Ταξιδι για να σε βρω - Λεωνιδας Μπαλαφας

Από κάμπους και βουνά

από λίμνες κι από δάση

βάδισα για να σε βρω, η καρδιά μου πριν γεράσει

Να σε βρω και να σε χάσω

να με αλλάξω, να σου μοιάσω, μόνο τότε θα ησυχάσω

Από δρόμους σκοτεινούς

και σοκάκια ξεχασμένα

βάδισα για να σε δω, μα τα χέρια μου δεμένα

Είχα την καρδιά στο στόμα

και τα πόδια μου στο χώμα

πόσο θα κρατήσει ακόμα;

Ε,ε,ε,ε

ταξίδι για να σε βρω

Ο,ο,ο,ο

φωνάζω για να μ' ακούσεις

Από χώρες μακρινές

από πόλεις στοιχειωμένες

από τον ωκεανό

κι από φυλακές κλεισμένες

Είχα την αυγή σημάδι

όταν έπεφτε σκοτάδι

κι όλα αυτά για ένα χάδι

Ε,ε,ε,ε

ταξίδι για να σε βρω

Ο,ο,ο,ο

φωνάζω για να μ' ακούσεις

Πέρασε πολύς καιρός κι έχω αρχίσει να φοβάμαι

πως σε δάση και βουνά μονάχος μου θα κοιμάμαι

Έτσι, σε λιμάνι δένω

με το φως μου αναμμένο, πάντα θα σε περιμένω

Να είσαι εκεί - Μιχάλης Χατζηγιάννης

Δεν ξέρω πού ν’ αρχίσω

κι εσύ ως πού να φτάσεις

κρατάω την επαφή μας

κρατάς τις αποστάσεις

Γεμάτο το τασάκι

Κι η νύχτα τόσο άδεια

πώς πέρασαν οι μέρες

πώς πέρασαν τα βράδια

Να είσαι εκεί

πάντα μέσα στη ζωή μου

τα φώτα της ν’ ανάβεις

κι ας μην τη ζεις μαζί μου

αν λίγο μ’ αγαπάς

να είσαι εκεί

αγάπη της ζωής μου

αγάπη δυνατή

Να είσαι εκεί

πάντα μέσα στη ζωή μου

τα φώτα της ν’ ανάβεις

κι ας μην τη ζεις μαζί μου

αν λίγο μ’ αγαπάς

να είσαι εκεί

αγάπη της ζωής μου

αγάπη δυνατή

Φοβόμαστε στην πράξη

την κάθε μια μας λέξη

Σα σύννεφο η αγάπη

που φεύγει πριν να βρέξει

Να είσαι εκεί

πάντα μέσα στη ζωή μου

τα φώτα της ν’ ανάβεις

κι ας μην τη ζεις μαζί μου

αν λίγο μ’ αγαπάς

να είσαι εκεί

αγάπη της ζωής μου

αγάπη δυνατή

Να είσαι εκεί

πάντα μέσα στη ζωή μου

τα φώτα της ν’ ανάβεις

κι ας μην τη ζεις μαζί μου

αν λίγο μ’ αγαπάς

να είσαι εκεί

αγάπη της ζωής μου

αγάπη δυνατή

Αν λίγο μ’ αγαπάς

να είσαι εκεί

αγάπη της ζωής μου

αγάπη δυνατή

Ταξίδι στην βροχή - Ελευθερία Ελευθερίου

Όνειρο κι αυτό 

σ’ αγγίζω και σε χάνω 

μάτια μου γλυκά μου 

αχ πόσο σ’ αγαπώ 

Ένα σου φιλί 

θέλω να χορτάσω 

αχ να το κρατήσω 

για πάντα φυλακτό 

Βγαίνω στη βροχή 

μόνο αυτή σου μοιάζει 

μάνα που αγκαλιάζει 

ό, τι όμορφο ξεχνώ 

Έφερα κρασί 

αντάμα να το πιούμε 

που φεύγεις να τα πούμε 

για ύστερη φορά 

Και σου τραγουδώ 

δεν μπορώ να κλάψω 

μέσα απ’ το τραγούδι 

