Πώς να γλυτώσει μάτια μου - Δημήτρης Μητροπάνος & Γλυκερία & Αλέκα Κανελλίδου

Έτσι για να πω πως σε κέρδισα

θα 'θελα μια φορά να σε πληγώσω

εσύ να μου ζητάς όσα σου στέρησα

και εγώ να μην μπορώ να σου τα δώσω

Ωραία που τα λες μα έλα που σε ξέρω

τα λόγια σου σαν μάγισσα τα ξόρκισα

και άσε τις απειλές πως δήθεν θα υποφέρω

και να σκεφτείς ότι σαν σήμερα σε γνώρισα

Πώς να γλυτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλο

πώς θες να αλλάξουμε ουρανό

τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια

που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό

Πώς να γλυτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλο

πώς θες να αλλάξουμε ουρανό

τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια

που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό

Έτσι για να πω πως σε κέρδισα

θα 'θελα μια φορά να σε πληγώσω

εσύ να τρέχεις πίσω μου σαν μέλισσα

και εγώ να κάνω τον αδιάφορο καμπόσο

Ωραία που τα λες μα έλα που σε ξέρω

με ένα φιλί μου θα σ' αλλάξω την τροχιά

κι όταν θα σκέφτεσαι το πως θα υποφέρω

καινούριο πόθο θα σ' ανάβω στην καρδιά

Πώς να γλυτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλο

πώς θες να αλλάξουμε ουρανό

τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια

που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό

Πώς να γλυτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλο

πώς θες να αλλάξουμε ουρανό

τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια

που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό

Μια εκδρομή - Δημήτρης Μητροπάνος

Μια εκδρομή είναι η ζωή μου

Με μαγική διαδρομή

Έγιναν φίλοι μου και οι εχθροί μου

Και τραγουδάμε με μια φωνή

Εμένα και ο θάνατος

Μου φαίνεται γιορτή

Ένα λαχείο ειν' η ζωή

Ας είναι κι αμορτί

Λουλούδια για το χάροντα

Μπουζούκι και κιθάρα

Κι ένα ανοιχτό περίπτερο

Να πάρουμε τσιγάρα

Μια εκδρομή είναι η ζωή μου

Που θα τελειώσει κάποτε

Μα έπαιξα, γέλασα

Με την ψυχή μου

Και δεν κουράστηκα

Δεν έπληξα ποτέ

Εμένα και ο θάνατος

Μου φαίνεται γιορτή

Ένα λαχείο ειν' η ζωή

Ας είναι κι αμορτί

Λουλούδια για το χάροντα

Μπουζούκι και κιθάρα

Κι ένα ανοιχτό περίπτερο

Να πάρουμε τσιγάρα

Λουλούδια για το χάροντα

Μπουζούκι και κιθάρα

Κι ένα ανοιχτό περίπτερο

Να πάρουμε τσιγάρα

Στην υγειά σου αστέρι μου - Κυριάκος Κυανός

Θέλω να βγώ

απόψε να γιορτάσω

για κείνη που αγαπώ

τον κόσμο να χαλάσω

Στην υγειά σου αστέρι μου

όλα δικά σου

μονάκριβο ταίρι μου

με τα φιλιά σου

παραδέχομαι κόλλησα

και αφού σε γνώρισα

γιορτάζω και θα πιώ

Στην υγειά σου αστέρι μου

όλα δικά σου

μονάκριβο ταίρι μου

στην αγκαλιά σου

τον παράδεισο γεύτηκα

και αφού ερωτεύτηκα

γιορτάζω και θα πιώ

Θέλω να βγώ

απόψε δεν κοιμάμαι

τι ερωτας και αυτος

αγάπη μου τα σπάμε

Στην υγειά σου αστέρι μου

όλα δικά σου

μονάκριβο ταίρι μου

με τα φιλιά σου

παραδέχομαι κόλλησα

και αφού σε γνώρισα

γιορτάζω και θα πιώ

Στην υγειά σου αστέρι μου

όλα δικά σου

μονάκριβο ταίρι μου

στην αγκαλιά σου

τον παράδεισο γεύτηκα

και αφού ερωτεύτηκα

γιορτάζω και θα πιω

Δεν πειράζει - Οδυσσέας Τσάκαλος

Δεν πειράζει, δεν πειράζει

αν δε θες να μου μιλάς

αν κρυφά μόνο κοιτάζεις

κι όλο μούτρα μου κρατάς.

