Στο σώμα σου να κατοικώ - Σαββέρια Μαργιολά & Γιώργος Νταλάρας

Στο σώμα σου να κατοικώ και τίποτ’ άλλο!

Να σταματήσω να φοβάμαι, ν’ αμφιβάλλω.

Σ’ αυτό το σώμα το γυμνό, που ‘ναι σαν χιόνι

και το κρατώ και το φιλώ και όλο λιώνει.

Τι έρωτας αβάσταχτος, τρελός

γεμάτος από λάμψεις και ταξίδια!

Στα χέρια σου έχω γίνει σαν πηλός.

Ποτέ, καμιά στιγμή, δεν είναι ίδια!

Στο σώμα σου να κατοικώ – και τίποτ’ άλλο.

Στο σώμα αυτό το μαγικό και το μεγάλο.

Μες στα ρυάκια του να ζω και ν’ ανασαίνω

τη σκοτωμένη μου καρδιά για ν’ ανασταίνω.

Μου 'ταξες ταξίδι να με πας - Δήμητρα Γαλάνη

Να 'ξερα των άστρων το σκοπό 

να στον λέω να σε νανουρίζω

να 'μουνα Θεός να σου το πω 

πάρ' το γαλαξία στον χαρίζω 

πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ. 

Μου 'ταξες ταξίδι να με πας 

όσο μακριά ο κόσμος φτάνει

πού αλλού καρδιά μου να με πας

πήγα στον παράδεισο και φτάνει

πόσο μ' αγαπάς, πόσο μ' αγαπάς. 

Μάλαμα στα τζάμια το νερό

κι ούτε μια σταγόνα δεν ορίζω

όλο μου το βιος ό,τι φορώ

η ψυχούλα μου και στη χαρίζω

πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ.

Μου 'ταξες ταξίδι να με πας 

όσο μακριά ο κόσμος φτάνει

πού αλλού καρδιά μου να με πας

πήγα στον παράδεισο και φτάνει 

πόσο μ' αγαπάς, πόσο μ' αγαπάς...

Ένα φιλί από δυόσμο - Νατάσσα Μποφίλιου

Ένα φιλί ήταν μόνο, μα ένα φιλί ήταν τόσα πολλά
Ένα φιλί δικό σου πιο ακριβό από χίλια φιλιά

Ένα φιλί από σένα άνοιξε όλα μου τα μυστικά
Κι άλλο φιλί κανένα το χρόνο τώρα πια δεν σταματά
Όλη η σιωπή σ'ένα φιλί..

Ένα φιλί από δυόσμο, χώρισα από τον κόσμο 
και η νύχτα με έβγαλε στην ερημιά 
Μια ανατολή, φως μου, μ'ένα φιλί δωσ μου, 
ένα φιλί από βροχή και φωτιά

Ένα φιλί δικό σου κι ας είναι σαν τα φιλιά που σκορπάς
Που δίνεις στο όνειρο σου και έχεις ξεχάσει το πρωί που ξυπνάς

Μα ενώ την πόρτα κλείνεις
Από τα χείλη σου φευγει πουλί που τα φτερά του ανοίγει
Και ανεβαίνει στου ουρανού το νησί
Μια αναπνοή, με ένα φιλί

Ένα φιλί δως μου μια ανατολή, φως μου
Η νύχτα με έβγαλε στο πουθενά
Χώρισα από τον κόσμο ένα φιλί από δυόσμο,
Και όλο τον δρόμο θα κάνω εγώ ξανά.
Μια ανατολή φως μου, ένα φιλί δωσ μου,
Ένα φιλί από δυόσμο.
Χώρισα από τον κόσμο και η νύχτα με έβγαλε στην ερημιά
Μια ανατολή φως μου, ένα φιλί δως μου
Ένα φιλί από βροχή και φωτιά..

Εφάπαξ - Γιάννης Κότσιρας

Όλη μου τη ζωή, κρυβόμουνα γιατί

το `θελα μα φοβόμουνα να φύγω.

Κάποτε αγάπη έλεγα αυτή την ενοχή

μα τώρα μ’ εκδικείται λίγο λίγο.

Όλη μου τη ζωή μού `βγαινε η ψυχή

κάτι να θυμηθώ, κάτι ν’ αρχίσω.

Να `ναι καλοί οι φίλοι κι οι λογαριασμοί

και να μη χρειαστεί να τα σκαλίσω, 

κάτι να θυμηθώ κάτι ν’ αρχίσω.

