Μια φορά κι έναν καιρό - Έλλη Πασπαλά

Μια φορά κι έναν καιρό 

όπως λεν' τα παραμύθια 

κυνηγούσα τ' όνειρο 

για να μάθω την αλήθεια 

Να 'ναι ήλιος, να 'ναι αστέρι 

ποιος την είδε ποιος την ξέρει; 

Αχ γιατί, αχ γιατί 

μοιάζει με καρδούλα κλειστή

Μια φορά κι έναν καιρό 

κάποιος άγγελος διαβάτης 

σ' ακρογιάλι λαμπερό 

είχε γράψει τ' όνομά της

Μα σαν πέρασε τ' αγέρι 

ποιος την είδε ποιος την ξέρει. 

Αχ γιατί, αχ γιατί 

να 'ναι σα μια σπίθα σβηστή

Μια φορά κι έναν καιρό 

στην φωτιά και στον αγώνα 

την αντίκρισα θαρρώ 

σαν μια κόκκινη σταγόνα. 

Μα πριν βγει το καλοκαίρι 

ποιος την είδε ποιος την ξέρει 

Αχ γιατί, αχ γιατί 

να 'χει στη ζωή ξεχαστεί

Τελευταίος σταθμός - Διάφανα Κρίνα

Σβήνει το φως

από τα μάτια μου

κι όλα όσα έζησα

μπρος μου περνάνε.

Στέκομαι εδώ

στον τελευταίο σταθμό

με όλα όσα αγάπησα

και πήγαν χαμένα.

Δε μετανιώνω πια,

όλα ή τίποτα,

δάσος και ερημιά,

αυτή ήταν η ψυχή μου,

πάει πια.

Σαν νοσταλγώ

πουλιά με παν μακριά,

πόνο δεν νιώθω πια

μόνο θυμάμαι.

Πάντα έλεγες

πως η ζωή είν' στιγμές,

κύμα που σκάει σ' ακτές,

κερί που λιώνει.

Δε μετανιώνω πια

όλα ή τίποτα,

δάσος και ερημιά,

αυτή ήταν η ψυχή μου,

πάει πια.

Δεν κόβεται στα δύο η ζωή

είναι ήλιος και μαζί βροχή

κι ούτε για μια αιωνιότητα

δεν θ' άλλαζα μια μέρα απ' αυτή.

Δεν κόβεται στα δύο η ζωή

είναι κόλαση, παράδεισος μαζί

κι αυτά που έζησα

είτε άσχημα, είτε όμορφα

ήσαν εγώ κι εσύ.

Δεν κόβεται στα δύο η ζωή

είναι ήλιος και βροχή μαζί...

Έχω ξεχάσει το όνομα μου - Πλιάτσικας, Αρβανιτάκη

Οι νύχτες όλο πιο συχνά θα πλησιάζουνε

όταν εσύ θα περιμένεις να χαράξει

και το πρωί που οι πλατείες θα αδειάζουνε

δεν θα υπάρχει πια κανείς να σε κοιτάξει.

Είναι οι άνθρωποι μου έλεγες πουλιά

σαν χειμωνιάσει πάντα μακριά πετάνε

κι έρχονται ίσως να σε δουν κάποια βραδιά

άν έχουν σπάσει τα φτερά τους ή αν πεινάνε.

Τώρα που θέλω να γυρίσω

ξέρω κανέναν δεν θα βρω

έχεις αλλάξει το όνομά σου

και δεν υπάρχεις πια εδώ.

Εδώ οι μέρες μου περνούν με την βροχή

νύχτες ναυάγια στους δρόμους περπατάνε

θέλω να πω μα με τρομάζει η σιωπή

κι οι απουσίες από δίπλα μου περνάνε

Μην έρθει πάλι ο χειμώνας και χαθείς

και τα πανιά σου μην τα σκίσει ο αέρας

κι όπως φυσάει τα σημάδια δε θα βρεις

θα 'χουν σκορπίσει στα συντρίμμια κάποιας μέρας.

Τώρα που θέλεις να γυρίσεις

εγώ φοβάμαι να σε δω

έχω ξεχάσει τ' όνομά μου

και δεν υπάρχω πια εδώ.

Όταν σε κοιτώ - Δημήτρης Μητροπάνος

Σαν κορμί που έζησε χωρίς ν’ αγαπηθεί

σαν σκιά που ξέχασε και να μ’ ακολουθεί

έτσι νιώθω εγώ, 

σαν παιδί που έχασε της μάνας τη στοργή

σαν φιλί που έχει από χρόνια μαραθεί

έτσι νιώθω εγώ.

Όταν σε κοιτώ, βλέπω φλόγα και καημό

νιώθω τη βροχή στα μάτια να χτυπά, 

όταν σε κοιτώ, θέλω τόσα να σου πω

όμως η φωνή μου χάνεται μακριά.