Μη σε νοιάζει, μη σε νοιάζει

δε θα σπάσει το σχοινί

σαν παιχνίδι να μας μοιάζει

δίχως τέλος και αρχή

Γιατί τα μάτια σου εγώ έχω φιλήσει

στην αγκαλιά σου η καρδιά μου έχει σβήσει

κι οι δυο μας πήγαμε σε όνειρα μετάξι

μαζί σου αγάπη μου εγώ έχω πετάξει

Δεν πειράζει, δεν πειράζει

όταν φτάνω κι ειν’ αργά

ούτε θέλω να τρομάζεις

όταν ζούμε χωριστά

Μη σε νοιάζει, μη σε νοιάζει

άμα λείπει το φιλί

σαν παιχνίδι να μας μοιάζει

πάμε πάλι απ την αρχή

Γιατί τα μάτια σου εγώ έχω φιλήσει

στην αγκαλιά σου η καρδιά μου έχει σβήσει

κι οι δυο μας πήγαμε σε όνειρα μετάξι

μαζί σου αγάπη μου εγώ έχω πετάξει.

Δεν αντέχω άλλο έλα, 

έλα πάρε με αγκαλιά

να πεθάνουμε στα γέλια

να `ναι πάλι όπως παλιά

Όλα αλλάζουν - Ευσταθία

Νόμιζα πως είχα βρει της ευτυχίας τη συνταγή

και ήμουνα τ' ομολογώ περήφανη πολύ

Είχα βρει σπίτι, σύζυγο, δουλειά στρωμένη

κι ένα τζιπ στα πεζοδρόμια να ανεβαίνει.

Είχα κάνει τη δεξίωση του γάμου σ' ένα κτήμα

μα δεν το 'χα καταλάβει, ότι ήμουνα το θύμα.

Όλα, όλα αλλάζουνε και τίποτα δε μένει

δε κολλάω σε μια σχέση τελειωμένη 

θα κοιτάξω το δικό μου το καλό

Τώρα πως μου φαίνονται τα πάθη μου αστεία

ότι πέρασα δεν έχει σημασία

γιατί έμαθα και ξέρω ν' αγαπώ.

Θυμάμαι που έκλαιγα, χτυπιόμουνα πολύ

και έλεγα πως είναι δυνατόν αυτό να μου συμβεί

νόμιζα το κέρατο μια συμφορά μεγάλη

που δε θα φορεθεί σ' εμένα, μα σε κάποια άλλη

Τα γεγονότα πέρασαν και να 'μαι ζωντανή

ωραία, φρέσκια και προπάντων δυνατή

κι αφού λοιπόν ξαλάφρωσα απ' όλους τους καημούς

καλά είμαι και χαίρομαι να τραγουδάω στο ντους.

Όλα, όλα αλλάζουνε και τίποτα δε μένει

δε κολλάω σε μια σχέση τελειωμένη 

θα κοιτάξω το δικό μου το καλό

Τώρα πως μου φαίνονται τα πάθη μου αστεία

ότι πέρασα δεν έχει σημασία

γιατί έμαθα και ξέρω ν' αγαπώ.

Όλα, όλα αλλάζουνε και τίποτα δε μένει

δε κολλάω σε μια σχέση τελειωμένη 

θα κοιτάξω το δικό μου το καλό

Τώρα πως μου φαίνονται τα πάθη μου αστεία

ότι πέρασα δεν έχει σημασία

γιατί έμαθα και ξέρω ν' αγαπώ.