βρίσκω ό,τι αγαπώ

Η επιμονή σου - Ελεωνόρα Ζουγανέλη & Κώστας Λειβαδάς

Αν είναι κάτι που με κέρδισε σε 'σενα

κάτι που ήξερε πώς να με ξεπερνάει

είναι αγάπη μου αυτή η επιμονή σου

μια αγάπη που έμαθε να μην τα παρατάει

Αν είναι κάτι που μού είπε να διαλέξω

ούτε τα λόγια σου είναι, ούτε η ομορφιά

Αυτή η υπέροχη, τρελή επιμονή σου

πως είναι κρίμα εμείς να ζούμε χωριστά

Αχ να 'ξερες τι δύναμη μου δίνει η δύναμή σου

Σαν λες όλα θα γίνουνε κι ακούω τη φωνή σου

Σαν λες όλα θα γίνουνε κι ακούω τη φωνή σου

Αχ να 'ξερες τι δύναμη μου δίνει η δύναμή σου

Αν είναι κάτι που με κράτησε απ' τα ξένα

αυτό το φως που δεν υπάρχει σ' άλλη γη

κι αυτή αγάπη μου η ίδι επιμονή σου

να μοιραστούμε αυτά τα σύννεφα μαζί

να μοιραστούμε αυτή τη θάλασσα μαζί

Αυτή η ατέλειωτη η γλύκα σου πως με τραβάει να 'ξερες

Να περπατήσω δίπλα σου με θάρρος στην ζωή

Αυτή η ατέλειωτη η δίψα σου για της ζωής το άγνωστο

Τι μού 'χεις δώσει να 'ξερες και πού να φανταστείς

Αγάπη μου τρελή να με ζητάς μην κουραστείς

Μη μου λες αντίο - Κώστας Μακεδόνας

Το ταξίδι αυτό, που θα πάμε αγκαλιά

Σε πελάγη βαθιά, με οδηγό την καρδιά

Θα `χει και βοριά, μα και νύχτες πανσέληνες

Να φωτίζουν, τη δική μας στεριά

Το ταξίδι αυτό, που θα πάμε μαζί

Σ' ότι θέλω και θες, μ' οδηγό το φιλί

Θα `χει ενοχές, για όλα αυτά που αφήσαμε

Μα πιο τέλος δεν πονάει πολύ

Μια αγάπη δίχως αύριο, η αγάπη αυτή

Μα σε θέλω κύμα άγριο και ας πονέσω πολύ

Μια αγάπη δίχως αύριο, η αγάπη αυτή

Μα σε θέλω και ναυάγιο ας με βρουν το πρωί

Για ταξίδια που δεν ήθελες

Τι σε πιάνει και πάλι κλαις

Έλα πάμε και αντίο μη λες

Το ταξίδι αυτό που θα βγάλει ρωτάς

Θα σου πω όταν δω μέχρι που μ' αγαπάς

Μη μελαγχολείς ένα τόξο ουράνιο σχεδιάζει δρόμους

Μόνο για μας

Το ταξίδι αυτό το φοβάσαι μου λες

Μα δε ζουν τη ζωή οι ψυχές οι δειλές

Μη μου ξαναπείς για ταξίδια που χάλασες

Για παλιές αγάπες έλα μην κλαις

Μη μου ξαναπείς για ταξίδια που χάλασες

Για παλιές αγάπες έλα μην κλαις

Μόνο μια φορά - Κώστας Μακεδόνας

Μόνο μια φορά,

κρίμα στη χαρά,

κάπου κοιταχτήκαμε,

μετά ερωτευτήκαμε

κι ύστερα βρεθήκαμε

άλλη μια φορά.

Πρώτη μου φορά

σε θολά νερά

έμαθα κολύμπι

και πώς λεν το "γιαχαμπίμπι",

πρώτη μου φορά.

Μόνο μια φορά

έκλαψα για σένα πικρά

κι ύστερα κανόνισα

και δεν σου τηλεφώνησα

ούτε μια φορά.