Μου `μάθαν να μισώ, ν’ αρκούμαι στο μισό

να χάνω, να κερδίζω, να ποντάρω.

Να παίρνω διαταγές, να σπάω επιταγές, 

σε κάθε ευκαιρία να κορνάρω.

Να σφίγγω τα λουριά, με τόση μαστοριά, 

να βρίσκω μία λύση στο ποδάρι, 

να κλείνω τα παντζούρια και μόνη συντροφιά, 

να σφίγγω πιο πολύ το μαξιλάρι, 

να βρίσκω μία λύση στο ποδάρι.

Όλη μου τη ζωή, μια δεύτερη κρυφή, 

αγέννητη η ζωή μ’ ακολουθούσε.

Δεν κοίταζε στα μάτια, δεν ήταν φορτική, 

δε μίλαγε μα όλα τα ζητούσε, 

μια θάλασσα μικρή μ’ ακολουθούσε.

For the good times - Kris Kristofferson

Don't look so sad, I know it's over

But life goes on and this old world

will keep on turning

Let's just be glad we had some time

to spend together

There's no need to watch the bridges

that we're burning

Lay your head upon my pillow,

hold your warm and tender body close to mine

Hear the whisper of the raindrops

blowin' soft against the window

And make believe you love me one more time

For the good times 

I'll get along, you'll find another 

And I'll be here if you should find 

you ever need me

Don't say a word about tomorrow or forever 

There'll be time enough for sadness

when you leave me

Lay your head upon my pillow

Hold your warm and tender body close to mine

Hear the whisper of the raindrops

Blowin' soft against my window

Make believe you love me

one more time

For the good times

Αν κάποτε - Νατάσα Θεοδωρίδου

Φύγε λοιπόν δε σου ζητάω εξηγήσεις

θέλω μονάχα αυτή την ώρα να μ’αφήσεις

πάρε ότι θες κρατάω εγώ τις αναμνήσεις

γιατί πιστεύω πως μια μέρα θα γυρίσεις

Αν κάποτε θα βρεις καιρό

εγώ να ξέρεις θα’μαι εδώ

κι αν νιώσεις μόνος μια βραδιά

κράτα της πόρτας τα κλειδιά

Αν κάποτε θα βρεις καιρό

Φύγε λοιπόν κι ούτε μια λέξη μη μου πεις

κλείσε την πόρτα κι άφησέ με να χαρείς

αφού το θες δεν παίζω πια στα όνειρά σου

σ’ευχαριστώ για όσα έζησα κοντά σου

Αν κάποτε θα βρεις καιρό

εγώ να ξέρεις θα’μαι εδώ

κι αν νιώσεις μόνος μια βραδιά

κράτα της πόρτας τα κλειδιά

Αν κάποτε θα βρεις καιρό

εγώ να ξέρεις θα’μαι εδώ

κι αν νιώσεις μόνος μια βραδιά

κράτα της πόρτας τα κλειδιά

Αν κάποτε θα βρεις καιρό

Για μια Ιθάκη - Γεράσιμος Ανδρεάτος

Ζωγράφισα μια θάλασσα

στου κήπου μου την άκρη

κι όσα ταξίδια χάλασα

τα πότισα με δάκρυ.

Φεύγω για μια Ιθάκη μακρινή

που χρόνια περιμένει.

Του πόθου μου να δει πανί

σε θάλασσα αφρισμένη.

Κι ένα κατάρτι φύτρωσε

άνοιξη, Μάη μήνα.

Πόθος που δεν με λύτρωσε

τον άρπαξε το κύμα.

Φεύγω για μια Ιθάκη μακρινή

που χρόνια περιμένει.

Του πόθου μου να δει πανί

σε θάλασσα αφρισμένη.

Και γίνηκε ο έρωτας

πανί για το κατάρτι

Κι ο πόθος μου ένα νησί

στου ονείρου σου την άκρη.

Φεύγω για μια Ιθάκη μακρινή

που χρόνια περιμένει.

Του πόθου μου να δει πανί

σε θάλασσα αφρισμένη

Είπα να έρθω αγάπη να σε βρω - Γεράσιμος Ανδρεάτος

Όλη τη νύχτα φορτώναν στο λιμάνι, 

κάτι καράβια, σωρό, τη συμφορά, 

μια τέτοια νύχτα ύπνος δε σε πιάνει, 

κρυφά τ’ αστέρια κεντούσαν τη χαρά, 

Και μες στο σφύριγμα, του ανέμου, το σκληρό, 

απ’ τα κατάρτια ξεπροβάλαν τα μαλλιά σου, 

κι είπα να έρθω να κλέψω την καρδιά σου, 

κι είπα να έρθω αγάπη να σε βρω.