Στα μάγια και στα όνειρα - Παντελής Θαλασσινός

Στα μάγια και στα όνειρα έκτισα τη ζωή μου

κι ένα λουλούδι φύτεψα μες στην αναπνοή μου

το έκοψες το μύρισες έφυγες και δε γύρισες

Στον ήλιο και στον άνεμο έδεσα την ψυχή μου

με μια κλωστή και μέτρησα στο φως την αντοχή μου

την έκοψες την έσπασες έφυγες και με ξέχασες

Στα μάγια και στα όνειρα έψαχνα χρόνια φως μου

τη λέξη που δε γράφουνε τα λεξικά του κόσμου

εσύ μου την ψιθύρισες έφυγες και δε γύρισες

Στα μάγια και στα όνειρα έκτισα τη ζωή μου

κι ένα τραγούδι φύτεψα μες την αναπνοή μου

το άκουσες και δάκρυσες τώρα μονάχο μ' άφησες

Να ξυπνάω και να `μαι μαζί σου - Έλενα Παπαρίζου

Δίπλα μου να `σαι αν θέλεις

κι αν με νοιάζεσαι

μη με φοβάσαι δεν ξέρεις

δε φαντάζεσαι

Έχω περάσει από δύσκολους δρόμους

έχω κεράσει του κόσμου τους πόνους

αν με γνωρίσεις και αν με κρατήσεις

θα δεις

Από παιδί με σιωπές μεγαλώνω

μέτρα να δεις από χρόνο σε χρόνο

πόσο αλλάζω τα πάντα ετοιμάζω να `ρθεις εδώ να ζεις

Να ξυπνάω και να `μαι μαζί σου

να `μαι εγώ το φιλί της ζωής σου

να `μαι η μόνη αγάπη σου αν μπορείς

εδώ να ζεις

Να ξυπνάω και να `μαι μαζί σου

να `μαι εγώ το φιλί της ζωής σου

μη το φοβηθείς

εδώ να ζεις

Όποια ζωή και αν έχεις διαλέξει

ας την αγάπη σαν αίμα να τρέξει

ήρθε νομίζω η στιγμή πια εδώ

να `ρθεις

Δεν είναι τύχη που σ’ έχω γνωρίσει

ούτε απ’ ανάγκη σε έχω αγαπήσει

ήρθε νομίζω η στιγμή πια εδώ

να `ρθεις

Σε θέλω να ζήσω μαζί σου

ορκίσου εδώ να ζεις

Έχω περάσει από δύσκολους δρόμους

έχω κεράσει του κόσμου τους πόνους

αν με γνωρίσεις και αν με κρατήσεις

θα δεις

Έχουμε ίδιες πληγές απ’ το ψέμα

ίδια εμείς μοναξιά μες στο βλέμμα

που όλο αλλάζει τα πάντα σου τάζει

να `ρθεις εδώ να ζεις

Να ξυπνάω και να `μαι μαζί σου

να `μαι εγώ το φιλί της ζωής σου

να `μαι η μόνη αγάπη σου αν μπορείς

εδώ να ζεις

Να ξυπνάω και να `μαι μαζί σου

να `μαι εγώ το φιλί της ζωής σου

μη το φοβηθείς

εδώ να ζεις

Δίπλα μου να `σαι αν θέλεις κι αν με νοιάζεσαι

μη με φοβάσαι δεν ξέρεις δε φαντάζεσαι

Όποια ζωή και αν έχεις διαλέξει

ας την αγάπη σαν αίμα να τρέξει

ήρθε νομίζω η στιγμή πια εδώ

να `ρθεις

Δεν είναι τύχη που σ’ έχω γνωρίσει

ούτε απ’ ανάγκη σε έχω αγαπήσει

ήρθε νομίζω η στιγμή πια εδώ

να `ρθεις

Σε θέλω να ζήσω μαζί σου

ορκίσου εδώ να ζεις

Χωρίς εσένα δεν υπάρχω - Γιάννης Πάριος

Είσαι ο τελευταίος μου σταθμός

φεύγεις και με πιάνει πανικός