Μόνο μια φορά,

κρίμα στη χαρά,

Θα 'ρθουνε κι οι φίλοι μου

να μάθουν το ρεζίλι μου,

μάτωσα τα χείλη μου

άλλη μια φορά.

Μόνο μια φορά

φτάνει, σοβαρά

η καρδιά του ανθρώπου

να βρεθεί στο επί τόπου

λιώμα, φανερά.

Στα δωσα όλα - Δέσποινα Βανδή

Μοιάζω εγώ να είμαι ένα φυλλαράκι

Και εσύ ο βοριάς, που όλο με μανία με φυσάς

Και πάω, πάω όπου με πας

Μοιάζω εγώ να είμαι ένα καραφάκι με γλυκό κρασί

Που γουλιά, γουλιά με πίνεις το βραδάκι και έχω εξαντληθεί

Χαλάλι σου όμως ότι και να μου συμβεί

Φτάνει να ξέρω πως περνάς καλά εσύ Καρδιά μου 

Στα ‘δωσα όλα και έμεινα στον άσσο

έτσι θέλησα να σου εκφράσω 

πως τη μέρα που θα φύγεις θα καταστραφώ

γι αυτό και στα ‘δωσα όλα μέσα από την καρδιά μου

πράγματα και συναισθήματα μου για να σου θυμίζουν 

κάθε ώρα και λεπτό πως νιώθω εγώ

Μοιάζω εγώ να είμαι ένα λουλουδάκι που έκοψες εσύ

για να απολαμβάνεις το άρωμα του μέχρι να σου μαραθεί

μοιάζω εγώ να είμαι ένα πορτοφολάκι που εσύ κρατάς

και από μέσα του ότι θελήσεις παίρνεις και το σπαταλάς

Χαλάλι σου όμως ότι και να μου συμβεί

Φτάνει να ξέρω πως περνάς καλά εσύ Καρδιά μου 

Στα ‘δωσα όλα και έμεινα στον άσσο

έτσι θέλησα να σου εκφράσω 

πως τη μέρα που θα φύγεις θα καταστραφώ

γι αυτό και στα ‘δωσα όλα μέσα από την καρδιά μου

πράγματα και συναισθήματα μου για να σου θυμίζουν 

κάθε ώρα και λεπτό πως νιώθω εγώ.

Aνδορα,Κορσικη,Χανια - Νικος Παπαζογλου

Ζω σ' ένα έργο που πολλές φορές το είδα,
τους θεατές κοιτώ, αντί εμένα αυτοί.
Το Λουμπερόν κάτω απ' του ήλιου την αχτίδα,
γι' άλλους βιτρίνα, μα για μένα φυλακή.

Βλέπω διαβάτες βιαστικούς, κουκουλωμένους,
σφίγγει ο Μιστράλ σαν κρύα αγκαλιά,
ο Απρίλης πέρασε κι αργούν οι παπαρούνες,
μα στην πατρίδα μου ανθίσαν για καλά.

Εσύ σκυμμένος σε βιβλία και σε χάρτες,
γυρτά τα δάχτυλα ανιχνεύουν διαδρομές,
και με τα μάτια καρφωμένα στην οθόνη,
στον υπολογιστή σχεδιάζεις εκρδομές.

Είναι η σειρά μου, βάλε ελληνική κασέτα,
δε θα μ' αγγίξουνε ποτέ τα γαλλικά.
Ναύλα στο πλοίο με Βιτάλη και Αλεξίου,
εσύ Ανδόρα, Κορσική, εγώ Χανιά.

Εγώ θέλω - Βαλάντης

Έχω φτιάξει στ' όνειρο μου

έναν κόσμο όλο δικό μου

και σε έχω πρώτη θέση στη 

ψυχή και στο μυαλό μου

Να'ξερες πόσο μου λείπεις

όταν δεν είσαι μαζί μου

που πεθαίνω γιατί είσαι εσύ

το αίμα στο κορμί μου

Εγώ θέλω να κοιμάμαι 

αγκαλιά σου ως το πρωί

Εγώ θέλω να ξυπνάω με το

πρώτο σου φιλί

Εγώ θέλω τα κορμιά μας

να'ναι πάντα ενωμένα

Εγώ θέλω να υπάρχω και να ζω

μόνο για σένα

Εγώ θέλω να κοιμάμαι 

αγκαλιά σου ως το πρωί

Εγώ θέλω να ξυπνάω με το

πρώτο σου φιλί

Εγώ θέλω τα κορμιά μας

να'ναι πάντα ενωμένα

Εγώ θέλω να υπάρχω και να ζω....