Θαρρείς και παίρνει η μοίρα το τιμόνι, 

για να σε βγάλει ξανά στο γυρισμό, 

μια τέτοια νύχτα που ο Χάρος δε ζυγώνει, 

ζωή ανθίζει σε τέτοιο χαλασμό, 

Και μες στο σφύριγμα, του ανέμου, το σκληρό, 

απ’ τα κατάρτια ξεπροβάλαν τα μαλλιά σου, 

κι είπα να έρθω να κλέψω την καρδιά σου, 

κι είπα να έρθω αγάπη να σε βρω, 

κι είπα να έρθω να κλέψω την καρδιά σου, 

κι είπα να έρθω αγάπη να σε βρω.

Φοινικιές - Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Να φεύγεις, να φεύγεις, να φεύγεις 

ώσπου να βρεις τις ακτές 

που χρόνια, τα χρόνια στολίζουν 

με σημαιάκια του χτες 

οι αιώνες 

ξεβαμμένες, αρχαίες εικόνες 

μεγαλεία 

σκονισμένα σε ράφια βιβλία 

μα εσύ πρέπει πάντα να φεύγεις 

να βρίσκεις τις φοινικιές 

που κάθε τους λόγχη σου δείχνει 

μια απ\' τις παλιές σου μορφές 

Γόνος, νόθος του θεού του ήλιου 

καπετάνιος, σε πλωτό νου Νείλου 

Αλχημίστας κι ιερέας δικαστής 

Νέγρος ταξιτζής μέσα στο Χάρλεμ 

Αριβίστας ζιγκολό στο Σάλεμ 

Καζανόβας και Λατίνος εραστής 

Λαδωμένος παλαιστής του Σούμο 

Πακιστανός μούτσος σ' ένα τσούρμο 

που βυθίζεται ανοιχτά των Αντιλλών 

Γελαστός παλιάτσος και ακροβάτης 

μεσ\' το Σόχο ζόρικος προστάτης 

γόης εξαθλιωμένων γυναικών 

Όλα γυρίζουν, ξαναγυρίζουν 

λειώνουν τελειώνουν 

και ξαναρχίζουνε 

Ίωνας φιλόσοφος και ρήτωρ 

Στη Σεβίλλη ταύρος επιβήτωρ 

Που πεθαίνει σ' του τορέρο το σπαθί 

Δολοφόνος ενός πρώην τσάρου 

Φύλακας ενός σβησμένου φάρου 

Αμανές σε Οθωμανικό τζαμί 

Στα βουνά της Αφρικής αντάρτης 

ήρωας πολεμιστής σακάτης 

τα παράσημα του βγάζει στο σφυρί 

Μάγος του Αμαζονίου μάντης 

κολασμένος συγγραφέας Δάντης 

Σαμουράι πέρα στην Ανατολή. 

Όλα γυρίζουν, ξαναγυρίζουν 

λειώνουν τελειώνουν 

και ξαναρχίζουνε 

Κι όμως πρέπει πάντα να φεύγεις 

να βρίσκεις τις φοινικιές 

φλεγόμενες βάτους που λένε 

σαν τις σειρήνες, ψευτιές 

Να φεύγεις, να φεύγεις, να φεύγεις 

ν' ακολουθείς τις φωνές 

στους δρόμους που πάντα φωτίζουν 

φλεγόμενες οι φοινικιές

Μεσόγειος - Αντώνης Καλογιάννης

Μεσόγειο τη λεν και παίζουνε γυμνά

παιδιά με μαύρα μάτια αγάλματα πικρά

γέννησε τους Θεούς, τον ίδιο το Χριστό

το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τον καιρό

μεσ’ τη Μεσόγειο

Το αίμα τους αιώνες σκάλισε εκεί

τα βράχια και τους κάβους και τη βαθιά σιωπή

νησιά σαν περιστέρια αιώνιες φυλακές

το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τις βροχές

μεσ’ τη Μεσόγειο

Οι κάμποι κι οι ελιές χάνονται στη φωτιά

τα χέρια μένουν μόνα κι άδεια τα κορμιά

λαοί της συμφοράς και πίκρα του θανάτου

το καλοκαίρι εκεί δε χάνει τα φτερά του

μεσ’ τη Μεσόγειο

εδώ στη λίμνη αυτή γεννήθηκα κι εγώ

μεσόγειος του φόβου και των πικρών καιρών

τα όνειρα που `παίζαν στα βαθιά νερά

γινήκαν δέντρα μόνα στα ξερά νησιά

μεσ’ τη Μεσόγειο

Τον Παρθενώνα κρύβουν σύννεφα βαριά

στην Ισπανία εχάθη η λέξη «λευτεριά»