Σαν κερί που σβήνει μες στης νύχτας την οργή

σαν σκουριά που έχει απ’ τον χρόνο αφεθεί

έτσι νιώθω εγώ, 

σαν κλαρί που σπάει απ’ το χιόνι το βαρύ

σαν γιορτή που σβήνει πριν χαράξει η αυγή

έτσι νιώθω εγώ.

Όταν σε κοιτώ, βλέπω φλόγα και καημό

νιώθω τη βροχή στα μάτια να χτυπά, 

όταν σε κοιτώ, θέλω τόσα να σου πω

όμως η φωνή μου χάνεται μακριά.

Σε λατρεύω - Γλυκερία , Δ. Μητροπάνος

Μεσ' τη ματιά σου χορεύω

μεσ' τη φωνή μου μιλάς

χούφτες ασήμι μαζεύω

κάθε στιγμή που γελάς

Φως κι ουρανό να σε λέω

ατέλειωτό μου φιλί

και στο κορμί μου σε καίω

γιατί σε θέλω πολύ

Σε λατρεύω

φιλί φιλί σου κλέβω

το στόμα που σου πίνω

το στόμα που μεθώ

σε λατρεύω

το σώμα σου ληστεύω

και τη ψυχή μου αφήνω

και τη ψυχή μου αφήνω

κοράλι στο βυθό

Όπου βαδίζεις βαδίζω

κάθε σου χνάρι ρωτώ

και μια ζωή που ορίζω

για σένανε την κρατώ

Όπου πετάς θα πετάξω

με τα δικά σου φτερά

μες τη ψυχή σου θα ψάξω

το χρώμα που 'χει η χαρά

Σε λατρεύω

φιλί φιλί σου κλέβω

το στόμα που σου πίνω

το στόμα που μεθώ

σε λατρεύω

το σώμα σου ληστεύω

και τη ψυχή μου αφήνω

και τη ψυχή μου αφήνω

κοράλι στο βυθό

Βροχή των αστεριών - Μ.Χατζηγιάννης,Ανδριάννα Μπάμπαλη

Πέφτουνε τ'άστρα στη γη

Δεν ξέρω πως και γιατί

Λένε πως είναι απλά

πέτρες που πήραν φωτιά

Μια φωτιά...

Φλόγες που πέφτουν βροχή

Τ'αστέρια καίνε μια ευχή

Δεν ξέρω που να σταθώ

και στο αντίθετο ρεύμα περνώ

Πάρε με μεσ' στην βροχή

να μείνει πίσω του κόσμου η βουή

Μόνο φίλα με,φίλα με εσύ

με τρομάζει πολύ αυτή η εποχή

Πάρε με μεσ' στην βροχή

των αστεριών πάρε σκόνη χρυσή

Σαν ταινία να μοιάζει η ζωή

αντί "τέλος", να λέει "για πάντα μαζί"

Μαζί...

Στρίψ' το τιμόνι στο φως

κι άσε με να ΄μαι οδηγός

Κλείσε τα μάτια,τ'αυτιά

κι αγκαλιασέ με σφιχτά

Πιο σφιχτά...

Μ΄ αρέσει να γελάς - Ηρώ

Μ’ αρέσει να γελάς και όταν με κοιτάς

μ’ αρέσει που φαίνεται σαν να μ’ αγαπάς

και θέλω να στο πω πως φτάνει ως εδώ

μου φτάνει απλά που έζησα τα πάντα στο μυαλό

Να ξέρεις μου αρκεί

που σε θυμάμαι και που σ’ έχω ονειρευτεί

συνήθισα με τον καιρό

κι όσο δε σ’ έχω πιο πολύ θα σ’ αγαπώ

Δε θέλω πιο πολλά και δεν πονάω πια

πόνεσα, έκλαψα, μα κοίταξα μπροστά

γι’ αυτό και θα στο πω, πως φτάνει ως εδώ

μου φτάνει απλά που έζησα τα πάντα στο μυαλό

Με ξέχασες - Κανελλίδου Αλέκα

Με ξέχασες σαν αμαρτία που δε θέλεις να θυμάσαι πια

Με ξέχασες όπως ξεχνάνε τα παλιά παιχνίδια τα παιδιά

Ανήκω τώρα σε ένα παρελθόν θολό σαν γκρίζο δειλινό

Καμπάνα ραγισμένη που ξανά δε θα σημάνει εσπερινό

Τις νύχτες στο κορμί μου τα σημάδια σου ζητώ

μ’ αγάπησες ποτέ η να `ταν όνειρο κι αυτό

Να `ταν όνειρο κι αυτό...

Με ξέχασες σαν δάκρυ που τα μάτια σου δεν τα θαμπώνει πια

Απ’ τη ζωή σου μ’ έσβησες χωρίς να αφήσω ούτε μια σκιά

ούτε μια σκιά...