Αφού μια φορά θα ζήσω

άσε με να σε φιλήσω

και με ένα άγγιγμά σου

κάνε με να ξεψυχήσω

Ασε με να σ'αγκαλιάσω

σ'ότι σου ζητώ αφήσου

Ελα και θα σε περάσω 

στη μεριά του παραδείσου

Εγώ θέλω να κοιμάμαι 

αγκαλιά σου ως το πρωί

Εγώ θέλω να ξυπνάω με το

πρώτο σου φιλί

Εγώ θέλω τα κορμιά μας

να'ναι πάντα ενωμένα

Εγώ θέλω να υπάρχω και να ζω μόνο 

για σένα

Εγώ θέλω να κοιμάμαι 

αγκαλιά σου ως το πρωί

Εγώ θέλω να ξυπνάω με το

πρώτο σου φιλί

Εγώ θέλω τα κορμιά μας

να'ναι πάντα ενωμένα

Εγώ θέλω να υπάρχω και να ζω μόνο 

για σένα

"Απαγωγή" - Μαίρη Λίντα

Θα πάρω μια βαρκούλα μανούλα

μου στον Κάτω Γαλατά και στην Αθήνα

θα 'ρθω καρδούλα μου καβάλα στο Νοτιά.

Και σαν θα 'ρθει το δειλινό στον κήπο σου θα μπω

να κόψω τα τριαντάφυλλα, να κόψω τ' άστρα

τ' ουρανού και τον Αυγερινό.

Θα βάλω στη βαρκούλα μανούλα μου

λουλούδια και φιλιά, δυο γλάροι ταξιδεύουν

καρδούλα μου καβάλα στο Βοριά.

Και νάτη η Κρήτη φάνηκε γαλάζια και ξανθιά,

τη θάλασσα στα μάτια της,

τον ουρανό στην αγκαλιά, τον ήλιο στα μαλλιά.

Θ' αράξω τη βαρκούλα μανούλα μου

μπροστά σε μια σπηλιά, θα σε ταΐζω χάδια

καρδούλα μου, καβούρια και φιλιά.

Στη μάνα μου, στον κύρη μου λέγω και τραγουδώ,

σας φέρνω την τριανταφυλλιά,

σας φέρνω τ' άστρα τ' ουρανού και τον Αυγερινό.

Επίσημη αγαπημένη - Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Ξύπνησα νύχτα και μες στη σκέψη μου άναψαν φώτα.

Ήρθες κι εσύ έτσι απροσκάλεστη στου νου την πόρτα.

Μες στην καρδιά μου σε καλοδέχτηκα, αγαπημένη,

μεγάλη επίσημη, που τόσα χρόνια ήσουν χαμένη.

Ας ήτανε αληθινό το όνειρο τ αποψινό,

το όνειρο τ αποψινό ας ήτανε αληθινό.

Κοντά μου ήρθες, δειλά μου έδωσες τ άσπρο σου χέρι

και τα δυο χείλη σου με τα δικά μου γίνανε ταίρι.

Ξύπνησα νύχτα κι από κοντά μου ήσουν φευγάτη

κι ήμουνα μόνος μου στην άδεια κάμαρα, στ άδειο κρεβάτι.

Ας ήτανε αληθινό το όνειρο τ αποψινό,

το όνειρο τ αποψινό ας ήτανε αληθινό.

