να ξεδιπλώνω
Να παίρνει ανάσα η ζωή
Για λίγο μόνο.

Για τόσο μόνο
Φως να γεμίζουν οι στιγμές
Να λάμπουν μες στο χρόνο
Όλο το σώμα μου να ζει
Για σένα μόνο
Δυο μέρες μόνο.

Δυο μέρες μόνο
Να συνηθίζει το κορμί
Και εγώ να λιώνω
Έπειτα μόνο τη φωνή σου
Ν' ανταμώνω.

Δυο μέρες μόνο
Όσο μια βόλτα διαρκεί
Για τόσο μόνο
Όλη η ζωή μου
Αυτή η στιγμή
Δυο μέρες μόνο.

Τα γαλάζια σου γράμματα -Δήμητρα Γαλάνη







Τα γαλάζια σου γράμματα
κάθομαι και διαβάζω
και με παίρνουν χαράματα
καθώς πίσω κοιτάζω

Τα γαλάζια σου γράμματα
τρυφερές αναμνήσεις
να μου λες χίλια πράματα
μα δε λες αν γυρίσεις

Μια ζωή περιμένω
μα δε γίνονται θάματα
μια ζωή σ' ανασταίνω
στα γαλάζια σου γράμματα

Τα γαλάζια σου γράμματα
μαχαιριά κάθε λέξη
και με πιάνουν τα κλάματα
σε ρωτώ τι έχω φταίξει

Τα γαλάζια σου γράμματα
τρυφερές αναμνήσεις
να μου λες χίλια πράματα
μα δε λες αν γυρίσεις

Μια ζωή περιμένω
μα δε γίνονται θάματα
μια ζωή σ' ανασταίνω
στα γαλάζια σου γράμματα

Μη μου μιλάς γι αγάπη - Δήμητρα Γαλάνη





Μη μου μιλάς γι’ αγάπη
σαν κλαίνε τα πουλιά
μη μου μιλάς γι’ αγάπη
στην έρμη ακρογιαλιά

Κάτι κρυφό το κύμα
λέει στην σιγαλιά
το παίρνουνε στο δείλι
και κλαίνε τα πουλιά.
 
Στάζει η ψυχή μου δάκρυ
πίκρα σταλιά σταλιά
πεθαίνει τ’ όνειρό μας
σαν τη στερνή αντηλιά.

 Μη μου μιλάς γι’ αγάπη
στην έρμη ακρογιαλιά
μη μου μιλάς γι’ αγάπη
σαν κλαίνε τα πουλιά

  Δεν πάει καλό καράβι
σε θάλασσα ρηχή
έρημη θ’ απομείνει
για πάντα η εξοχή.



Έφυγα - Δήμητρα Γαλάνη





Έφυγα γιατί έπρεπε να μείνω αλλιώς
Έφυγα γιατί άνοιξε ο καημός μου ο παλιός
στα άγγιγμα του όχι μας
σαν κουρασμένο ρούχο
γιατί έφυγα και απέφυγα
που τέτοια αγάπη σου’ χω


Δυο σπίρτα που `μειναν στις νύχτας το κουτί
να μην τ’ ανάψεις
Την πόρτα σου μονάχα την κουτή
για ρώτα την πως έφυγα
νομίζοντας πως θες να με φωνάξεις


Έφυγα γιατί έπρεπε να ζήσω αλλιώς
Έφυγα όπως φεύγει το σκοτάδι απ’ το φως
Μια κάφτρα μόνο γυάλισε λες και ήθελε να δείξει
ποιο κουράγιο το κουβάλησε το θέλω που’ χα πνίξει

 Δυο σπίρτα που `μειναν στις νύχτας το κουτί
να μην τ’ ανάψεις
Την πόρτα σου μονάχα την κουτή
για ρώτα την πως έφυγα
νομίζοντας πως θες να με φωνάξεις

Καράβι με σημαία ξένη - Γρηγόρης Μπιθικώτσης





Καράβι με σημαία ξένη
που πας ταξίδι μακρινό,
αγάπη πια δεν με προσμένει,
το σπίτι άδειο κι ορφανό.
Αγάπη πια δεν με προσμένει,
μαζί σου πάρε με,
μαζί σου πάρε με,
να μην πονώ.