πάντα η Αθήνα μένει όνειρο πικρό

το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τον καιρό

μες στη Μεσόγειο

Άνθισε η λύπη - Παντελής Θαλασσινός

Θέλω να σε καταλάβω, γιατί είσαι η αλήθεια

Δωσ` μου μόνο λίγο χρόνο, όσο θα κρατήσει η νύχτα.

Θέλω δίπλα σου να τρέξω, να φωνάξω τ` όνομά σου, 

να ζητήσω μια συγγνώμη γιατί ήμουν μακριά σου.

Δες...άνθισε η λύπη

Δες...το γέλιο δίνει πίσω

Ας είχα μια λέξη μεγάλη, το θαύμα αυτό να ορίσω

Ας είχα μια λέξη μεγάλη, το θαύμα αυτό να κρατήσω.

Θέλω τόσο να ελπίζω πως θ` αντέξουμε στο χρόνο.

Δωσ` μου το χαμόγελό σου γιατί εσένα θέλω μόνο.

Θέλω να σε καταλάβω όπως θα περνούν τα χρόνια.

Η ζωή δεν είναι αιώνια, μας αλλάζει λίγο λίγο, 

θέλω τόσα πριν να φύγω, η ζωή δεν είναι αιώνια.

Άγια, Πανάγια Μάνα μου - Γιάννης Αργύρης

Άγια, Πανάγια μάνα μου,

καρδούλα μου τρισάγια

που κλαις στα αλήθεια σαν πονώ

και χαίρεσαι όταν γελώ,

υπάρχω και σου το χρωστώ

Μανούλα μου Πανάγια

Άγια, Πανάγια μάνα μου,

του ονείρου μου άγια βάγια

που φτάνει μια σου μόνο ευχή

Να μ' αναστήσεις την ψυχή,

της προσευχής μου η αρχή,

Μανούλα μου Πανάγια.....

Το πάθος είναι αφορμή - Πέγκυ Ζήνα

'Οταν σωπαίνει ενα κορμί 

μπρός στην αγάπη μια στιγμή 

μοιάζει με άστρο μακρινό 

που έχει σβήσει 

Δε νιώθει πιά τις προσβολές 

και συμβουλές και υπέρβολες 

ούτε και ξέρει νέο έρωτα να χτίσει 

Οτι κι' άν σημαίνει και το κορμί σωπαίνει 

Το πάθος είναι αφορμή 

πάθος που δε σβήνει δεν έχει την ευθήνη 

σε οτι κι' άν συμβεί.... 

Φταίνε τα όνειρα που έχουμε κάνει μαζί 

και δε λογάριασες πόσα ζητάει το κορμί 

Φταίνε τα πάθη μας που έχουμε χρόνια κρυμμένα 

και βγαίνουν στο φώς μια στιγμή 

'Οταν σωπαίνει ενα κορμί 

αλλάζουν όλα στη στιγμή 

και τα ρολόγια ακόμα δείχνουν άλλη ώρα 

Γι'αυτό ποτέ να μη ρωτάς 

να μη μιλάς, να μη ζητάς 

να εξηγήσεις τι ήταν χθές και τι είναι τώρα 

Οτι κι' αν σημαίνει και το κορμί σωπαίνει 

Το πάθος είναι αφορμή 

πάθος που δε σβήνει δεν έχει την ευθήνη 

σε οτι κι' άν συμβεί.... 

Φταίνε τα όνειρα που έχουμε κάνει μαζί 

και δε λογάριασες πόσα ζητάει το κορμί 

Φταίνε τα πάθη μας που έχουμε χρόνια κρυμμένα 

και βγαίνουν στο φώς μια στιγμή 

'Οταν σωπαίνει ενα κορμί 

αλλάζουν όλα στη στιγμή 

και τα ρολόγια ακόμα δείχνουν άλλη ώρα

Ουρανέ μου - Ειρήνη Χαρίδου

Ουρανέ μου στείλε τώρα στ' όνειρό του μια βροχή,

να του πει πως γι' αυτόν υποφέρω,

πως δεν έχω στον πόνο αντοχή,

ουρανέ μου, στην αγάπη δεν αξίζει ενοχή.