κι ώσπου να γυρίσεις συνεχώς

μετρώ την απουσία σου

Ποιος να το πιστέψει πες μου ποιος

τι μου κάνει ο έρωτας αυτός

και κοίτα κάτι πράγματα

να βάζω εγώ τα κλάματα για σένανε

Χωρίς εσένα δεν υπάρχω

είμαι ένα τίποτα εγώ

κι αν θέλεις σου το υπογράφω

πως μια ζωή θα σ’ αγαπώ

Είσαι ο τελευταίος μου σταθμός

μάρτυράς μου είναι ο Θεός

είδα μεσ’τα μάτια σου το φως

στα μάτια σου γεννήθηκα

Κοίτα πώς αλλάζουν οι καιροί

χτες ακόμα έκλαιγες εσύ

ποτέ δε το περίμενα πως κάποτε

θα πέθαινα για σένα

Χωρίς εσένα δεν υπάρχω

είμαι ένα τίποτα εγώ

κι αν θέλεις σου το υπογράφω

πως μια ζωή θα σ’ αγαπώ

Ποιος να συγκριθεί μαζί σου - Γιάννης Πάριος

Ποιος να συγκριθεί μαζί σου

κι απ’ το νου μου να σε σβήσει

Ποιος στο βάθος της ψυχής μου

θα τολμήσει να σ’ αγγίξει

Μετ’ από σένα πού, πες μου να πάω πού

μετ’ από σένα τι, τι ν’ αγαπήσω τι

Mετ’ από σένα ποιον, ποιον να πιστέψω ποιον

μετ’ από σένα πώς, να ζήσω άλλο πώς

ποιος να συγκριθεί μαζί σου

Ποιος να συγκριθεί μαζί σου

όταν φύγεις μακριά μου

Ποιος τη θέση σου θα πάρει

στο κορμί και την καρδιά μου

Μετ’ από σένα πού, πες μου να πάω πού

μετ’ από σένα τι, τι ν’ αγαπήσω τι

Mετ’ από σένα ποιον, ποιον να πιστέψω ποιον

μετ’ από σένα πώς, να ζήσω άλλο πώς

ποιος να συγκριθεί μαζί σου

Ίσως - Χάρις Αλεξίου

Κάτι στον έρωτα μένει κρυφό

Ίσως να είναι της μοίρας γραφτό

Ή μήπως πάλι εκεί που κοιτώ, φταίω εγώ

Ζωή μου ποιος να `χει το φταίξιμο αυτό

και πόνο δεν νιώθω να ξέρω πώς ζω

Μια κόντρα δεν είχα για τη μοναξιά

για φίλη την πήρα πριν χρόνια αγκαλιά

Δρόμος η αγάπη χωρίς τελειωμό

Ίσως να φεύγει ή ν’ αρχίζει από εδώ

ή μήπως ψάχνω για να αγαπηθώ

Σε ο,τι μισώ

Πάντα ο ήλιος θα βγαίνει - Χάρις Αλεξίου

Τη μηχανή μου βάζω μπροστά

πάλι θα φύγω κι όλα γνωστά

ξετυλίγω ακόμη μια αλήθεια

δεν μου αρκεί πια το λίγο στα στήθια

Βγαίνω απ’ την πόλη, δρόμοι ανοιχτοί

να δούμε πάλι τι θα παιχτεί

την ψυχή μου απλώνω

σε μια τσάντα έχω μόνο

λίγο φως και νερό για τον δρόμο

Κι όσο φεύγω μακριά σου το ξέρω

πάντα ο ήλιος θα βγαίνει χωρίς

να τον νοιάζει αν θα τα καταφέρω

ή αν έρθεις ποτέ να με βρεις

Δεν κάνω ακόμα σκέψη καμιά

δεν έχω λύσεις, όλα ανοιχτά

ξετυλίγω ακόμα μια αλήθεια

η αγάπη δεν είναι συνήθεια

Τρέχει ο δρόμος κι είσαι μπροστά μου

καινούργιες γέφυρες περνάει η καρδιά μου

ένα σύνορο ψάχνει να ανοίξει στο φως

θα χαθούνε τα ίχνη μας έτσι κι αλλιώς