Στου Μπελαμή το ουζερί - Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Στου Μπελαμή το ουζερί

Τα ούζα έπινε σερί

Το παλικάρι το χλωμό το πικραμένο

Όπως κι εγώ κάποια φορά

Όταν με πρόδωσαν σκληρά

Και από τότε με πιοτό αργοπεθαίνω

Στου Μπελαμή το ουζερί

Λόγια πικρά, κορμιά νεκρά

Βλέμμα σβησμένο

Ζήση μου ψεύτρα και σκληρή

Μου 'δειξες δρόμο σκοτεινό

Και λαθεμένο

Παλικαράκι μου χλωμό άκου και εμένα τι θα σου πω

δεν πρέπει άντρας για γυναίκα να δακρύζει.

Ξέχαστην και άλλη αγάπη βρες 

Πάψε να πίνεις και να κλαις

δες το φινάλε μου και πες μου αν αξίζει

Στου Μπελαμή το ουζερί

Λόγια πικρά, κορμιά νεκρά

Βλέμμα σβησμένο

Ζήση μου ψεύτρα και σκληρή

Μου 'δειξες δρόμο σκοτεινό

Και λαθεμένο.

Σε ερωτεύομαι - Γιάννης Κότσιρας

Νόμιζα πως πια είχα χαθεί,

στο σκοτεινό μονοπάτι.

Mου 'δειξες πώς να πιστέψω ξανά,

ο παράδεισος πως υπάρχει.

Ήμουν στη λύπη αδερφός,

μα στη χαρά ένας ξένος,

μού 'δειξες όρθιος πως να σταθώ,

ν' αρχίσω πάλι απ' το τέλος.

Σε ερωτεύομαι

κι εσύ αθόρυβα,

μπαίνεις μέσα στον ύπνο μου

και μου φέρνεις τα όνειρα!

Σε ερωτεύομαι

γίνομαι στάχτη σου

και γεννιέμαι ξανά παιδί,

μέσα από την αγάπη σου...

Ήμουν στ' ανοιχτά ναυαγός.

Ξύπνησα πάνω στην άμμο

και σα λουλούδι που γέρνει στο φως,

γέρνω στον ώμο σου επάνω.

Μέσ' απ' τα φύλλα ο ουρανός,

ο ουρανός που εσύ κρατάς,

στον κόσμο αυτό που γκρεμίζει ο καιρός

κι αυτόν που χτίζει ο έρωτας.

Με τα φτερά του έρωτα - Μανώλης Λιδάκης

Με τα φτερά του έρωτα

κι απόψε θα σ' αγγίξω

και μια βαθειά ραγισματιά

στον ύπνο σου θ' ανοίξω

κι όπως κοιμάσαι ήσυχη

χωρίς να σε ξυπνήσω

μες στα κλειστά σου βλέφαρα

θα μπω να ξενυχτήσω.

Κι άμα δε νοιώσεις τίποτα

και ήρεμα ξυπνήσεις

θα πει πως δε μ' αγάπησες

ούτε θα μ' αγαπήσεις.

Τους χάρτες των ονείρων σου

κρυφά θ' ακολουθήσω

και την κρυφή σου τη ζωή

θα παρακολουθήσω

κι όπως κοιμάσαι ήσυχη

δίπλα σου θα περάσω

σαν άνεμος νυχτερινός

και θα σε ξεσκεπάσω.

Πόσο σε θέλω απόψε - Κώστας Χατζής

Η σφαίρα λάμπει ασήμι που απλώνει στον πλανήτη, 

στα μάτια πέφτει πάχνη στο φως του αποσπερίτη, 

ζευγάρια αγκαλιασμένα, πουλιά που τιτιβίζουν, 

και τα δικά μου μάτια με δάκρυα πλημμυρίζουν.

Πόσο σε θέλω απόψε, αχ! πόσο, πόσο σε ζητώ, 

καθώς η νύχτα ορμάει μεσ’ στην ψυχή μου

που δε σ’ έχω φως μου.

Η νύχτα σε ζητάει, σε θέλει η μοναξιά μου, 

η νύχτα που σκορπάει στα χείλια την καρδιά μου, 

θλιμμένο το φεγγάρι μου μοιάζει δακρυσμένο, 

που αλλάζεις μαξιλάρι κι εγώ αργοπεθαίνω, 

δεν έχει μέτρο ο χρόνος για να τον μετρήσω, 

μετράει διπλά ο πόνος, εγώ κι αυτός θα ζήσω.