Μπουένος Άιρες, Νέα Υόρκη,
Βομβάη, Τόκιο και Μπαρμπαριά.
Ψεύτικα όνειρα, ψεύτικοι όρκοι,
αχ! να τα ξέχναγα εκεί μακριά.

Του έρωτά μου η ορφάνια
κάνει το δάκρυ μου καυτό.
Μόνο σε μακρινά λιμάνια
εκεί μπορεί να γιατρευτώ,
να φύγω λίγο απ την αφάνεια,
να λησμονήσω,
να λησμονήσω,
να ξεχαστώ.

Μπουένος Άιρες, Νέα Υόρκη,
Βομβάη, Τόκιο και Μπαρμπαριά.
Ψεύτικα όνειρα, ψεύτικοι όρκοι,
αχ! να τα ξέχναγα εκεί μακριά.

Σαν χαθώ - Τάνια Τσανακλίδου





Σαν χαθώ θα με ζητάς
Τη ζωή σου θα σκορπάς
Μες στα βρώμικα σοκάκια
Με αγάπες μιας βραδιάς

Κι όπως θά `σαι μοναχός
Μες στην ερημιά της γης
Θα κρεμάσεις κάποια νύχτα
Τα κουρέλια της ψυχής
Και θα μου ζητάς να `ρθώ
Να σε βρω στην ερημιά
Μα εγώ δε θα υπάρχω
Θά `μαι πια πολύ μακρυά

Σαν χαθώ θα με ζητάς
Της ζωή σου θα σκορπάς
Στη σιωπή της μοναξιάς σου
Σαν ληστής και σαν φονιάς

Θα ζητάς να μ’ αναστήσεις
Μα θα είναι πια αργά
Και δεν θά `χω να σου δώσω
άλλη αγάπη στην καρδιά

Κι όπως θά’σαι μοναχός;

Μια αγάπη μικρή - Τάνια Τσανακλίδου





Απόψε η αγάπη μας θα γίνει ένα τραγούδι
στ αστέρια θα φτάσει ψηλά
ζωής λευκό λουλούδι.
Μη με ρωτάς γιατί πονώ
τα μάτια σου όταν κοιτάζω
βαθιά κρυμμένο μυστικό
το βλέμμα σου φορώ
κι αλλάζω.

Πίστεψα κι άφησα γι' άλλη μια φορά
τη φωτιά της ψυχής να μ' αγγίξει ξανά
με πράγματα, λόγια δικά μας μοναδικά
μιας αγάπης μικρής η βροχή ξεκινά
Μη σταματάς.

Στα όνειρά μας έρχεται, τα δίνει και τα παίρνει
Δεν ξέρω αν θ αντέξουμε σε αυτό
το κάτι που μας δένει.
Το χέρι μου στο στήθος σου
χαράζει μιαν αλήθεια
στο βάθος του ορίζοντα ο έρωτας
δε γίνεται συνήθεια.

Πίστεψε κι άφησε γι' άλλη μια φορά
τη φωτιά της ψυχής να σ' αγγίξει ξανά
με πράγματα, λόγια δικά μας μοναδικά
μιας αγάπης μικρής η βροχή σταματά.
Μη σταματάς
Να μ' αγαπάς.
Μη σταματάς
Να μ' αγαπάς

Φίλε - Τάνια Τσανακλίδου







 Ποιος είσαι, φίλε
δε σε ξέρω, φίλε
πες μου τ’ όνομά σου
άλλα λόγια δε ρωτώ απόψε.
Τσιγάρο, φίλε
τη φωτιά σου δώσ’ μου
κάθισε κοντά μου
λίγο έτσι για να ζεσταθώ απόψε.