Ένα λιμάνι η αγκαλιά μου - Χάρις Αλεξίου

Ένα λιμάνι η αγκαλιά μου 

κι ας δένεις μόνο όταν φυσά 

Αυτό που ψάχνεις μακριά μου 

πάλι κοντά μου σε γυρνά 

Ακόμα λίγο 

μη φεύγεις τώρα μείνε εδώ ακόμα λίγο 

Βρες αφορμή 

σε καταιγίδα δες χτυπιέται το κορμί 

Ακόμα πόσο 

θα σε τρομάζει ο καιρός ακόμα πόσο 

Ρίξε σκοινί 

κι άσε το πρώτο φως σε λίγο να φανεί 

Ένα λιμάνι η αγκαλιά μου 

κι ας δένεις μόνο όταν φυσά 

Αυτό που ψάχνεις μακριά μου 

πάλι κοντά μου σε γυρνά 

Ένα λιμάνι και το σώμα 

για τις φουρτούνες προσευχή 

Φταίω που σ΄ αγαπάω ακόμα 

κι ας είσαι αλμύρα στην πληγή 

Ακόμα δωσ΄μου 

μία στιγμούλα στο απέραντο του κόσμου 

Το παρελθόν 

αφού κυλάμε σ΄ ένα αιώνιο παρόν 

Ακόμα λίγο 

μη φεύγεις τώρα μείνε εδώ ακόμα λίγο 

Ρίξε σκοινί 

κι άσε το πρώτο φως σε λίγο να φανεί...

Τα σύνορα - Χάρις Αλεξίου

Τώρα κατάματα

κοιτάζω τη βαθιά, θλιμμένη θάλασσα

νυχτώνει γύρω εδώ κι εκεί χαράματα

στον άγνωστο τον κόσμο που ξυπνάς

Πώς να κοιμήθηκες

κι αν έχει παγωνιά, γερά θα ντύθηκες;

αχ, να ‘μουνα η μέρα που γεννήθηκες

να σου ‘δινα την πρώτη σου αγκαλιά

Την πιο μεγάλη θάλασσα

τα πιο μεγάλα κύματα

βουνά, γκρεμούς και φράγματα

τα έβαλα ανάμεσα σε σένα

σε σένα και σε μένα

Τα έχτισα

τα ύψωσα τα σύνορα

πώς στέκουν τώρα έτσι τσακισμένα

πώς στέκουν τσακισμένα

μες στο μυαλό πώς πέφτουνε τα σύνορα

και όλα πάλι δείχνουνε εσένα

Λοιπόν κατάσαρκα

τη φόρεσα εγώ την γκρίζα θάλασσα

με μια βουτιά ό,τι ήμουνα αντάλλαξα

τη σιγουριά με το άγριο του καιρού

Πώς θες τα σώματα

να ζουν σαν να μην έχουνε ονόματα

να πάψουν να κρατάνε αποτυπώματα

να πάψουν να θυμούνται τι αγαπούν;

Μη φύγεις - Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Μη φύγεις άμα δε γυρίσεις

ψέμα οι χρησμοί του δράματος

δεν έχει τίποτα να λύσεις

όλα ζωή και θάνατος

Αυτό που νιώθω όταν γελάω

εσύ το νιώθεις όταν κλαις

κι όσα με ζόρια εγώ περνάω

εσύ τα βλέπεις αμμουδιές

Μονάχα αυτό κατάλαβα

απ’ όλο το ταξίδι

πως όσο αλλάζουμε ζωή

τόσο μένουμε ίδιοι

δεν έχω κάτι να σου πω

τι να σου εξηγήσω

νύχτα με παίρνουν τα όνειρα

νύχτα με φέρνουν πίσω

Τα καλοκαίρια μόνο ξέρουν

να μας γλυκαίνουν τους καιρούς

κι όσα τα δυο μας μάτια θέλουν

αυτά μας κάνουν κυνηγούς

Τώρα τα βλέπω όλα απλά

σαν αλητάκος σκύλος

όπως γελάνε τα παιδιά

και όπως σκάει ο ήλιος

Στο Πόρτο Ρίκο - Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Φιγούρα ξωτική και ταξιδιάρικη