Πόσο σε θέλω απόψε, αχ! πόσο, πόσο σε ζητώ, 

καθώς η νύχτα ορμάει μεσ’ στην ψυχή μου

που δε σ’ έχω φως μου.

Μεγάλο θαύμα είναι το θαύμα αυτού του κόσμου, 

μα όταν είσαι μόνος, μια κόλαση είναι φως μου, 

να σε είχα εδώ παρέα, ν’ ανθίσω, να γλυκάνω, 

και μουσική ωραία ν’ ακούγεται απ’ το πιάνο, 

εσύ που τόσο λείπεις στης νύχτας το τοπίο, 

τον κόσμο αφήνεις άδειο, σκληρό, φτωχό και κρύο.

Πόσο σε θέλω απόψε, αχ! πόσο, πόσο σε ζητώ, 

καθώς η νύχτα ορμάει μεσ’ στην ψυχή μου

που δε σ’ έχω φως μου.

Ζητείται φίλος - Κώστας Χατζής

Ζητείται φίλος που να ξέρει να γελάει

Ζητείται φίλος με μεγάλη αμοιβή

Σπάνιο είδος στον αιώνα που γυρνάει

Σπάνιο είδος κι η φιλία ακριβή

Ζητείται κάστρο σμιλεμένο με γρανίτη

Για να στεγάσω του ανέμου την γενιά

Κι εκείνο το άστρο που το λένε αποσπερίτη

Να το κρεμάσω για λυχνάρι στη γωνιά

Όποιος θέλει να με βρει

να μου στείλει μια γραφή 

ταχυδρομική θυρίδα η ελπίδα

Όποιος θέλει να με βρει

να μου στείλει μια γραφή 

ταχυδρομική θυρίδα η ελπίδα

Ζητείται χώμα μακριά από την Αθήνα

Για να φυτέψω μια τριανταφυλλιά

Ζητείται χρώμα από γαρούφαλα και κρίνα

Να ζωγραφίσω ένα δάσος με πουλιά

Ζητείται αγάπη που να ξέρει από φεγγάρια

Ζητείται αγάπη με του ήλιου τις χαρές

Κι όταν το απόβραδο θα ανάβουν τα φανάρια

Να μην φοβάμαι των ανθρώπων τις σκιές 

Όποιος θέλει να με βρει

να μου στείλει μια γραφή 

ταχυδρομική θυρίδα η ελπίδα

Όποιος θέλει να με βρει

να μου στείλει μια γραφή 

ταχυδρομική θυρίδα η ελπίδα

Κι όμως σ αγαπώ - Κώστας Χατζής

Ύστερα από τόσα χρόνια πέρασα εχτές το γιόμα

απ' το σπίτι το παλιό κει π' αφήσαμε κι δυο

από ένα χωρισμό

Και με πιάσανε τα δάκρυα λες και ήτανε εχθές

ήταν βέβαια νευρικό δεν μπορεί να σ' αγαπώ

ίσως συμπτωματικό δεν μπορεί να σ' αγαπώ

ήταν μάλλον νευρικό

Ύστερα από τόσα χρόνια σήμερα συγκεκριμένα

κοίταζες κάποια βιτρίνα κι έτρεξα να σ' αγκαλιάσω

φιλικά να σου μιλήσω και δεν ήσουνα εσύ

Κι έκλαψα για μια στιγμή λες κι ακόμα σ' αγαπώ

ήταν συμπτωματικό δεν μπορεί να σ' αγαπώ

ήταν μάλλον νευρικό

Ύστερα από τόσα χρόνια σ' είδα απόψε στ' όνειρό μου

κράταγες ένα λουλούδι και με φίλησες στο στόμα

και μου γύρισες την πλάτη κι έφυγες όπως και πρώτα

Ξύπνησα μες στα χαράματα και με πήρανε τα κλάματα

λες κι ακόμα σ' αγαπώ

λες κι ακόμα σ' αγαπώ

λες κι ακόμα σ' αγαπώ

Ύστερα από τόσα χρόνια δε συνήθισα ακόμα

το να ζω χωρίς εσένα κι όλο την καρδιά παιδεύω

κι όλο τήνε κοροϊδεύω τάχα πως δε σ' αγαπώ

είναι μάλλον νευρικό ή και συμπτωματικό

κι όμως σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ

Μόνο Εσύ - Ανδριάνα Μπάμπαλη & Νίκος Πορτοκάλογλου

Μόνη μου κοιμάμαι, μόνη μου ξυπνώ

κανένα δε φοβάμαι, δε φοβάμαι εγώ.