Πώς να σε ξεγράψω, πώς,

ποιος να με κάνει, ποιος,

να μη σε αγαπώ,

πώς, πεθαίνω Θεέ μου , πώς

στου φεγγαριού το φως

για λίγο να σε δω.

Ουρανέ μου, να του γράψεις, η καρδιά μου είναι εκεί,

να του πεις πως φαντάζει μακριά του

χιονισμένη αυτή η Κυριακή,

ουρανέ μου, ποιος μου κλείνει την αγάπη φυλακή.

Πώς να σε ξεγράψω, πώς,

ποιος να με κάνει, ποιος,

να μη σε αγαπώ,

πώς, πεθαίνω Θεέ μου , πώς

στου φεγγαριού το φως

για λίγο να σε δω.

Ουρανέ μου, να του γράψεις, η καρδιά μου είναι εκεί.

Άγγελος του νόστου - Δημήτρης Μητροπάνος

Ένα καράβι που σαλπάρισε

είναι η σκέψη μου και πάει,

καιρός ποτέ δεν τη μπατάρισε,

σ' όλα τα πέλαγα γυρνάει

Μέσα στ' αμπάρι τα μεράκια μου

σαν κόρη οφθαλμού φυλάω,

μ' όλα τα όνειρα ναυτάκια μου

γερό τιμόνι να κρατάω

Όσοι στο σήμερα βολεύονται,

έχουνε τ' αύριο χαμένο,

μα όσοι για τ' αύριο παιδεύονται,

θέλουν τον κόσμο αδελφωμένο

Σκύψε ουρανέ μου κι αφουγκράσου με,

είμ' ένας άγγελος του νόστου,

άνοιξε δρόμο να περάσουμε,

δώσε του κόσμου γέλιο, δώσ' του

δώσε του κόσμου γέλιο,

δώσε του κόσμου γέλιο,

δώσε του κόσμου γέλιο,δώσ' του

Φυσάει αγέρας περιπλάνησης

μες στης ψυχής τα καλντερίμια

και στους ρυθμούς της κάθε ανάμνησης

γίνεται το παρόν συντρίμμια

Ένα καράβι που σαλπάρησε

είναι η σκέψη μου και πάει,

καιρός ποτέ δεν τη μπατάρισε,

σ' όλα τα πέλαγα γυρνάει

Όσοι στο σήμερα βολεύονται,

έχουνε τ' αύριο χαμένο,

μα όσοι για τ' αύριο παιδεύονται,

θέλουν τον κόσμο αδελφωμένο

Σκύψε ουρανέ μου κι αφουγκράσου με,

είμ' ένας άγγελος του νόστου,

άνοιξε δρόμο να περάσουμε,

δώσε του κόσμου γέλιο, δώσ' του

δώσε του κόσμου γέλιο,

δώσε του κόσμου γέλιο,

δώσε του κόσμου γέλιο, δωσ' του

Δυο ζωές για σένα δίνω - Καλλιόπη Βέττα

Στα παράθυρα του κόσμου

γύρεψα να σε ‘βρω φως μου

δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω

δυο ζωές για σένα δίνω.

Κλείνω τα μάτια και θαρρώ

πως βρίσκεσαι κοντά μου

εικόνα ανεξίτηλη

στη μνήμη στην καρδιά μου.

στη μνήμη στην καρδιά μου.

Σφαλισμένα παραθύρια

γκρεμισμένα τα γεφύρια

κάστρα ορθώνονται μπροστά μου

πέλαγα ολόγυρα μου.

Τα χέρια απλώνω μάτια μου

στην άϋλη μορφή σου

κι όλα τα κάστρα γκρέμισα, 

και τα γεφύρια στέριωσα

και βρίσκομαι μαζί σου.