Μόνη μου - Τάνια Τσανακλίδου

Όμορφη η νύχτα που έρχεται

κι ο κόσμος γύρω μου

έτοιμος μου μοιάζει για γιορτή

μα δε συμμετέχω από παιδί

Γίνομαι κομμάτια χίλια-δυό

σε γλέντι αν βρεθώ

θλίψη μου σερβίρει, με μεθάει

είμαι γυαλί, ραγίζω και με σπάει

τις σκέψεις μου το χάος απορροφά

Μόνη μου θα μείνω 

τόσα χρόνια τώρα πιά το έχω μάθει

τόπος κανείς δεν με χωρά.

Μόνη μου θα σβήνω 

και το κέφι όλων γύρω θα ανάβει

ώσπου να πάρω εγώ φωτιά

Όμορφη η νύχτα που έρχεται

ακόμα κι η βροχή

όλα έχουν νόημα μ' από δω

πάντα λείπεις νόημα πως να βρω

Δίκοπο μαχαίρι η ομορφιά

στα μάτια μου μπροστά

βλέπω τη γαλήνη γύρω γύρω

θέλω κι εγώ επάνω της να γύρω

γιατί είμαι μέσα μου άνω-κάτω πιά

Μάτια μου εδώ στο τέλος μην έρχεσαι

γίνομαι στάχτη και να μη με δείς

Μάτια μου εδώ στο τέλος μην έρχεσαι

αφού δε λιώνεις ίσως να καείς

Μόνη μου θα μείνω

τόπος κανείς δε με χωρά...

Μόνη μου θα σβήνω

ώσπου να πάρω εγώ φωτιά...

Πάτωμα - Τάνια Τσανακλίδου

Κοντά στα κύματα 

θα χτίσω το παλάτι μου

Θα βάλω πόρτες 

μ’ αλυσίδες και παγώνια

Και μες στη θάλασσα 

θα ρίξω το κρεβάτι μου

γιατί κι οι έρωτες 

μου φάγανε τα χρόνια 

Να κοιμηθώ στο πάτωμα 

να κλείσω και τα μάτια

γιατί υπάρχουν κι άτομα

που γίνονται κομμάτια

Ξυπνώ μεσάνυχτα

κι ανοίγω το παράθυρο 

κι αυτό που κάνω

ποιος σου το’ πε αδυναμία

Που λογαριάζω 

το μηδέν μου με το άπειρο 

και βρίσκω ανάπηρο 

τον κόσμο στα σημεία

Να κοιμηθώ στο πάτωμα

να κλείσω και τα μάτια

γιατί υπάρχουν κι άτομα 

που γίνονται κομμάτια...

Κωνσταντινούπολη - Στέλιος Καζαντζίδης

Στην Κωνσταντινούπολη όποιος κι αν θα πάει

όσα δούν τα μάτια του δεν τα λησμονά

Πέραν πριγκηπόννησο γαλατάς σεράι

αναμνήσεις όμορφες μέρη μαγικά

Κωνσταντινούπολη ωραία πολιτεία

Κωνσταντινούοπολη ωραία ζωγραφιά

με πλημμυρίζει μια γλυκιά μελαγχολία 

όταν θυμάμαι καθ 'εμια σου ομορφιά

Του βοσπώρου τα νερά τ'ομορφο φανάρι

στην ψυχή μου τα κλεισα και δεν τα ξεχνώ

Πόλη την καρδούλα μου σκλάβα μου χεις πάρει

κι όποτε σε σκέφτομαι πάντοτε πονώ

Κωνσταντινούπολη ωραία πολιτεία

Κωνσταντινούοπολη ωραία ζωγραφιά

με πλημυρίζει μια γλυκιά μελαγχωλία 

όταν θυμάμαι κάθε μια σου ομορφιά

Φτωχολογιά - Σ. Καζαντζίδης

Φτωχολογιά για σένα κάθε μου τραγούδι

για τους καημούς σου που σεργιανούν στη γειτονιά

φτωχολογιά που απ' τον πηλό βγάζεις λουλούδι

και τους καημούς σου τους πλέκεις ψιλοβελονιά

Στα χέρια σου μεγάλωσαν και πόνεσαν και μάλωσαν

άντρες μ' ολοκάθαρη ματιά

Ψηλά κυπαρισσόπουλα χαρά στα κοριτσόπουλα

που χουν κι αγκαλιάζουν τη φωτιά

Μεσάνυχτα πού να σε βρω - Στέλιος Καζαντζίδης

Έλα και πες μου για πού πας

κι αφήνεις πίσω πόνους.

Χωρίς χαρά θα περπατάς

κι εγώ θα ζω στους δρόμους.

Μεσάνυχτα πού να σε βρω

αυγή πού να σε φτάσω,

που μ' άφησες χωρίς φτερά

στους δρόμους να -σε ψάχνω- γεράσω

Έλα κι ο χρόνος δεν πονά

αυτούς που τον ξεxνάνε,

ποτάμι πάει και δεν γυρνά

κι οι ομορφιές γερνάνε.