στο φως του φεγγαριού ανθίζει πάλι

γιατί όλη την ζωή του την εξόδεψε

παράφορα γυρεύοντας μιαν άλλη

Θυμάμαι σαν παιδί γελούσε και έλεγε

στην σέλα ακροβατώντας ποδηλάτου:

«Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας

πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του»

Μα ο κόσμος προχωρά χωρίς να μας ρωτά

κλεισμένοι δρόμοι, κλέφτες και αστυνόμοι

αγάπα το κελί σου, του παν, κι ύστερα

έξω πιο μόνος μα γελούσε ακόμη

Μια νύχτα μεθυσμένη παίρνει ανάποδες

ημερολόγια καίει και πτυχία

Το χάραμα μπαρκάρει σε πειρατικό

για της ζωής του την σκηνοθεσία

Αλγέρι, Αλεξάνδρεια, South Africa

στο Άμστερνταμ δυο τέρμινα και κάτι

γλιστρούσαν οι αγάπες μες στα μάτια του

σαν τον αφρό στα δάχτυλα του ναύτη

Στο Πόρτο Ρίκο χρόνια ασυλλόγιστα

και τις καρδιάς του σκόρπισε τα φύλλα

σε υπόγεια σκοτεινά και ύποπτα

λες και έψαχνε το φως μες στην ξεφτίλα

Κάποια ζεστή βραδιά σε ένα μπλουζάδικο

άκουσε να φαλτσάρει η μουσική του

τα αφεντικά στον δρόμο τον πετάξανε

τα στίγματα σαν είδαν στο κορμί του

Κι η Σύλβια που με πάθος τον αγάπησε

δεν έλειψε στιγμή απ’ το πλευρό του

ζητώντας με μανία στην αγκάλη του

την κόλαση και τον παράδεισό του

Σαλπάρισε μια νύχτα με πανσέληνο

και στο στερνό του γράμμα μου `χε γράψει:

«Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο

και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει»

Τα χρόνια έχουν περάσει δε θυμάμαι πια

Ερνέστο τον ελέγανε η Νίκο;

Κι ακόμα συγχωρείστε με που ξέχασα

αν χάθηκε στο Μετς η στο Πόρτο Ρίκο

Όσο για μένα είμαι πάντα εδώ

με των ματιών σας τη φωτιά σημαία

είναι όμορφα απόψε που ανταμώσαμε

μ’ αρέσει να αρμενίζουμε παρέα

Πεταλούδα - Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Πώς το κάνεις,πώς το κάνεις κι εδώ μένω