Πέλαγα - Σαββέρια Μαργιολά

Του κόσμου τον παλιό καημό το πρωί

τον δένεις στο πλευρό σου

και το ξεχνάς που σ’ αγαπώ γιατί

κλειδώνεις τ’όνειρό σου

Ξέρω πως έφαγες πικρό ψωμί

στον πιο γλυκό καιρό σου

μα κι η αγάπη ψάχνει αφορμή

ν’αλλάξει εποχή

Ξέρω μια θάλασσα κρυφή, βαθιά και άγνωστη

φέρε τη μοίρα σου εδώ σαν φως και άπλωσ’τη

εγώ θα βάλω άνεμο κι εσύ το δάκρυ σου

κι έλα να βγούμε στ’ανοιχτά για την Ιθάκη σου

Δεν έχει ο κόσμος μόνο γκρι μη το λες

κι οι άνθρωποι δε μοιάζουν

και πριν αλλάξουν οι καιροί μη κλαις

πρώτα οι καρδιές αλλάζουν

Έχει δρομάκια λένε ο ουρανός

που σε δυο μάτια βγάζουν

κι είναι στο χέρι λένε καθενός

να μπει να πάρει φως

Τίποτα δεν γίνεται τυχαία - Μαρινέλλα

Αφού οι αγάπες είναι σαν ψυχές

δε γεννιούνται, δεν πεθαίνουν

αλλάζουν ρόλο με τις ενοχές

και τη σειρά τους περιμένουν

Τίποτα δε γίνεται τυχαία

ούτε τα άσχημα, ούτε τα ωραία

Κάθε τι από μόνο του

για να βρει το δρόμο του

θέλει απλά το χρόνο του

κι όλα όσα γεύτηκα

αληθινά ή ψεύτικα

μαζί σου τα ονειρεύτηκα...

Αφού οι αγάπες είναι προσευχές

σαν τελειώνουν τότε αρχίζουν

και εύκολες και δύσκολες στιγμές

οι αγάπες, όλες τις ορίζουν

Τίποτα δε γίνεται τυχαία

ούτε τα άσχημα, ούτε τα ωραία

Κάθε τι από μόνο του

για να βρει το δρόμο του

θέλει απλά το χρόνο του

κι όλα όσα γεύτηκα

αληθινά ή ψεύτικα

μαζί σου τα ονειρεύτηκα...

Τίποτα δε γίνεται τυχαία

ούτε τα άσχημα, ούτε τα ωραία

Κάθε τι από μόνο του

για να βρει το δρόμο του

θέλει απλά το χρόνο του

κι όλα όσα γεύτηκα

αληθινά ή ψεύτικα

μαζί σου τα ονειρεύτηκα...

Το τραγούδι της λίμνης - Χρήστος Καλαβρούζος και Δημήτρης Λιγνάδης

Μες στο νερό ψάρι χρυσό γλιστράς

και γω ψαράς με δίχτυ αδειανό,

θάλασσα εσύ και γω ο ναυαγός σου

στην αγκαλιά σου πεθαίνω και ζω.

Είσαι νοτιάς και γω πουλί χαμένο

εκεί που θέλεις με πηγαίνεις, με πετάς

είσαι βοριάς παγώνεις τα φτερά μου

κι ύστερα μ' ένα φιλί ψηλά με πας.

Κρατάς εσύ τιμόνι και πανιά

και γω παιδί χαμένο, μοναχό

μάγισσα εσύ κι εγώ ακόλουθός σου

χωρίς εσένα δεν ξέρω να ζω.

Amore puro - Alessandra Amoroso

Puro amore mio 

sepolto da mille valanghe 

ho smarrito la felicità 

la cerco combattendo 

fuggo da questa città 

perché non possa guardarmi 

perché non possa fotografare 

la condizione del mio cuore 

che ora danza lento e immobile 

tra gli scogli dei ricordi 

che ora è qui deriso e stanco 

tra il ricordo e l'illusione 

di ciò che era puro amore 

Questa notte è nostra 

corri forte angelo mio 

come fosse l'ultimo motivo per rimanere vivo 

e se sarà amore 

trattalo come un segreto 

come il più prezioso dono ricevuto 

che racconta perché vivi 

perché muori 

Non sopporto il falso e i traditori 

e quindi me ne andrò 

e tu per chi vivi, per chi muori 

anche fosse l'ultima parola 

dilla ora e forse un giorno tornerò 

puro amore mio 

ti ho cresciuto nei miei sogni 

e ti ho tatuato sul mio cuore 

dando fede anche agli sbagli 

Lascio solo a te l'amore mio 

di cavaliere errante 

e cammino allontanandomi 

da noi anche se è grande 

il dolore che mi invade 

ma di cui non temo i danni 

La mia anima fu consegnata a te e solo a te e rimane tua 

Questa notte è nostra 

corri forte angelo mio 

come fosse l'ultimo motivo 

per rimanere vivo 

e se sarà amore 

trattalo come un segreto 

come il più prezioso dono 

ricevuto come me e te 

puro amore mio 

forse di cui sto morendo 

ma sarà in nome di tutta una vita 

spesa ai margini di un sogno 

per la musica, la gente che curò le mie ferite 

e quella gente, quella musica, mi indicarono un futuro e fu soltanto amore puro