Μόνος ταξιδεύω δίχως γυρισμό

κανένα δε πιστεύω, δε πιστεύω εγώ.

Μόνο εσύ χαλάς τα σχέδια μου

Μόνο εσύ περνάς τα σύνορά μου

Αχ καρδιά μου μόνο εσύ

Μόνο εσύ

Ποιος να με νικήσει άμα σου κρυφτώ

τα φώτα έχω σβήσει, έχω σβήσει εγώ.

Ποιος να με προδώσει αν δε προδοθώ

όρκο έχω δώσει, έχω δώσει εγώ 

Μόνο εσύ χαλάς τα σχέδια μου

Μόνο εσύ περνάς τα σύνορά μου

Αχ καρδιά μου μόνο εσύ

Μόνο εσύ.

Δες καθαρά - Ανδριάνα Μπάμπαλη

Αν θα βγεις δε θα βγω μέσα θα κλειστώ

ένα φως θα κρεμάσω για να έχω ουρανό

θα κοιτώ θα γελάω θα φυσάω τον καπνό

και θα λέω δεν πονάω μα βαθιά θα πονώ

Η καρδιά, η καρδιά μου έτσι είναι η καρδιά

θα τη βρω θα την πιάσω θα την πάρω αγκαλιά

και θα βγω άλλο βράδυ με φιλιά και ποτά

και θα λέω είμαι εντάξει μα δε θα΄μαι καλά

Δες καθαρά για σένα υπάρχω

δες καθαρά εσένα θα΄χω

πάντα βαθιά σαν σφαίρα στην καρδιά

σαν σφαίρα στην καρδιά.

Κι αν με δεις κι αν σε δω έναν ξένο κοιτώ

και δε θα σε γνωρίζω και δε θα σε κρατώ

η ζωή μου θα κυλάει σαν βροχή σαν νερό

και εγώ δε θα σ΄έχω και θα λέω δεν πονώ.

Η ζωή, η ζωή μου θα γεμίζει μπετό

ένας άνθρωπος χτίζει τον πιο ωραίο γκρεμό

και θα πάω και θα πέσω και μετά θα γελώ

και θα λέω δεν πονάω μα βαθιά θα πονώ

Δες καθαρά για σένα υπάρχω

δες καθαρά εσένα θα΄χω

πάντα βαθιά σαν σφαίρα στην καρδιά

σαν σφαίρα στην καρδιά

Δες καθαρά αυτή η φωνή

για σένα ξεσπά, για σένα αντηχεί

πιο δυνατά

για σένα τραγουδά...

Γίνε όλα εσύ - Ηρώ

Πάλι στο φως, σκιά

μένω χωρίς καρδιά

γιατί οι αγάπες δε γιατρεύουν

ψεύτικες είναι πια

Κι έρχεσαι τώρα εσύ

χάδι μες στη σιωπή

Τώρα τα όνειρα χορεύουν

Ναι! Είσαι εκεί

Γίνε ζωή,

αγάπη κι όλα εσύ

Γίνε αλήθεια,

φως μου,γέλιο,χάδι

Άδειος ο κόσμος

αν δεν είσαι εκεί

Μείνε μαζί μου

διώξε το σκοτάδι

Ψέμα κι αληθινό

δεν ξέρω πια να πω

Μες στο μυαλό σου ταξιδεύω

θέλω να σ΄έχω εγώ

Κι όπου μας πάει η στιγμή

δίχως μια ενοχή

Λύση στο γρίφο μου γυρεύω

Ναι! Είσαι εσύ...

Γίνε ζωή...