Κι αν κλάψω, φίλε
θα `ναι που `μαι μόνη
και φοβάμαι, Θέ μου
δείχνω μα δεν είμαι δυνατή.
Τα φώτα σβήσε
και την πόρτα κλείσε
πλάι σου θα πέσω
πέτρα στο νερό και ας χαθώ απόψε.

Τρομάζω, φίλε
φλόγα η ματιά σου,
άγγελε της νύχτας
στις φτερούγες σου θα μπω απόψε.
Ρωτάς ποια είμαι
ποια στ’ αλήθεια είμαι
να που κάποιο ψέμα
πρέπει να βρω πάλι για να πω απόψε.

Μη φεύγεις, φίλε
λίγο ακόμα μείνε
πώς φοβάμαι, Θέ μου
δείχνω μα δεν είμαι δυνατή.
Αντίο, φίλε
μόνη τώρα μένω
κάποιο τρόπο θα βρω
για να ξεχαστώ και πάλι απόψε, φίλε.

Αν μ αγαπάς - Τάνια Τσανακλίδου






Αν μ’ αγαπάς
θα κλέψω χρώμα της φωτιάς και λευκό πανί
οι δυο μαζί να ζωγραφίσουμε ξανά τη ζωή
Αν μ’ αγαπάς
δε θα `χει γκρίζο πουθενά να κοιτάς.
Θα με κρατάς και σε λιμάνια γιορτινά θα με πας
Μα αν όλα αυτά
που μοιάζουν όνειρα τρελά γίνουν μια κραυγή
αν όλα αυτά κι ό,τι κι αν έχω φανταστεί δε θα `ρθει
θα `ναι χαμός θα σκοτεινιάσει όλο το φως θα σβηστεί
ίσως γιατί για μένα ο κόσμος είσ’ εσύ μόνο εσύ
Αν μ’ αγαπάς
δε θα `χει σύνορα για μας ούτε μοναξιά
με το βοριά και με τ’ αστέρια της νυχτιάς συντροφιά
Αν μ’ αγαπάς
με λόγια μόνο της καρδιάς θα μιλάς
θα με κρατάς και σε λιμάνια γιορτινά θα με πας
Αν μ’ αγαπάς
δε θα `χει γκρίζο πουθενά να κοιτάς
θα με κρατάς και σε λιμάνια γιορτινά θα με πας
Αν μ’ αγαπάς
θα κλέψω χρώμα της φωτιάς μόνο αν μ’ αγαπάς
Αν μ’ αγαπάς
δε θα `χει σύνορα για μας μόνο αν μ’ αγαπάς

Το πάτωμα - Τάνια Τσανακλίδου





Η Τάνια Τσανακλίδου γεννήθηκε στη Δράμα το 1952, σε μικρή ηλικία μετακόμισε με την οικογένειά της στην Θεσσαλονίκη. Η πόλη αυτή έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην καριέρα της . Από τα οκτώ της ακούει για  μια θεατρική σκηνή, από παιδική περιέργεια διεκδικεί ένα ρόλο σε παιδικό θέατρο. Ένα χρόνο μετά έπαιξε στο «απόψε αυτοσχεδιάζουμε» με τον θίασο Μυράτ-Ζουμπουλάκη.






Κοντά στα κύματα
θα χτίσω το παλάτι μου
Θα βάλω πόρτες
μ’ αλυσίδες και παγώνια
Και μες στη θάλασσα
θα ρίξω το κρεβάτι μου
γιατί κι οι έρωτες

μου φάγανε τα χρόνια
Να κοιμηθώ στο πάτωμα
να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα
που γίνονται κομμάτια

Ξυπνώ μεσάνυχτα
κι ανοίγω το παράθυρο
κι αυτό που κάνω
ποιος σου το ‘πε αδυναμία
Που λογαριάζω
το μηδέν μου με το άπειρο
και βρίσκω ανάπηρο
τον κόσμο στα σημεία

Να κοιμηθώ στο πάτωμα
να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα
που γίνονται κομμάτια…