άλλο απ'τα μάτια σου δεν έχω πιό δικά μου

μα ούτε άλλο από το βλέμμα σου πιό ξένο

πόσα ζητάς για να φωνάξεις τ'όνομά μου

Να με κοιτάς σα να με θέλεις

και να με παίξεις όπως ξέρεις

Ξέρεις τί θέλω να σου πω

κάτι που μάλλον θα γελάσεις

άμα δε μάθεις να χα'ι'δεύεις τις πληγές

δε θα σου φτάσει όλη η ζωή σου για να κλαις

Να με κοιτάς σα να με θέλεις

και να με παίξεις όπως ξέρεις

Σε βλέπω μόνη,λέω δεν είναι στα καλά της

ποιοί σε παράτησαν και θέλεις να τους δείξεις

Μια πεταλούδα που δαγκώνει τα φτερά της

σε πλησιάζω και πεθαίνω να μ'αγγίξεις

Μα η εικόνα σου παγώνει

μετά σε βλέπω πάλι μόνη

Ξέρεις τί θέλω να σου πω

κάτι που μάλλον θα γελάσεις

άμα δε μάθεις να χα'ι'δεύεις τις πληγές

δε θα σου φτάσει όλη η ζωή σου για να κλαις

Πώς το κάνεις,πώς το κάνεις κι εδώ μένω

When a man loves a woman - Michael Bolton

When a man loves a woman

Can't keep his mind on nothin' else

He'd trade the world

For the good thing he's found

If she is bad, he can't see it

She can do no wrong

And turn his back on his best friend

If he puts her down

When a man loves a woman

Spend his very last dime

And trying to hold on to what he needs

He'd give up all his comforts

And sleep out in the rain

If she said that's the way, it ought to be

When a man loves a woman

I give you everything I've got

Trying to hold on to your precious love

And baby baby please don't treat me bad

When a man loves a woman

Deep down in his soul

She can bring him such misery

If she is playing him for a fool

He's the last one to know

Loving eyes can never see

Yes when a man loves a woman

I know exactly how he feels

'Cause baby, baby

When a man loves a woman

When a man loves a woman

When a man loves a woman

When a man, when a man

When a man loves a woman

Δεν έχει η θάλασσα άκρη - Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Δημήτρης Πατσαβούδης

Κάθε πρωί αναζητάς, την αγκαλιά της μέρας

βγαίνεις στους δρόμους χάνεσαι,όπου σε πάει ο αέρας

ποια ενοχή σε κυνηγά,μες το μυαλό σου τέρας

τώρα η ζωή σε ξεπερνά,και χάνεται σαν σφαίρα

Μόνος χωρίς προορισμό,σαν μεθυσμένη πυξίδα

σε είδα να τρέχεις να ζητάς,μια τελευταία ελπίδα

μια τελευταία ελπίδα...

Ποιος είναι ο δρόμος της ζωής

και ποια είναι η Ιθάκη

δεν έχει δύση η διαδρομή

ούτε η θάλασσα άκρη

Που ΄ναι η στεριά που θες να βγεις

και που΄ναι η Ιθάκη

Μην ψάχνεις την ανατολή

Δεν έχει η θάλασσα άκρη, δεν έχει η θάλασσα άκρη

δεν έχει η θάλασσα άκρη

Θέλεις ν αγγίξεις τον βυθό,σε μια ψεύτικη γυάλα

μνήμη ψαριού μες στο μυαλό,και βυθισμένη η σκάλα

πορεία δίκια σου χάραξε,πάνω σε κύματα άσπρα

σε οδηγούν στον ουρανό,με συντροφιά τα άστρα

Ένας ορίζοντας γυμνός,σε μαγνητίζει τώρα

θέλεις να αγγίξεις το άγνωστο,είναι η δικιά σου ώρα

Ήρθε η δικιά σου ώρα

Ποιος είναι ο δρόμος της ζωής

και ποια είναι η Ιθάκη

δεν έχει δύση η διαδρομή

ούτε η θάλασσα άκρη

Που ναι η στεριά που θες να βγεις

και που ναι η Ιθάκη

μην ψάχνεις την ανατολή

δεν έχει η θάλασσα άκρη,δεν έχει η θάλασσα άκρη

δεν έχει η θάλασσα άκρη

Μάγισσα μοίρα - Αναστασία Μουτσάτσου

Όπως ανοίγει ένα παράθυρο στο φως

κι έρχεται ο ήλιος να διαλύσει το σκοτάδι.

ήρθες στον κόσμο μου σαν άγνωστος θεός

κι όλα γινήκανε ζωή μ'ένα σου χάδι...

Μάγισσα μοίρα,φωτιά κι αρμύρα

το'χεις γραμμένο αν τον χάσω να χαθώ...

Μάγισσα μοίρα,φωτιά κι αρμύρα...

δωσ'μου τ'αθάνατο νερό για να πλυθώ,,,,

Όπως η θάλασσα ξεπλένει τη στεριά

και στη γαλήνη μας πηγαίνει η τρικυμία...

ήρθες κι αυτά που με πληγώναν γίναν χτες..

όλες οι αγάπες μου με σένα γίναν μία...

Μάγισσα μοίρα,φωτιά κι αρμύρα

το'χεις γραμμένο αν τον χάσω να χαθώ...

Μάγισσα μοίρα,φωτιά κι αρμύρα...

δωσ' μου τ'αθάνατο νερό για να πλυθώ,,,,